Εξεταστική για τα μνημόνια

γράφει ο Νίκος Μπογιόπουλος

Η κυβέρνηση κατέθεσε πρόταση εξεταστικής επιτροπής για τα Μνημόνια. Ανάμεσα στα άλλα η επιτροπή θα εξετάσει το πώς μπήκε η Ελλάδα στα Μνημόνια, θα εξετάσει πόσο έγκυρα ή πειραγμένα ήταν τα οικονομικά στοιχεία που χρησιμοποιήθηκαν σαν δικαιολογητική βάση για την  υπαγωγή της χώρας στο βάρβαρο καθεστώς, θα διερευνήσει πιθανές ατασθαλίες που έχουν να κάνουν με τον τραπεζικό τομέα.

Ορισμένες παρατηρήσεις:

Πρώτο: Αυτή την ώρα - και επί νέας κυβερνήσεως - εκείνοι που ενδεχομένως «πείραξαν» τότε τα στοιχεία παραμένουν στις θέσεις τους. Γιατί η κυβέρνηση αργοπορεί όσον αφορά την αντικατάστασή τους; Και μη μας πουν ότι πρόκειται για «ανεξάρτητες αρχές». Διότι όποιοι επικαλεστούν αυτού του ...
τύπου το επιχείρημα θα πρέπει να απαντήσουν σε ένα άλλο ερώτημα: «Ποιος κυβερνάει αυτόν τον τόπο»;

Δεύτερο: Εφόσον υπήρξαν «μαγειρέματα» στα στοιχεία της ελληνικής οικονομίας όπως πιστεύει η κυβέρνηση -και σύμφωνα με τα όσα έλεγαν προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ που την απαρτίζουν- τότε αυτό το «μαγείρεμα» αν δεν έγινε υπό την καθοδήγηση, έγινε υπό την ανοχή (τουλάχιστον) της Κομισιόν, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ. Αλλά αν όλοι αυτοί έπαιξαν τέτοιο ρόλο εις βάρος της Ελλάδας πώς γίνεται η κυβέρνηση να έρχεται τώρα και να τους απαλλάσσει από την προβιά της τρόικας και τους αναγορεύει σε αξιοσέβαστους «θεσμούς»;

Τρίτο: Η εξεταστική θα διερευνήσει τι συνέβη με το PSI και με το «κούρεμα» την περίοδο του 2012. Αλλά: Κομβικό ρόλο σε εκείνο το έγκλημα έπαιξε η εταιρεία «Lazard», την οποία μάλιστα με δική του τοποθέτηση στη Βουλή είχε καταγγείλει ο κ.Τσίπρας ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ερώτηση: Εφόσον το PSI ήταν έγκλημα -και ήταν- και εφόσον όσοι το διέπραξαν ζημίωσαν τον τόπο, γιατί η εταιρεία «Lazard» επαναπροσλήφθηκε, επί πρωθυπουργίας Τσίπρα, στο υπουργείο Οικονομικών, αυτή τη φορά ως συνεργάτης του κ.Βαρουφάκη;

Τέταρτο: Εφόσον και σύμφωνα με το σκεπτικό της σύστασης της εξεταστικής την περίοδο των Μνημονίων παίχτηκαν παιχνίδια με τις τιμές των μετοχών των τραπεζών, τότε - πέρα από την διερεύνηση πιθανών ποινικών ευθυνών - γιατί η κυβέρνηση δεν προχωρά (από τώρα) σε πολιτικά μέτρα; Γιατί διατηρεί ανέγγιχτο τον μηχανισμό διοίκησης του τραπεζικού τομέα; Και που είναι η μετουσίωση σε πολιτική πράξη εκείνων των προεκλογικών αναφορών του ΣΥΡΙΖΑ περί τραπεζικού τομέα, που τον έχει πληρώσει ο ελληνικός λαός διά του Δημοσίου, και που συνεπώς το Δημόσιο, όπως έλεγε ο κ.Τσίπρας, «θα» έπραττε τα δέοντα;

Πέμπτο - και σημαντικότερο: Πώς γίνεται μια κυβέρνηση να θεωρεί ότι υπάρχουν πολιτικές και ποινικές ευθύνες για την υπαγωγή της χώρας στο καθεστώς των Μνημονίων, πώς γίνεται να επιθυμεί την αναζήτηση και τον καταλογισμό τους, αλλά την ίδια ώρα να υπογράφει την παράταση (για 4 μήνες λέει η ίδια) αυτού του καθεστώτος;

Πώς γίνεται την συμφωνία παράτασης αυτού του καθεστώτος, την συμφωνία της 20^ης Φεβρουαρίου, όπου η κυβέρνηση υπέγραψε την δανειακή σύμβαση με τις 41 αναφορές της στα Μνημόνια, ο κ. Τσίπρας να την αποκαλεί προχτές στη Βουλή σαν μια συμφωνία «ορόσημο»;

Πώς γίνεται, το 70% του μνημονιακού εγκλήματος να αποκαλείται τώρα «καλό» και «αποδεκτό» ενώ σημαίνουσες πλευρές αυτού του μνημονιακού εγκλήματος άλλοτε να εξακολουθούν (τοκογλυφικός δανεισμός της χώρας), άλλοτε να βαφτίζεται «πατριωτισμός» η συνέχισή τους (πληρωμή ΕΝΦΙΑ), άλλοτε να λανσάρεται ως «ανάπτυξη» η διαιώνισή τους (ξεπούλημα λιμανιών και αεροδρομίων), άλλοτε να παραπέμπεται η απόκρουσή τους… στο μέλλον (από την «σταδιακή» ακύρωση των Μνημονίων μέχρι την μετάθεση του λεγόμενου προγράμματος της Θεσσαλονίκης στο «κάποτε») κοκ. 

