Η ώρα του αγώνα

Aγαπητέ πιτσιρίκο, παίρνω το θάρρος να σου γράψω γιατί μου αρέσει ο τρόπος που γράφεις, συμφωνώ δε συμφωνώ, και γιατί, είτε το θες είτε όχι, επηρεάζεις κι εσύ αρκετά την κοινή γνώμη και κυρίως την αριστερή σε όλο το φάσμα της. Πιστεύω πως, ενώ απ τη μια μιλάς ενωτικά για κοινό μέτωπο απέναντι σ’ αυτούς που έχουν διαλύσει τις ζωές μας, από την άλλη πέφτεις κι εσύ στην παγίδα και με την πρώτη ευκαιρία απαξιώνεις τον ΣΥΡΙΖΑ και την ελπίδα για πιο μαζική συμμετοχή και κατ’ επέκταση την κατάληψη της τύχης της χώρας μας από τον λαό. 

Λάθη βλέπουμε όλοι μας αλλά τούτη είναι η ώρα του αγώνα και στον πόλεμο οι λιποταξίες οδηγούν σε ήττα. Και όπως εύστοχα είπες, ο εχθρός είναι ενωμένος γι’ αυτό και φαντάζει ανίκητος.

Μου θυμίζουμε την Ζωή του Μπράιαν των Μοντι Πάιθονς, όταν συνεδριάζουν για αγώνα και μπαίνει η συντρόφισσα, λέγοντας ότι τώρα κρεμάνε τον Μπράιαν κι αυτοί λένε να ξανασυνεδριάσουν για το πώς θα αγωνιστούν, ενώ εκείνη είναι η ώρα του αγώνα. 

Με λίγα λόγια, φίλε μου, δεν είναι ώρα για κριτική, ξέρω σου βάζω δύσκολα τώρα, αλλά για συστράτευση με το αριστερό κόμμα που ναι πρώτο αυτή τη στιγμή. να πάρει επιτέλους η Αριστερά την κυβέρνηση και μετά έχουμε όλο το χρόνο για δουλειά και κριτική παράλληλα. Ευχαριστώ και με συγχωρείς.

(Αγαπητέ φίλε, δεν επηρεάζω κανέναν. Οι Έλληνες -και όχι μόνο- επηρεάζονται από αυτούς που τους τάζουν χρήματα, όχι από αυτούς που γράφουν. Δεν απαξιώνω τον ΣΥΡΙΖΑ, τις σκέψεις μου γράφω. Επιτρέπεται ακόμα. Κι αν προσέξετε, αποφεύγω να κάνω κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ. Όσο για την «ώρα του αγώνα», η «ώρα του αγώνα» δεν ισχύει για τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ; Γιατί τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ συνεδριάζουν -σαν το Life of Brian-, όχι εγώ. Και ποιος είναι ο αγώνας, το ποσοστό του Αλέξη Τσίπρα στο συνέδριο ή οι ψήφοι που πήρε ο Δραγασάκης; Εύχομαι ο ΣΥΡΙΖΑ να δικαιώσει τις ελπίδες σας. Προσωπικά, λέω να παραμείνω απελπισμένος και απαρηγόρητος. Η ταπεινή μου γνώμη είναι πως χρειάζεται κάτι περισσότερο από ένα κόμμα, για να κάνει το συνειδησιακό άλμα η ελληνική κοινωνία. Και πως χρειάζεται σύμπραξη αριστερών, δεξιών και άλλων. Ουσιαστικά, χρειάζεται σύμπραξη συνειδητοποιημένων πολιτών που θα κάνουν την υπέρβαση και θα απαιτήσουν Δικαιοσύνη και νέο Σύνταγμα. Βέβαια, μπορεί να κάνω λάθος. Θα το διαπιστώσουμε. Μάλλον πολύ σύντομα. Να είστε καλά. Ευχαριστώ.)

Πηγή: Pitsirikos