(Ν)όμως

του Στάθη

   Είναι λοιπόν ομαλότητα να ανακατεύονται με τα εσωτερικά της Ελλάδας ο κ. Γιούνκερ και ο κ. Μοσκοβισί; Είναι! Διότι η Ελλάδα δεν έχει εσωτερικά. Οπως δεν έχει και εξωτερικά. Και στον έναν τομέα και στον άλλον η χώρα έχει προσδεθεί όπως ο Εκτορας στο άρμα του Αχιλλέα.

   Είναι ομαλότητα όταν ο ίδιος ο Πρωθυπουργός «αμολάει», εν στενώ για να γίνει ευρέως γνωστό, το «γεγονός» του κινδύνου να στερέψουν τα ΑΤΜ, αν υπάρξει δημοκρατική διαδοχή στην κυβέρνηση; Είναι ομαλότητα να επαναφέρει (ο σεναρίστας του success story) το σενάριο του Grexit; Πρωθυπουργός είναι ο κ. Σαμαράς ή πράκτωρ σε προτεκτοράτο;

Είναι ομαλότητα όταν αντί Συντάγματος έχουμε Μνημόνιο; Ή μήπως η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στο φιλότιμο της Capital Group; Η οποία έχει χαρακτηρίσει το πρόγραμμα ....

του ΣΥΡΙΖΑ κομμουνιστικό. Και η οποία αποσύρει τώρα κεφάλαια που «σταθμεύουν» στην Ελλάδα ύψους 400.000.000 ευρώ, ωσάν να ήθελε να υποσημειώσει (ή και να προκαλέσει) φαινόμενα τύπου bank run;

   Συνιστά ομαλότητα η συστοιχία των σκιάχτρων που βάλει κατά ριπάς και κατά βούλησιν εναντίον της ίδιας της της χώρας, με την κυρία Βούλτεψη Μούντυς να ταυτίζει τις τυχόν εκλογές με πιστωτικό γεγονός; τον κ. Αδωνη Γεωργιάδη να επαπειλεί με εξελίξεις τύπου Μικρασιατικής Καταστροφής και

     τον κορυφαίο όλων κ. Στουρνάρα να κινδυνολογεί για πιθανή «ανεπανόρθωτη βλάβη της ελληνικής οικονομίας»; Ανεπανόρθωτη βλάβη η ελληνική οικονομία έπαθε όταν η χώρα εισήλθε σε καθεστώς Μνημονίου. Και αποκατάσταση της ομαλότητας θα είναι όχι μόνον η έξοδος απ’ το Μνημόνιο αλλά και η απόδοση πολιτικών ευθυνών στους ενόχους.

  Οταν ο κ. Βενιζέλος δηλώνει ότι «όλα κρέμονται σε μία κλωστή, πιθανή η απόλυτη καταστροφή», τι ακριβώς εννοεί; τη σταθερότητα ενός βιώσιμου χρέους που έχει στείλει στον άλλο κόσμο ζωές, δουλειές, μαγαζιά, σπίτια;

Τι είναι ομαλότητα και σταθερότητα; Να είσαι νεκρός και να μένεις τέζα, για να μην πεθάνεις κι άλλο; Τι είναι ομαλότητα; να κάνουν οι βουλευτές της δουλωμένης δεδηλωμένης κατά συνείδησιν την πάπια, αφήνοντας να περνούν Προεδρικά Διατάγματα ή υπερψηφίζοντας νομοσχέδια που έχουν οδηγήσει τους Ελληνες στη φτώχεια και την Ελλάδα σε αλλεπάλληλους ακρωτηριασμούς περιουσίας, πόρων, προοπτικών - στην απώλεια της ίδιας της Ασυλίας της; Ή μήπως

θα είναι ομαλότητα η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας με προσμέτρηση χρυσαυγιτίκων ψήφων; Ηταν μία ομαλότης του «δημοκρατικού τόξου» (sic) ο κ. Μπαλτάκος και θα είναι εξίσου ομαλότης η χρήσιμη ανάνηψη ορισμένων νεοφασιστών;

Ομως, δεν χρειάζονται αλλά ερωτήματα. Αυτοί που μας κυβερνούν και τώρα, έστησαν ήδη εδώ και τριάντα χρόνια στην αγορά τα αγάλματα των θεών που πρέπει να προσκυνάμε, της Υποτέλειας, της Διαπλοκής και της Διαφθοράς, του Ψεύδους, του Αδικου Λόγου, της Δολιότητος, της Μετριότητας, του Αμοραλισμού κι όλων εκείνων των τεράτων που συνθέτουν το Πάνθεον της ταξικής υποδούλωσης, της κοινωνικής αδικίας και της απελπισίας. Της παρακμής.

Οι άνθρωποι αυτοί πρέπει να συντριβούν.

Ομαλότητα είναι η αποκατάσταση της εργασίας, των θεσμών της και του πολιτισμού της. Η διασφάλιση της αξιοπρέπειας των πολιτών. Είναι τυραννία η προπαγάνδα που θέλει τους εργαζόμενους «τεμπέληδες» και «διεφθαρμένους». Δεν είναι ομαλότητα, αλλά δουλεία το να ζει κανείς στην επικράτεια της κινδυνολογίας, των εκβιασμών και του φόβου.

Η Ελλάδα είχε, έχει ακόμα, ένα ιστορικό ανάστημα που οι προκρούστηδες το έφεραν στα μέτρα των μιζών που έπαιρναν, της φοροδιαφυγής που προστάτευσαν, των εθνικών κόμπλεξ κατωτερότητας που συστηματικώς καλλιέργησαν. Υπήρξαν και είναι οι Ασεβείς.

Τώρα είναι σε πανικό. Βρίζουν και βρίζουν. Κι αίφνης πετάνε λευκή πετσέτα: «Η κυβέρνηση από δω και πέρα δεν πρόκειται να ακολουθήσει ή να απαντήσει στο απίστευτο υβρεολόγιο του ΣΥΡΙΖΑ κατά του Πρωθυπουργού», ανακοίνωσε χθες το Γραφείο Τύπου του Πρωθυπουργού. Την ίδια ώρα που ο κ. Πρωθυπουργός και το περιβάλλον του υβρίζουν και πάλι τη Δημοκρατία: καταργώντας την αναγκαία παρρησία των ανοιχτών ψηφοφοριών στη Βουλή, όπως προβλέπεται και για την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας. Καταφεύγουν (λέγεται) σε φακέλους, ώστε ο κάθε βουλευτής να μη γνωρίζει τι ψηφίζουν οι άλλοι, παρά μόνον μετά το πέρας της ψηφοφορίας. Απαύγασμα ομαλότητας!

Οι άνθρωποι αυτοί πρέπει να απέλθουν, αλλά διά της συντριβής. Οχι για λόγους εκδίκησης (άλλωστε η κάθαρση δεν είναι εκδίκηση), αλλά για λόγους στοιχειώδους δημοκρατικής άμυνας...

ΥΓ.: Οπως τα λέγαμε. Η απεργία στο Βέλγιο έγινε και ήταν σιδερένια...      

Πηγή: enikos.gr