Η άλλη άποψη.

γράφει ο Γιάννης Σιδέρης*

Το σκηνικό στην χώρα μετά τις ευρωεκλογές, μοιάζει ασταθές και ευμετάβλητο. Το άθροισμα των συγκυβερνώντων κομμάτων προέκυψε ίσο με αυτό των βουλευτικών εκλογών του Μαΐου του 2012, ενώ πλέον το πρώτο κόμμα είναι ξεκάθαρα ο ΣΥΡΙΖΑ.

Το πρώτο, ότι δηλαδή περίπου ένας στους τρεις Έλληνες πολίτες επιλέγουν το συγκυβερνών μόρφωμα στις εκλογές, επιδέχεται πολλών ερμηνειών. Η αυτοενοχοποίηση, το προβαλλόμενο αδιέξοδο, η ασαφής κυβερνητική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, είναι μερικές από τις αιτίες.

Μεγάλο ρόλο έπαιξε βέβαια και ο καταιγισμός της προπαγάνδας από τα ΜΜΕ. Ένας συνδυασμός επικοινωνιακής τρομοκρατίας, προβάλλοντας την συγκυβέρνηση ως το μόνο παράγοντα σταθερότητας, καθώς και η συνεχής παρουσίαση της κατάστασης της χώρας ως έτοιμη να ξεπεράσει την ....

κρίση, φαίνεται πως επέδρασε θετικά γι’ αυτούς και οι πολίτες δεν τους συρρίκνωσαν περαιτέρω πολιτικά. Η αλήθεια είναι πως είχαμε υποτιμήσει την δύναμη της προπαγάνδας, αναμένοντας την ανατροπή του πολιτικου σκηνικού, πράγμα που δεν συνέβει.

Αυτό όμως που πρέπει να μας προβληματίσει είναι η αντιμετώπιση από τα κόμματα του πολιτικού φάσματος καθώς και από τα ΜΜΕ, θεμάτων κρίσιμων για την πορεία της χώρας. Οτιδήποτε αφορά την προσπάθεια μονομερούς διαγραφής του χρέους μέσω διεθνών συνθηκών, δεν τίθεται καν σαν θέμα προς συζήτηση. Οποιοσδήποτε μάλιστα τολμήσει να το θέσει, απαξιώνεται με μειωτικούς χαρακτηρισμούς όπως γραφικός, μη ρεαλιστικός, λαϊκιστής κ. ά.

Όμοια αντιμετωπίζεται και όποιος θέσει θέμα εισαγωγής εθνικού νομίσματος ως λύση εξόδου από την κρίση και (επανα)κυριαρχίας της χώρας. Τα παραπάνω ζητήματα, αποσιωπούνται παντελώς, με αποτέλεσμα να περνούν εμμέσως στους πολίτες την άποψη ότι πρόκειται για θέματα που ούτε καν για συζήτηση δεν πρέπει να θέτονται! Ο δόλιος ρόλος των ΜΜΕ είναι πολύ καθοριστικός για την διαμόρφωση της κοινής γνώμης.

Για του λόγου το αληθές, ας ρωτήσουμε τους συμπολίτες μας ποιός γνωρίζει για την συνέντευξη του Φιλίπ Λεγκρέν οικονομολόγου-πρώην συμβούλου του Ζ. Μ. Μπαρόζο στην Στεφανία Κασίμη για την Real money. Ας ρωτήσουμε τους συμπολίτες μας αν γνωρίζουν ότι ο εν λόγω κύριος υποστηρίζει ότι το χρέος της χώρας “θα έπρεπε να είχε αναδιαρθρωθεί το 2010… Αν αυτό είχε συμβεί, η λιτότητα θα ήταν πολύ λιγότερο αυστηρή, η ύφεση θα ήταν μικρότερη και πιο ρηχή και η ανεργία χαμηλότερη…”

