Πολιτικό Έγκλημα.

του Στάθη

Τα ψέματα για τη χώρα τέλειωσαν. Ο κ. Σαμαράς τα συνεχίζει. Η «εμφάνισή του» στη Θεσσαλονίκη θύμιζε νομάρχη μεσοπολέμου. Που έκανε εξαγγελίες της δραχμής μπροστά σε ένα μάλλον πένθιμο ακροατήριο.

Μίλησε ακόμα και για το «μεγαλύτερο κούρεμα» δανείων στην ιστορία, ακριβώς όπως μιλούσε και ο Γιωργάκης για το «μεγαλύτερο δάνειο της ιστορίας» υπερήφανος (!) που μας το εξασφάλισε.

Μια μεγάλη χώρα, διότι η Ελλάδα είναι μια μεγάλη χώρα, στα χεριά  δύο μικρών πολιτικών, ο ένας την έχωσε στο Μνημόνιο κι ο άλλος την κράτησε μέσα.

Επίγονοι μιας αλυσίδας μικρών πολιτικών και οι δύο, αλυσόδεσαν κι αυτοί με τη σειρά τους τη χώρα πάνω σε έναν Καύκασο μαρτυρίων δίχως τέλος.

Με μεγάλα λόγια για μικρά έργα, πράττοντας τα αντίθετα απ’ όσα κάθε φορά εξήγγηλαν, χωρίς αιδώ μπροστά στον λαό, τον εξαπάτησαν όσον περισσότερο μπορούσαν τοις  ’κείνων ρήμασι πειθόμενοι – των αφεντικών τους.

Αναίσχυντος ο ένας, αδίστακτος σιγά σιγά ο άλλος, ξέφυγαν απ΄τη στοιχειώδη λογική και ηθική – ο ένας ο Γιωργάκης μας έκοβε τα πόδια και δήλωνε ταυτοχρόνως ότι συμπάσχει μαζί μας, ενώ ο άλλος, ο Αντώνης, υπερέβαλε τη φαντασία του Οβίδιου με τις μεταμορφώσεις του – τώρα, στην

Έκθεση Θεσσαλονίκης, προσπάθησε να εμφανισθεί εκ νέου αντιμνημονιακός, ή εκλογές μυρίζεται ή εκλογές ’τοιμάζει.

Φαιδρή η προσπάθεια, αλλά ως φαιδρά πορτοκαλέα δεν αντιμετωπίζουν αυτήν εδώ τη χώρα όσοι την πουλάνε; Ως μία χώρα «μικρή» που μπορούν να την απομυζούν οι ντόπιοι κοτζαμπάσηδες και να τη νέμονται οι ξένοι ιμπεριαλιστές; Αυτό δεν είναι το σχοινί – κορδόνι με το οποίο κυβερνάται η Ελλάδα πολλά χρόνια τώρα, δένεται μ’ αυτό, δέρνεται και συχνά απαγχονίζεται;

Σε ένα απ’ όσα είπε ο κ. Σαμαράς έχει δίκιο: στο ότι οι ευρωπαϊκοί λαοί σέβονται την ιστορία τους και την ταυτότητά τους. Όντως!

Πλην όμως αντιθέτως, στην Ελλάδα, δεν σέβονται την ιστορία της και την ταυτότητα του λαού της ούτε οι ευρωλιγούρηδες, ούτε και οι ψευτοπατριώτες που έχουν κορώνα στο κεφάλι τους τη Ζήμενς. Την Μπούντεσμπανκ.

Τα ψέματα έχουν τελειώσει. Όλοι γνωρίζουμε τί συμβαίνει. Κι αν ο μονοκομματικός δικομματισμός τα συνεχίζει είναι διότι ούτε μπορεί, ούτε ξέρει να κάνει κάτι άλλο, χωρίς να εξαφανισθεί.

Αλλά, αν το σύστημα της διαπλοκής και της υποτέλειας, ο μονοκομματικός δικομματισμός είναι, όπως έχει αποδειχθεί, ικανός για το χειρότερο, είναι ικανός και για το έγκλημα.

Διότι ο κ. Σαμαράς διαπράττει πολιτικό έγκλημα περιωπής. Παγιδεύει τη χώρα στη μέγγενη της θεωρίας των δύο άκρων. Ταυτίζει την Αριστερά με τον φασισμό. Εμφανίζει τα δύο άκρως αντίθετα ως όμοια, ως ένα μονόφθαλμο τέρας που βλέπει τα πράγματα με τον ίδιον τρόπο.

Το πρόβλημα δεν είναι μόνον ιστορικό, δεν παρακάμπτει μόνον το αίμα που έχυσε η Αριστερά υπέρ της δημοκρατίας κι εναντίον φασισμού, αλλά αφορά κυρίως στο μέλλον της χώρας, ώστε να υπονομευθεί τόσον, όσον έχει παγιδευθεί το παρόν της.

Ο κ. Σαμαράς ταυτίζει τους αγώνες του λαού που υποστηρίζει η Αριστερά με την αντίδραση των εκμεταλλευτών του, που υποστηρίζει ο φασισμός.

Αυτό είναι απαράδεκτο και επαίσχυντο για κάθε δημοκράτη πολιτικό, δεξιόν ή ό, τι άλλο. Είναι επιπέδου Βενιζέλου ή Αδώνιδος Γεωργιάδη, αλλά γίνεται εγκληματικό για τη χώρα, όταν υιοθετείται από έναν πρωθυπουργό.

Εγκληματικό όχι μόνον επειδή είναι παιδαριώδες κι ανιστόρητο, ούτε επειδή καταδείχνει έναν πρωθυπουργό να καταφεύγει στην ξετσίπωτη φαιά προπαγάνδα, αλλά επειδή παγιδεύει τις πολιτικές εξελίξεις στη χωρά σε επικίνδυνες, ακόμα και εμφυλιοπολεμικές ατραπούς, νεκρανασταίνοντας τις ακροδεξιές μεθοδεύσεις για «κομουνιστικό κίνδυνο», μιάσματα και δεν συμμαζεύεται.

Αντί ο κ. Σαμαράς και η Δεξιά να έχουν ανοιχτό μέτωπο κατά της Ακροδεξιάς και υπέρ της δημοκρατίας, μετέρχονται μιας (ακροδεξιάς εν τέλει πολιτικής) που ταυτίζει την Αριστερά με αυτό που πολεμάει, τον φασισμό.

Τόσο λοιπόν αγαπάει την Ελλάδα ο κ. Σαμαράς, τόσο σέβεται την ιστορία της (και το αίμα που χύθηκε σε αυτά τα χώματα εναντίον του φασισμού), τόσον τιμά την ταυτότητα του λαού, ώστε να ατιμάζει την ίδια την πολιτική της Δεξιάς μετά τη μεταπολίτευση, υιοθετώντας την πολιτική της Ακροδεξίας, του εμφυλίου και του Ψυχρού Πόλεμου. Του παρακράτους των εθνικοφρόνων και των πολεμοκάπηλων, δηλαδή των πολιτικών προγόνων της Χρυσής Αυγής.

Αν αυτό για τη Δεξιά είναι όνειδος, είναι ταυτοχρόνως και το κύκνειο άσμα για τον κ. Σαμαρά. Διότι η χώρα δεν μπορεί να πορευθεί στο μέλλον πατώντας πάνω στις επανενεργοποιημένες νάρκες του παρελθόντος.

Κι αν είναι ντροπή για τον κ. Σαμαρά να ’ναι το κύκνειο άσμα του ο κ. Μιχαλολιάκος, είναι έγκλημα για τη χώρα η παγίδευσή της στον τρόμο ενός νεκροταφείου βρυκολάκων – η Χρυσή Αυγή η σκοτεινή και μαύρη χειρ των καπιταλιστών δεν ταυτίζεται με την Αριστερά, κύριε Πρωθυπουργέ, είναι αντίπαλος. Όπως αντίπαλος της Αριστεράς είναι αυτό που εκπροσωπείτε εσείς, εκχωρώντας τη χώρα στους πάμπλουτους κι εξαθλιώνοντας τον λαό της. Αυτό είναι το «χθες» που κατά τα άλλα εξορκίζετε, όμοιο με το «αύριο» που ετοιμάζετε: μα πουλάτε τα τρένα, το νερό, την ενέργεια, τις επικοινωνίες, τον φυσικό πλούτο και να σας φταίνε τάχα γι’ αυτό αυτοί για αυτό αυτοί που «τα φάγανε μαζί σας» αυτοί που στην πραγματικότητα τρώτε εσείς ο ίδιος προσφέροντας τους μισθούς, τις συντάξεις τους, τα σχολεία τους, τα νοσοκομεία τους και συχνά τις ζωές τους βορά στο βρώμικο μεγάλο φαγοπότι των τεμπέληδων μιας άγονης πια κοιλάδας. Των παράσιτων που κηδεμονεύουν πολιτικούς όπως τη Μέρκελ, τον Ολάντ ή άλλους όπως τους υπαλληλίσκους της Τρόικας στα προτεκτοράτα.

Πολλοί κορόιδεψαν πολλούς πολλές φορές, αλλά ουδείς όλους για πάντα, όπως έλεγε κι ένας απ’ αυτούς που το διέπραξαν...

Πηγή: enikos.gr