“Μας κατηγορούν ότι θέμε να καταργήσουμε τα σύνορα και να διαλύσουμε το κράτος.
Μα το κράτος εμείς το φτιάχνουμε σήμερα, γιατί δεν υπήρξε, μια που αυτοί οι ίδιοι το είχανε διαλύσει.
Ποιος είναι λοιπόν πατριώτης; Αυτοί ή εμείς;
Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και τρέχει να βρει κέρδη σ’ όποια χώρα υπάρχουνε τέτοια. Γι’ αυτό δε νοιάζεται κι ούτε συγκινείται με την ύπαρξη των συνόρων και του κράτους.
Ενώ εμείς, το μόνο πού διαθέτουμε, είναι οι καλύβες μας και τα πεζούλια μας. Αυτά αντίθετα από το κεφάλαιο που τρέχει, οπού βρει κέρδη, δε μπορούν να κινηθούν και παραμένουν μέσα στη χώρα που κατοικούμε.
Ποιος, λοιπόν, μπορεί να ενδιαφερθεί καλύτερα για την πατρίδα του; Αυτοί που εκπορτίζουν τα κεφάλαια τους από τη χώρα μας ή εμείς που παραμένουμε με τα πεζούλια μας εδώ;”
Από το λόγο του στη Λαμία.
Μιχαήλ Μπακούνιν Το κράτος δεν είναι πατρίδα.
Είναι η αφαίρεση, ο μεταφυσικός, μυστικιστικός, νομικός μύθος της πατρίδας. Οι προλετάριοι έχουν πατρίδα. Οι λαϊκές μάζες όλων των χωρών αγαπούν βαθιά την πατρίδα τους. Αυτή είναι μια φυσική, αληθινή αγάπη. Ο πατριωτισμός του λαού δεν είναι ιδέα, αλλά γεγονός.
Ο πολιτικός πατριωτισμός, η αγάπη του κράτους, είναι η εκφυλισμένη, μέσω απατηλής αφαιρέσεως έκφραση αυτής της αγάπης, προς όφελος της εκμεταλλεύτριας μειοψηφίας.
(Γαλλική έκδοση απάντων Μ. Μπακούνιν, τόμος I, σελ. 225 -227, μετ. Πόλυ Γκέκα, εκδ. Πλέθρον)
Η πατρίδα αντιπροσωπεύει το αδιαφιλονίκητο και ιερό δικαίωμα κάθε ανθρώπου, ομάδας ανθρώπων, ενώσεων, κοινοτήτων, περιοχών, να ζουν, να σκέφτονται, να θέλουν και να δρουν κατά τον τρόπο τους, που γεννήθηκε ως αποτέλεσμα της μακρόχρονης ιστορικής εξέλιξης.
Υποκλίνομαι λοιπόν μπρος στην παράδοση και την ιστορία των λαών, γιατί είναι το αίμα και η σάρκα, η σκέψη και η θέληση κάθε λαού.
Γι’ αυτό, ειλικρινά, είμαι ο πατριώτης όλων των καταπιεσμένων πατρίδων.
Είμαι πατριώτης και διεθνιστής ταυτόχρονα.
(“Το Κράτος”, Γράμματα για την Πατριωτισμό, 1869, σελ. 111-112, μετ. Πόλυ Γκέκα, εκδ. Πλέθρον)
… Αλλά η επιβίωση απαιτεί και κάποιους συμπληρωματικούς όρους: Να διατηρεί κανείς τη συμπάγεια στο εσωτερικό της χώρας του, να έχει εμπιστοσύνη στο πεπρωμένο της και να ’ναι σταθερά αποφασισμένος να παλέψει μέχρι θανάτου για να υπερασπιστεί την πατρίδα του και την επανάσταση.
… Η ειρηνική συνύπαρξη μπήκε επίσης σε δοκιμασία κατά κτηνώδη τρόπο στην Κύπρο, εξ’ αιτίας των πιέσεων που ασκούν η κυβέρνηση της Τουρκίας και το ΝΑΤΟ. Ο λαός της Κύπρου και η κυβέρνησή του υποχρεώθηκαν να υπερασπιστούν ηρωικά την αυτοκυριαρχία τους.
… Η ιστορία θα υποχρεωθεί τώρα να πάρει υπ’ όψη της τους φτωχούς της Αμερικής, τους καταληστευμένους και καταφρονεμένους που αποφάσισαν να αρχίσουν να γράφουν στο εξής μόνοι τους την ιστορία τους. … Τους βλέπει κανείς τώρα οπλισμένους με πέτρες, με ραβδιά, με μαχαίρια, από κάθε μεριά, κάθε μέρα, να κυριεύουν τα χωράφια, να γαντζώνονται στα χωράφια που τους ανήκουν και να τα υπερασπίζονται με τη ζωή τους.
… Γιατί η μεγάλη αυτή ανθρωποθάλασσα είπε:
- Φτάνει!
