Ένας χρόνος ΕΠΑΜ...

του Δημήτρη Καζάκη

Πριν ακριβώς έναν χρόνο, την Κυριακή στις 16 Ιουλίου 2011 στο αμφιθέατρο "Μίκης Θεοδωράκης" του Δήμου Ελληνικού, μαζεύτηκαν περί τους 480 αγωνιστές απ' όλη την Ελλάδα για να ιδρύσουν αυτό που ονομάστηκε Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο.
Η ιδρυτική συνδιάσκεψη διάρκεσε σχεδόν όλη την ημέρα και σαν στόχο είχε όχι να δημιουργήσει μια ακόμη πρωτοβουλία πολιτών, ούτε μια ακόμη ομάδα πίεσης ή παραίνεσης για να βρεθούν κάποιοι άλλοι να δημιουργήσουν το αναγκαίο Παλλαϊκό Μέτωπο που είχε ανάγκη ο λαός.

Το κάλεσμα που μάζεψε τους συναγωνιστές ήταν ανώνυμο και κυκλοφόρησε από χέρι σε χέρι δίνοντας ραντεβού την συγκεκριμένη Κυριακή. Ήταν ανώνυμο γιατί απευθυνόταν σε όσους όχι μόνο τους άρεσε, ή καλόβλεπαν μια τέτοια ενέργεια, αλλά κυρίως σε όσους ήθελαν να την κάνουν δική τους υπόθεση. Όποιος λοιπόν την έκανε δική του υπόθεση, διακινούσε το κάλεσμα σαν δικό του και έτσι συγκεντρώθηκαν οι συμμετέχοντες στην ιδρυτική.

Όποιος έφτανε εκείνη την Κυριακή στην ιδρυτική και ήθελε να συμμετάσχει αντιμετώπιζε δυο σοβαρές δυσκολίες. Για να μπορέσεις να συμμετάσχεις στις εργασίες θα έπρεπε να προχωρούσες σε εγγραφή, γιατί μόνο αυτοί που αποδέχονταν το κάλεσμα γίνονταν δεχτοί στην ιδρυτική. Δεύτερο, έπρεπε να αναλάβεις ένα καθήκον: να καθίσεις στην γραμματεία της ιδρυτικής, να στελεχώσεις την περιφρούρηση, να βοηθήσεις στην εξυπηρέτηση των συνέδρων για την παροχή καφέ, αναψυκτικών και τροφής, κοκ. Δεν υπήρχε μηχανισμός στημένος από τα πριν. Όποιος ερχόταν αναλάμβανε αμέσως κάποια δουλειά. Όσοι μάλιστα είχαν την προνοητικότητα να έρθουν από νωρίς, φορτώθηκαν και τις πιο σημαντικές σε απαιτήσεις δουλειές της ιδρυτικής...

