Το σακίδιο του Σταύρου και η… φιλοσοφία του «Ποταμιού»

Γράφει ο Νίκος Μπογιόπουλος 

«Οι φοιτητές ευτυχώς τότε (σσ: εξέγερση Πολυτεχνείου) δεν είχαν κομματικές οργανώσεις· αν υπήρχαν κομματικές οργανώσεις το '73, θα είχαν αποτρέψει το Πολυτεχνείο»… Αυτά κατάλαβε από το Πολυτεχνείο το «Ποτάμι». Αυτά αναρτήθηκαν στην επίσημη ιστοσελίδα του κόμματος για την εξέγερση του ’73.

    

Προφανώς στο μυαλό του κ.Θεοδωράκη η «ΚΝΕ» ή ο «Ρήγας» δεν ήταν νεολαιίστικες κομματικές οργανώσεις που έδρασαν στο πλαίσιο...

του αντιδικτατορικού αγώνα. Επίσης η «αντι-ΕΦΕΕ», ή το ΠΑΜ και το ΚΚΕ, ή το ΠΑΚ απ’ οπου «γεννήθηκε» το ΠΑΣΟΚ, απλώς… δεν υπήρξαν.

Λέτε να μην τα ξέρει αυτά ο κ.Θεοδωράκης; Απίθανο. Λέτε πάλι να πιστεύει και να εισηγείται μια κατάργηση των κομμάτων αντίστοιχη εκείνης που υπήρξε επί χούντας; Τραβηγμένο να το ισχυριστεί κάποιος. Τότε τι θέλει να πει με τον (πάντα) «ελλειπτικό» του λόγο ο ποιητής (Θεοδωράκης); 

    

Τι να σας πούμε κι εμείς; Όσο κι αν έχει εκπαιδευτεί κανείς να αποκωδικοποιεί τις βλακείες, όσο να’ ναι οι «νερουλές» βλακείες χρειάζονται εφόδια τα οποία η στήλη δεν διαθέτει.   

    

Εκείνο πάντως που έχει ακόμα μεγαλύτερη σημασία από τις τοποθετήσεις που έκανε το «Ποτάμι» για το Πολυτεχνείο – διότι δηλώνει και το βάθος της σκέψης των ιδρυτών του – είναι η επόμενη δήλωση, η οποία δεν έτυχε της προβολής που της άξιζε. Είπε ο κ.Θεοδωράκης:  

    

«Το Πολυτεχνείο, λοιπόν – είπε ο Σταύρος - έγινε και καλώς έγινε από ένα αυτόνομο δυναμικό κίνημα, το οποίο είπε "έξω οι Αμερικάνοι, έξω η χούντα, έξω το ΝΑΤΟ", και τότε πραγματικά ήταν το σωστό σύνθημα. Σήμερα, το να λέει κάποιος στη χώρα μας "έξω οι Αμερικάνοι", θα γελάνε. Δεν το λέει και κανείς. Γιατί δεν υπάρχει κάποιο ζήτημα επικυριαρχίας των Αμερικανών στην ελληνική πολιτική σκηνή».

     

Στο σημείο αυτό η στήλη θα είχε να κάνει πολλά και διάφορα σχόλια. Θα περιοριστούμε, όμως, μόνο στο εξής: Το επόμενο σακίδιο που θα φορέσει ο κ.Θεοδωράκης, προτείνουμε να είναι αυτό: 

Παρεμπιπτόντως: Στο προ μηνός χάπενινγκ που διοργάνωσε το «Ποτάμι» με πρωταγωνιστές τον κ.Θεοδωράκη και τον φιλόσοφο κ.Στέλιο Ράμφο, ακούσαμε τον δεύτερο να λέει με στόμφο ότι «το ’74 όταν έφυγε η χούντα άφησε μηδέν δημόσιο χρέος. Απολύτως μηδέν!»

Δεδομένο 1^ο:  

• Το 1966 το δημόσιο χρέος στην Ελλάδα ήταν 32 δισ. δραχμές.
• Το 1973 το δημόσιο χρέος ήταν 87 δισ. δραχμές.
• Το 1974 το δημόσιο χρέος ήταν 114 δισ. δραχμές

    Με άλλα λόγια: Η χούντα όχι μόνο δεν άφησε «μηδέν» δημόσιο χρέος, αλλά αύξησε το χρέος κατά 172% (μέχρι το 1973) και κατά 356% (μέχρι το 1974), δηλαδή σχεδόν το τετραπλασίασε!

    Δεδομένο 2^ο:

Τα «κατορθώματα» των συνταγματαρχών, ειδικά όσον αφορά το χρέος, ήταν τέτοια που ακόμα και καταμεσής της χούντας ήταν αδύνατον να κρυφτούν. Η εφημερίδα «Βήμα» (20/10/1973), έγραφε:

«Το εξωτερικό χρέος της Ελλάδας όπως είχε διαµορφωθεί µε τις ρυθµίσεις των προπολεµικών χρεών ανερχόταν από το 1821 µέχρι και το 1966 σε 1.110 εκατ. δολάρια περίπου. Μέσα σε έξι χρόνια το χρέος αυτό ξεπέρασε τα 2.700 εκατ. δολάρια, χωρίς να υπολογίζονται οι καταθέσεις σε συνάλλαγµα από το εξωτερικό. Ήρκεσαν, δηλαδή, έξι χρόνια για να γίνει το εξωτερικό χρέος της χώρας 1,5 φορά µεγαλύτερο απ’ όσο είχε φθάσει σε διάστηµα 145 χρόνων»!

    

Αυτό ήταν το «μηδέν» χρέος που άφησε η χούντα: Μέσα σε έξι χρόνια η χούντα δημιούργησε ένα χρέος που ήταν «1,5 φορά µεγαλύτερο απ’ όσο είχε φθάσει σε διάστηµα 145 χρόνων»!

Ως εκ τούτου επιστρέφουμε στον φιλόσοφο κ.Ράμφο και στα χάπενινγκ του «Ποταμιού» με δυο παρατηρήσεις:

    Παρατήρηση 1^η: «Φιλοκαλοῦμέν τε γὰρ μετ’ εὐτελείας καὶ φιλοσοφοῦμεν ἄνευ μαλακίας», που θα πει: «Αγαπάμε το ωραίο με απλότητα και φιλοσοφούμε χωρίς μαλθακότητα» (ρητορική φράση του Περικλή που εκφώνησε στον Επιτάφιο λόγο του στον Κεραμεικό, όπως αναφέρει ο Θουκυδίδης).

    Παρατήρηση 2^η: Το έργο του Μαρξ «Η αθλιότητα της φιλοσοφίας» γράφτηκε στο πλαίσιο της «συνομιλίας» του με τον Προυντόν και όχι, φυσικά, με τον κ.Ράμφο…

Από enikos.gr μέσω ΤΟ ΓΡΕΚΙ