«[…] Τώρα που έλιωσαν τα γόνατά μας από το σκύψιμο και το σύρσιμο,
άρχισε να βολεύει η στάση, και το να σταθούμε όρθιοι φαίνεται
κουραστικό.»
Το διάβασα και με πόνεσε. Δεν έχω χάσει κείμενο του ανθρώπου που τόγραψε, και ξέρω ότι νοιάζεται, αλλά κι αυτή ακόμα η προσωπική μου μαρτυρία ως κύρωση περιττεύει. Δεν γράφει, ρε σεις, κάποιος αυτά τα λόγια, άμα δεν νοιάζεται –άμα δεν έχει συναίσθηση και δεν νοιάζεται. Κι όποιος έχει συναίσθηση και νοιάζεται πονάει. Και με πόνεσε.
Με πόνεσε, διότι οι γονατισμένοι, οι σκυφτοί και συρμένοι, αυτοί που καταδικάστηκαν στα τέσσερα...
Το διάβασα και με πόνεσε. Δεν έχω χάσει κείμενο του ανθρώπου που τόγραψε, και ξέρω ότι νοιάζεται, αλλά κι αυτή ακόμα η προσωπική μου μαρτυρία ως κύρωση περιττεύει. Δεν γράφει, ρε σεις, κάποιος αυτά τα λόγια, άμα δεν νοιάζεται –άμα δεν έχει συναίσθηση και δεν νοιάζεται. Κι όποιος έχει συναίσθηση και νοιάζεται πονάει. Και με πόνεσε.
Με πόνεσε, διότι οι γονατισμένοι, οι σκυφτοί και συρμένοι, αυτοί που καταδικάστηκαν στα τέσσερα...