Στην διάρκεια της ιδρυτικής είχαμε πολλά παρατράγουδα. Πράγμα απολύτως φυσικό. Όπως θα διαπιστώναμε αργότερα, δεν υπάρχει πιο δύσκολο πράγμα από το να απαλλαγείς από τα νευρωτικά και ιδεολογικά σου σύνδρομα προκειμένου να παλέψεις για τους κοινούς στόχους. Δεν υπάρχει τίποτε πιο δύσκολο από το να βάλεις το κοινό καλό, τους κοινούς αγώνες, πάνω από τις δικές σου προκαταλήψεις.
Σήμερα, έναν χρόνο μετά, το ΕΠΑΜ αναπτύσσεται ραγδαία με οργανώσεις παντού ανά την Ελλάδα (πάνω από 97) και εκκαθαρίζει τα μητρώα του γιατί δεν αρκεί να συμφωνείς με τα προτάγματα του μετώπου, πρέπει επίσης να κάνεις δική σου προσωπική υπόθεση την επιτυχία του ΕΠΑΜ και των στόχων του. Τα μέλη του, 10 φορές περισσότερα από την εποχή της ιδρυτικής, έχουν κατακτήσει σε μεγάλο βαθμό ένα δέσιμο, μια σχέση αλληλεγγύης και συντροφικότητας -- παρά την ριζικά διαφορετική ιδεολογική τους καταγωγή από την λαϊκή δεξιά έως τον αναρχικό χώρο -- που δεν γνωρίζω να υπάρχει πουθενά αλλού.
Το ΕΠΑΜ σήμερα είναι η μόνη λαϊκή δημοκρατική και πατριωτική οργάνωση που διαθέτει πυρήνες στις συνοικίες και τις γειτονιές. Όχι τυπικά, όπως οι ΚΟΒ του ΚΚΕ, αλλά ουσιαστικά, δεμένες με την δράση και τα προβλήματα των ανθρώπων του χώρου τους. Μέσα από αυτή την δουλειά εξακολουθεί να αναπτύσσεται το ΕΠΑΜ, να διευρύνει το δίχτυο των πυρήνων του και να αυξάνει τον αριθμό των μελών, αλλά και τον κύκλο των φίλων του μέσα κυρίως στις τάξεις των πιο πλατιών λαϊκών στρωμάτων.
Από εθνική άποψη το ΕΠΑΜ αντιπροσωπεύει την ενότητα του λαού πέρα από διαχωριστικές γραμμές δεξιού κι αριστερού. Ενώ από ταξική σκοπιά δεν υπάρχει πιο πληβειακή οργάνωση συγκροτημένη απευθείας από τα πιο καταπονημένα και καταπιεσμένα στρώματα του λαού στη σημερινή συγκυρία. Ο ιδιαίτερος αυτός ταξικός χαρακτήρας του ΕΠΑΜ, αποτέλεσε κι έναν από τους πιο σημαντικούς ανασταλτικούς παράγοντες. Η αύξηση της ανεργίας, η καταστροφή των μικρομεσαίων είχε και έχει άμεσο αντίκτυπο σε μια οργάνωση που στηρίζεται εκ πεποιθήσεως στο υστέρημα του λαού. Παρόλα αυτά προχωράμε. Πηγαίνουμε μπροστά με δρασκελιές που για οποιοδήποτε άλλο μόρφωμα φαντάζει μύθος.
Στην ιστορία δεν ξανάγινε να στηθεί μια τέτοια οργάνωση από το μηδέν και μάλιστα να στηριχθεί σε απλούς αγωνιστές του μεροκάματου και του βιοπορισμού. Κι όχι σε επαγγελματίες της αμφισβήτησης, τη πολιτικής και της "επανάστασης". Και μάλιστα σε συνθήκες τέτοιας κρίσης, αλλά και τέτοιου ανελέητου πολέμου από όλες τις πλευρές. Αυτοί τη δουλειά τους και εμείς τη δική μας. Το ΕΠΑΜ έδειξε ότι χάρις στην οργανωτική του συγκρότηση, χάρις στην πίστη και στην αφοσίωση των μαχητών του, κάθε χτύπημα που δέχθηκε το έκανε πιο δυνατό.
Το ΕΠΑΜ έχει κερδίσει μέχρι σήμερα το δικαίωμα να υπερηφανεύεται ότι αποτελεί τον άτυπο "συνομιλητή" της εξουσίας, μιας και όλες οι επίσημες πολιτικές δυνάμεις αναφέρονται στα προτάγματά του, αρνητικά ή θετικά, αλλά χωρίς να αναφέρονται σ' αυτό. Δεν υπάρχει σήμερα καμιά άλλη οργάνωση που να στοιχειώνει το πολιτικό σύστημα από την δεξιά έως την αριστερά όσο το ΕΠΑΜ. Μεγάλη τιμή για μια χούφτα "ξεβράκωτους" λαϊκούς αγωνιστές που έμαθαν σχεδόν από το μηδέν τι σημαίνει υπερασπίζομαι την ζωή του λαού και της χώρας τους...
Ένας χρόνος ΕΠΑΜ, του χρόνου τέτοια εποχή χάρις στη δρακογενιά των λαϊκών αγωνιστών που γεννιούνται από την φύτρα του Παλλαϊκού Μετώπου, είμαι αισιόδοξος ότι θα την γιορτάσουμε σε μια ελεύθερη Ελλάδα. Τα δύσκολα είναι μπροστά μας, αλλά αν κάτι δίδαξε η δράση του ΕΠΑΜ όλο αυτόν τον χρόνο είναι ότι τα δύσκολα μας ατσαλώνουν.
Ένας χρόνος ΕΠΑΜ, καλή δύναμη και καλή λευτεριά σύντροφοι και συναγωνιστές στον κοινό αγώνα...