Ας θυμηθούμε όμως τι ευαγγελιζόταν η τότε πολιτική ηγεσία της χώρας, δια στόματος του Υπουργού Οικονομικών Γιώργου Παπακωνσταντίνου καθώς και του τέως πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου. Με συνεχείς δηλώσεις τους τόσο στον ξένο όσο και στον ελληνικό Τύπο απέκλειαν κάθε ενδεχόμενο για αναδιάρθρωση είτε, όπως ισχυρίζονται εκ των υστέρων, για να παρεμποδίσουν την αύξηση του ελληνικού spread (το οποίο όμως ήταν σε τετραψήφιο νούμερο) είτε επειδή μια τέτοια διαδικασία θα οδηγούσε την ΕΚΤ, που ήταν αντίθετη με την αναδιάρθρωση, να «παγώσει» τη χρηματοδότηση των ελληνικών τραπεζών. (Όμως όταν αποφασίστηκε τελικά το «κούρεμα» του χρέους τον Ιούνιο του 2011, η ΕΚΤ, παρά την αντίθεσή της συνέχισε να χρηματοδοτεί τις ελληνικές τράπεζες.) Σταθείτε λίγο και σκεφθείτε το τι έλεγαν τότε οι “έγκριτοι” των ΜΜΕ στα δελτία των οκτώ για το θέμα του κουρέματος του ελληνικού χρέους!

Εξάλλου ο ίδιος ο κ. Πρετεντέρης παραδέχθηκε σε συνέντευξή του πρόσφατα ότι: “Λέγαμε στην κυβέρνηση ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο και μας λέγανε: Να λέτε ότι είναι βιώσιμο. Και εμείς το λέγαμε και κοροϊδεύαμε τον κόσμο!…” Μια παραδοχή άνευ σημασίας πλέον!

Πιστεύετε λοιπόν ότι οι πολίτες είναι ενήμεροι για την συνέντευξη του Φιλίπ Λεγκρέν; Λέτε να υπήρχε το θέμα σε κάποιο τηλεοπτικό δελτίο ειδήσεων των “συστημικών” ΜΜΕ; Ούτε να το σκεφτείτε! Η προπαγάνδα δεν επιτρέπει την παραμικρή εκτροπή από τον ευρωμονόδρομο και την πλήρη υποταγή στους δανειστές! Δεν επιτρέπεται η σφαιρική ενημέρωση των πολιτών γιατι έτσι ενέχει ο κίνδυνος να διαμορφώσουν άποψη διάφορη αυτής που εντέλλονται να προβάλλουν.

Ακριβώς για τον λόγο αυτό, ο αγώνας μας είναι και μακρύς και δύσκολος. Οι υποστηρικτές της αντίθετης άποψης, είμαστε αποκλεισμένοι. Η φωνή μας δύσκολα μπορεί να φτάσει σε ευρεία μάζα πολιτών. Είμαστε υποχρεωμένοι να δρούμε απαξιωμένοι από το σύνολο των συστημικών ΜΜΕ. Είμαστε υποχρεωμένοι να επικοινωνούμε με τα μέσα που διαθέτουμε, τα οποία δεν είναι άλλα από την προσωπική επαφή με τους πολίτες και το διαδίκτυο. Η απογοήτευση δεν πρέπει να μας καταβάλλει. Έχοντας επίγνωση της δυσκολίας του εγχειρήματος, πρέπει να συνεχίσουμε να προσπαθούμε να θέτουμε θέματα ταμπού για το σύστημα υπ’ όψιν των πολιτών, θέματα τα οποία ούτε καν “αγγίζουν” άλλοι. Έχουμε υποχρέωση, απέναντι στους εαυτούς μας και τις οικογένειές μας, να σταθούμε δυνατοί κοινωνώντας την “άλλη άποψη” σε όσο το δυνατόν περισσότερους πολίτες, έτσι ώστε να επιλέξουν την στάση τους.

Ας μην ξεχνάμε: ο αγώνας που δίνουμε, δεν είναι αγώνας δρόμου. Είναι ένας μαραθώνιος!

*μέλος του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου Πάτρας

ΠΗΓΗ: Ε.Πα.Μ. Πάτρας