Επιπλέον και δεδομένου ότι:

• Τα Μνημόνια δεν είναι η αιτία αλλά το αποτέλεσμα της πολιτικής της καπιταλιστικής εκμεταλλευτικής βαρβαρότητας - που την κατέστησαν τρισβάρβαρη.
• Τα Μνημόνια ήταν η επιλογή της ελληνικής άρχουσας τάξης και του πολιτικού της συστήματος ώστε να φορτωθούν τα βάρη της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης – με τα ιδιαίτερα στοιχεία που η κρίση εκδηλώθηκε και συνεχίζεται στην Ελλάδα – πάνω στις πλάτες του λαού.
• Τα Μνημόνια δεν επρόκειτο για κάποιο «λάθος» ούτε για κάποια «λαμογιά» - χωρίς να αποκλείεται να συνέβησαν και τέτοιες κατά την εφαρμογή αυτής της πολιτικής,

τα συμπεράσματα που ανακύπτουν είναι:

α) Μια εξεταστική επιτροπή που δεν έχει ούτε σκοπό ούτε αρμοδιότητα να φέρει στο προσκήνιο αυτές τις συστημικές πολιτικοοικονομικές αιτίες της κρίσης που οδήγησαν στα Μνημόνια, εξ αντικειμένου συγκαλύπτει τα πραγματικά αίτια και αφήνει στο απυρόβλητο ό,τι γεννάει τη βαρβαρότητα – εκτός αν υποθέσουμε ότι η εξεταστική θα καλέσει να εξετάσει ως μάρτυρα τον… καπιταλισμό καταλογίζοντάς του ευθύνες για τις οικονομικές κρίσεις του…

β) Η κυβέρνηση που ενώ κάνει εξεταστικές για το Μνημόνιο την ίδια στιγμή έχει προσπεράσει τις προεκλογικές της διακηρύξεις για την κατάργηση «με ένα άρθρο σε ένα νόμο» των Μνημονίων, θα πρέπει να αποδείξει ότι δεν αναζητά δια αυτού του τρόπου επικοινωνιακά άλλοθι και «θεάματα» για να καλύψει τις αθετήσεις της.

γ) Μια διαδικασία που αντιμετωπίζει την πολιτική των Μνημονίων σαν ελληνική πολιτική ή «ποινική» ιδιαιτερότητα ξεχνώντας ότι αυτή η πολιτική, με ή χωρίς Μνημόνια, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, εφαρμόζεται σε όλη την Ευρώπη, εξ αντικειμένου «βγάζει λάδι» την πολιτική της ΕΕ και αναπαράγει την λογική της παραμονής της χώρας στις ράγες που οδηγούν από την μια κρίση στην άλλη.

δ) Αφήνοντας στο απυρόβλητο τα πραγματικά αίτια, εκείνο που συμβαίνει είναι ότι όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις, οι κυβερνήσεις των φοροαπαλλαγών προς το μεγάλο κεφάλαιο, των εξοπλιστικών, της Ολυμπιάδας, του Χρηματιστηρίου, των δομημένων ομολόγων, των «εθνικών εργολάβων», οι κυβερνήσεις που άδειαζαν τα Ταμεία και φόρτωναν τα χρέη στο λαό στην ουσία απαλλάσσονται από τις αδιαμφισβήτητες πολιτικές τους ευθύνες – και αυτές οι κυβερνήσεις δεν ξεκίνησαν μόλις από… το 2009.

Κατά τη γνώμη μας, λοιπόν, και σύμφωνα με τα παραπάνω: Ναι να γίνει εξεταστική: Αλλά:

Η συμμετοχή σε μια τέτοια εξεταστική έχει νόημα μόνο στο βαθμό που κινείται στην κατεύθυνση να σπάσει το κέλυφος ώστε να έρθουν στην επιφάνεια όλα τα προηγούμενα.

Έχει νόημα στο βαθμό που δεν χαρίζεται σε τίποτα και σε κανέναν όχι μόνο πολιτικά αλλά συμπεριλαμβανομένων - φυσικά - και κάθε άλλου είδους ευθυνών που μπορεί να υπάρχουν και που απαιτείται να διερευνηθούν σε βάθος και να αποδοθούν αμείλικτα. Και τούτο με ειλικρινή διάθεση απόδοσης δικαίου και όχι με πρόθεση ποινικοποίησης της πολιτικής ζωής.

Και κυρίως και σε ό,τι αφορά στην κοινωνία: Μια τέτοια εξεταστική (σύμφωνα με την εμπειρία όλων των προηγούμενων που δεν κατέληξαν ποτέ πουθενά) έχει νόημα στο βαθμό που θα συμβάλει ώστε να αποκαλυφθούν στο λαό αυτές οι αλήθειες.

Έχει νόημα, τελικά, στο βαθμό που θα συμβάλει ώστε να φωτιστούν τα αίτια και να εξαχθούν τα πολιτικά συμπεράσματα που δεν κουκουλώνουν αλλά που ξεγυμνώνουν το σύστημα της πολιτικής ακαθαρσίας.

Ένα σύστημα που αιώνες τώρα παριστάνει τον Ηρακλή της κάθαρσης για να ανακυκλώνει την Κόπρο του Αυγείου. 

Πηγή: enikos.gr