Homo Πασόκους

του Νίκου Μπογιόπουλου

Όλοι οι Έλληνες κρύβουν μέσα τους 

        έναν… μικρό Άκη Τσοχατζόπουλο»!

Πρόκειται για διαπίστωση της κυρίας Ελένης Κούρκουλα. Η κυρία Κούρκουλα, εκτός από μεγάλη ηθοποιός (έλαμψε μεταξύ άλλων στο ρόλο της «Σελήνης» στη «Λάμψη» του Φώσκολου), εκτός από μεγάλη πολιτικός (έλαμψε στο ρόλο της υφυπουργού Παιδείας επί Σημίτη), αναδεικνύεται και μεγάλη ψυχολόγα…

    Θα μας πείτε τώρα: Και τι νόημα έχει τι λέει η Κούρκουλα; Καμία σημασία δεν έχει. Εκτός από μία: Ότι κάτι τέτοιες δηλώσεις αποδεικνύουν ότι σπάνια βρίσκεις  «ΠΑΣΟΚο» που να υπηρέτησε το σύστημα της σαπίλας και της παρακμής από θέσεις εξουσίας και να μην «κρύβει ένα μικρό Πάγκαλο μέσα του».   

     Διευκρινίζουμε ότι ουδόλως μας απασχολεί το πρόσωπο της κυρίας Κούρκουλα και ως εκ τούτου ουδέποτε θα χαραμίζαμε ακόμα κι έναν
..... λίβελλο για μια κυρία που ως Ελληνίδα – κατά τα λεγόμενά της – κρύβει μέσα της ένα μικρό Ακη Τσοχατζόπουλο. Και πηγαίνουμε παρακάτω. Πάμε στην λογική που αποπνέουν δηλώσεις όπως η παραπάνω.

    Κατ’ αρχάς και για να συνεννοούμαστε: Όταν λέμε «ΠΑΣΟΚος» δεν εννοούμε τον ταλαιπωρημένο ψηφοφόρο. Εννοούμε εκείνο το «χαλασμένο» είδος μέχρι το μεδούλι που αφού πρωτοστάτησε στο σύστημα της Κόπρου κατόπιν εμφανίζεται με ύφος κατήγορου για να απαγγείλει στα ίδια του τα θύματα την κατηγορία: «Όλοι μαζί τα φάγαμε»!

    Το είδος αυτό το συναντάς παντού. Το ακούς να μιλά, το βλέπεις να γράφει, το παρακολουθείς να  παπαγαλίζει το ποίημα της ημέρας με την ίδια αυθάδεια και την ίδια αγένεια, όπως τότε που είχε στήσει πρώτο στασίδι πίστα στο άρμα της πολιτικής αθλιότητας.

    Ενίοτε πρόκειται για θλιβερά ανθρωπάκια που όλο και κάπου χωμένα ήταν στο σύστημα που υπηρέτησε το βούρκο. Που η θλιβερή ύπαρξή τους έδινε ανελλιπώς το παρών στα γκαλά της μπόχας και της ξεδιαντροπιάς.

    Βουτηγμένοι στο πατσουλί της σήψης, σαπρόφυτα και ασπάλακες, που αντί να απολογούνται για την κατρακύλα τη δική τους και το κακό που προκάλεσαν στην κοινωνία, τώρα πασχίζουν να κατασκευάσουν και όλους τους υπόλοιπους σαν τα μούτρα τους.

    Βουτηγμένοι μέσα στο «πλυντήριο» της ηθικής τους αναπηρίας. Μέλη του θιάσου που αφού παρήγαγε, αναπαρήγαγε, ξέπλυνε και κουκούλωσε από Βατοπέδια και υποκλοπές μέχρι χρηματιστήρια, «μίζες» και «Ζήμενς», τώρα κουνάει και το δάκτυλο!

    Αγενείς. Αυθάδεις. Με ύφος λιμοκοντόρου που καμώνεται την «ευπρέπεια». Βαποράκια της αναξιοπρέπειας και λιβανιστήρια της παρακμής. Με μια μόνιμη έγνοια: Σε ποιο στρατόπεδο της καταισχύνης να τρέξουν να ενσωματωθούν. Στο πράσινο ή στο γαλάζιο; Στους Βένετους ή στους Πράσινους; `Η μήπως και στους δύο;…

    Έκτισαν το κράτος των τρωκτικών, της αναξιοκρατίας, του κομματικού ρουσφετιού, των πελατειακών συμπεριφορών και της «μαύρης» συναλλαγής  κατ” εικόνα και καθ” ομοίωση εκείνης της πολιτικής που κατέστησε λαϊκή ρήση ότι «το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι». Και τώρα τι κάνουν; Κοιτάζονται στον καθρέφτη και γι’ αυτό που βλέπουν προσπαθούν να λερώσουν και να συκοφαντήσουν – ως συνυπεύθυνη! – ολόκληρη την κοινωνία!

    Ποιοι!; Αυτοί και οι φίλοι τους, οι σεσημασμένοι της άφατης υποκρισίας, που  οικοδόμησαν ένα πολιτικό σύστημα το οποίο έχει για προμετωπίδα του εκείνο το πάλαι ποτέ απίθανο πρωθυπουργικό απόφθεγμα : «Έκανε ένα δωράκι στον εαυτό του»!

    Ποιοι!; Αυτοί που δικό τους είναι το καθεστώς που φτιάχτηκε με  υλικά το «έχω μέσο», «έχω δόντι», «έχω βύσμα», «έχω και μπάρμπα στην Κορώνη». Το δικό τους πολιτικό καθεστώς, το καθεστώς της μίζας και της αρπαχτής, των «κουμπάρων» και των «αναψυκτηρίων», των υποβρυχίων που «γέρνουν» και των «εξοπλιστικών», είναι το ίδιο καθεστώς πάνω στο οποίο μεγαλούργησε το «φακελάκι» και το «τσάκω ρε μάγκα τόσα και προχώρα».

    Κι όμως! Αυτοί είναι εκείνοι που το παίζουν κήνσορες και τιμητές! Ε, λοιπόν,

• αυτός ο πασίγνωστος τύπος του «άλλα λέω, άλλα εννοώ, άλλα πιστεύω κι άλλα κάνω»,
• αυτός ο σουρεαλισμός,
• αυτή η αποθέωση του τίποτα,
• αυτή η ασύλληπτη διαστροφή των εννοιών,
• αυτή η ακατάβλητη πορεία βιασμού της κοινής λογικής,
• αυτή η αγέρωχη διαστρέβλωση του οτιδήποτε,
• αυτή η απαράμιλλη εμμονή στο ψεύδος, τη δημαγωγία και την παραποίηση,
•  αυτό το αναπάντεχο θράσος να αυτοανάγεται ο «πάτος» σε «αφρό»,
• αυτό το παγκόσμιο υπόδειγμα εξαχρείωσης για το πώς χωρίς ίχνος ντροπής μπορεί κανείς να αυτοθαυμάζεται όταν βαφτίζει το «μαύρο – άσπρο»,

έχει ένα και μόνο όνομα, έχει έναν και μόνο τρόπο, έχει μία και μόνο φράση για να περιγραφεί:«Homo ΠΑΣΟΚους»!

Πηγή: enikos.gr μέσω Ημεροδρόμος