Κι άρχισε να πορεύεται. Η γιγάντια πορεία της δε θα σταματήσει παρά τότε μόνο, όταν θα έχει κατακτήσει την αληθινή ανεξαρτησία για την οποία έχουν θυσιαστεί τόσοι και τόσοι ανώφελα.
… Όλα αυτά, τούτη η καινούρια κατάσταση πνεύματος μιας ηπείρου, της Αμερικής, ενσαρκώνονται και συνοψίζονται στην κραυγή που εκφωνούν κάθε μέρα οι μάζες μας σαν αδιαμφισβήτητη απόδειξη της απόφασής τους να αγωνιστούν, απόφασης που παραλύει το οπλισμένο χέρι του επιδρομέα.
… Τούτη η φωνή είναι:
ΠΑΤΡΙΔΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ.
(Ομιλία στη Γεν. Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, εκπροσωπώντας την επαναστατική κυβέρνηση της Κούβας, 11 Δεκέμβρη 1964, "Τσε Γκεβάρα", Πολιτικά Κείμενα, σελ. 182, 184 & 204-205, Εκδόσεις Καρανάση, Αθήνα, 1970)
Ακόμα κατηγορήθηκαν οι κομμουνιστές ότι θέλουν τάχα να καταργήσουν την πατρίδα, την εθνότητα.
Οι εργάτες δεν έχουν πατρίδα. Δεν μπορεί να τους πάρεις αυτό που δεν έχουν. Αφού, όμως, το προλεταριάτο πρέπει κατ' αρχήν να κατακτήσει την πολιτική εξουσία, να ανυψωθεί σε εθνικά κυρίαρχη τάξη, να συγκροτηθεί το ίδιο σαν έθνος, είναι και το ίδιο ακόμα εθνικό, αν και σε καμιά περίπτωση με την έννοια που δίνει η αστική τάξη.
(Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος)
Λένιν
Από μαρξιστική άποψη, γενικοί και αφηρημένοι ορισμοί, όπως ο “μη πατριωτισμός”, δεν έχουν καμιά απολύτως αξία. Η πατρίδα, το έθνος, είναι ιστορικές κατηγορίες. Αν σε καιρό πολέμου πρόκειται για την υπεράσπιση της δημοκρατίας ή για αγώνα ενάντια στο ζυγό που καταπιέζει ένα έθνος, εγώ δεν είμαι καθόλου ενάντια σ’ ένα τέτοιο πόλεμο και δεν φοβάμαι τις λέξεις “υπεράσπιση της πατρίδας” όταν αναφέρονται σ’ ένα τέτοιου είδους πόλεμο ή εξέγερση. Οι σοσιαλιστές τάσσονται πάντοτε με το μέρος των καταπιεζόμενων και συνεπώς δεν μπορούν να είναι αντίπαλοι των πολέμων που έχουν σκοπό τη δημοκρατική πάλη ενάντια στην καταπίεση.
«Γράμμα προς τον Μπορίς Σουβάριν» 1916. Άπαντα, τ. 30, σελ. 262
Είναι άραγε ξένο για μας τους μεγαλορώσους συνειδητούς προλετάριους το αίσθημα της εθνικής περηφάνιας; Όχι βέβαια! Εμείς αγαπάμε τη γλώσσα μας και την πατρίδα μας. Εμείς πονάμε περισσότερο από κάθε άλλον, όταν βλέπουμε και αισθανόμαστε σε τι βία, καταπίεση και εξευτελισμό υποβάλλουν την όμορφη πατρίδα μας. Είμαστε γεμάτοι από αίσθημα εθνικής υπερηφάνειας, γιατί και το μεγαλορωσικό έθνος δημιούργησε επαναστατική τάξη, γιατί και αυτό απέδειξε ότι είναι ικανό να δώσει στην ανθρωπότητα μεγάλα πρότυπα αγώνα για την ελευθερία και το σοσιαλισμό.
Άπαντα , τ. 26, σελ. 105
Κάθε μεγάλη επανάσταση είναι λαϊκή ή εθνική με το νόημα ότι συγκεντρώνει γύρω στην επαναστατική τάξη όλες τις ζωντανές δυνάμεις του έθνους και τις ανασυγκροτεί γύρω από ένα καινούριο άξονα.
(Η τραγωδία της Ισπανίας, σελ. 15, μετ. Κ. Βούλγαρη, εκδ. Εργατικής Πάλης)
Δε χαρίζουμε τη σημαία μας και την πατρίδα μας σε κανέναν φασίστα.
Ο Ελληνικός Λαός, βαθύτατα πατριώτης και δημοκράτης, θα υπερασπιστεί την ύπαρξή του, απέναντι στη νέα αποικιοκρατία, τη δουλοπαροικία του χρέους.
* Από τα flyers που φτιάχτηκαν με την συνεργασία των πυρήνων Ε.Πα.Μ. Νέου Κόσμου και Ακροπόλεως.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου