Τα εργατικά σωματεία της Χαλκίδας δείχνουν το δρόμο

του Δημήτρη Καζάκη

Το πρωί της Τρίτης που μας πέρασε, 10 του μηνός, εργάτες από 5 εργοστάσια της περιοχής κατέλαβαν το νεόδμητο κτήριο της Περιφέρειας Εύβοιας και το έθεσαν υπό τον έλεγχό τους. Την πρωτοβουλία ανέλαβαν μετά από γενικές συνελεύσεις των ίδιων των εργαζομένων, 5 εργατικά σωματεία με επικεφαλής το Εργατικό Κέντρο Χαλκίδας. Θα μου πείτε που είναι το πρωτότυπο; Πρώτη φορά έχουμε καταλήψεις δημοσίων κτηρίων από εργαζόμενους σε απόγνωση; Δεν ζήσαμε πριν μερικούς μήνες τις καταλήψεις των Δήμων από τους εργαζόμενους της ΠΟΕ-ΟΤΑ; Και λοιπόν, τι έγινε;

Εδώ δεν έχουμε μια κατάληψη από εργάτες με σκοπό να πιέσουν για τα αιτήματά τους. Αυτοί που ανέλαβαν την πρωτοβουλία δεν είναι από εκείνους που ζουν με αυταπάτες. Ξέρουν από πρώτο χέρι τι είναι να μην μπορείς να βρεις το δίκιο σου. Ακόμη κι όταν πρόκειται για τα πιο στοιχειώδη, τα ελάχιστα, όπως π.χ. την απόδοση των δεδουλευμένων και των αποζημιώσεων.

Το παράδειγμα της πρώην ΑΓΕΤ δείχνει γιατί χρεοκόπησε η Ελλάδα.

Πρόκειται για εργάτες από εργοστάσια όπως τα Τσιμέντα Χαλκίδος, πρώην ΑΓΕΤ Ηρακλής, η οποία πουλήθηκε κοψοχρονιά και όπως-όπως στους μαφιόζους της Καλτσεστρούτσι. Όταν μιλάμε για μαφιόζους το εννοούμε. Αξίζει να θυμηθούμε ότι στις αρχές της δεκαετίας του ’90 η κυβέρνηση Μητσοτάκη έκανε τα πάντα για να ξεπουλήσει την ΑΓΕΤ Ηρακλής, μία από τις μεγαλύτερες ελληνικές βιομηχανίες, με ισχυρή θέση στην παγκόσμια αγορά τσιμέντου, χιλιάδες θέσεις εργασίας, καθετοποιημένες εγκαταστάσεις, με δικό της λιμάνι, σε ιδανική θέση και ιδιαιτέρως συναλλαγματοφόρα για την ελληνική οικονομία. Ως αγοραστής εμφανίστηκε ο ιταλικός όμιλος Caltsestruzzi, με επικεφαλής τον Λορέντζο Παντσαβόλτα, ο οποίος εκείνο τον καιρό έκανε πολλές και εντυπωσιακές εμφανίσεις στην Αθήνα δίπλα στον πρωθυπουργό Μητσοτάκη, τον υπουργό οικονομικών Στέφανο Μάνο και άλλα στελέχη της κυβέρνησης.

Η κυβέρνηση ισχυριζόταν τότε ότι η επιλογή των Ιταλών έγινε με στόχο η ελληνική τσιμεντοβιομηχανία να μην καταλήξει στους βασικούς ανταγωνιστές της, που τότε ήταν η γαλλική Lafarge και ισχυρές βιομηχανίες από τη Βόρεια Αμερική. Λίγα χρόνια αργότερα, ο ιταλικός όμιλος έβαλε πωλητήριο στην ΑΓΕΤ, η οποία εξαγοράστηκε από την κοινοπραξία Blue Circle, η οποία λίγο αργότερα πουλήθηκε στη γαλλική Lafarge. Έτσι, την ελληνική τσιμεντοβιομηχανία «ρούφηξε» ο βασικός ανταγωνιστής της και σήμερα αποτελεί μία απλή θυγατρική του γαλλικού ομίλου, σκιά του παλιού της κραταιού εαυτού με συρρικνωμένη την παραγωγή και λειτουργώντας περισσότερο επικουρικά σε μια εποχή όπου η αγορά τσιμέντου στην ευρύτερη περιοχή της ανατολικής λεκάνης της Μεσογείου γνωρίζει έξαρση. Εκεί που άλλοτε κυριαρχούσε η ΑΓΕΤ.

Το ενδιαφέρον όμως δεν είναι μόνο το σκάνδαλο ξεπουλήματος μιας βιομηχανίας που θα μπορούσε να μετεξελιχθεί σε στυλοβάτη της ελληνικής οικονομίας, αλλά και το γεγονός ότι αποδείχθηκε ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη με υπουργό τον Στέφανο Μάνο είχαν πουλήσει σε μαφιόζους. Το 2008 μετά από πολλά χρόνια ερευνών οι δικαστικές αρχές του Παλέρμο απέδειξαν ότι τόσο η Caltsestruzzi, όσο και η μητρική Italcementi, λειτουργούσαν για δεκαετίες ως βιτρίνα για την Μαφία της Σικελίας. Πολλοί από τους πρώην ισχυρούς άνδρες του συγκεκριμένου ομίλου συνελήφθησαν και κατέληξαν στην φυλακή. Ο Παντσαβόλτα, ο κολλητός του Μητσοτάκη και του Μάνου, συνελήφθη τον Απρίλιο του 2008 στη Ραβέννα, δικάστηκε και καταδικάστηκε ως άνθρωπος της μαφίας και κλείστηκε στις φυλακές.

Μήπως, μετά απ’ όλα αυτά, αναθεωρήθηκαν οι συμβάσεις πώλησης του εργοστασίου; Μήπως διεξήχθη κάποια έρευνα για σχέσεις της μαφίας με την ελληνική πολιτική; Μήπως κλήθηκε έστω να δώσει εξηγήσεις ο Μητσοτάκης, ο Μάνος και η παρέα τους για τις σχέσεις τους με αποδεδειγμένα ανθρώπους της μαφίας; Τίποτε απ’ όλα αυτά. Σιγή ιχθύος. Με την ανώτατη δικαιοσύνη να κοιμάται τον ύπνο του δικαίου. Αντίθετα, άνθρωποι που πρωταγωνίστησαν τότε στο ξεπούλημα της ΑΓΕΤ στους μαφιόζους, εξακολουθούν να δρουν ακόμη ελεύθεροι και τιμητές των πάντων. Όπως π.χ. είναι ο εμφανιζόμενος ως επιχειρηματίας Στέλιος Σταυρίδης, κολλητός του Μάνου και του Στουρνάρα, ο οποίος διορίστηκε για κάποια φεγγάρια ως πρόεδρος του ΤΑΙΠΕΔ, του «ταμείου» ξεπουλήματος των πάντων υπέρ της μαφίας των τοκογλύφων.

Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ που ακολούθησαν συγκάλυψαν μέχρι αηδίας την βρόμικη υπόθεση και προσπάθησαν να την θάψουν κάτω από τα τσιμέντα της γαλλικής Lafarge, όπως συνηθίζει να κάνει η μαφία με τα θύματά της. Τελικά ήρθε η κυβέρνηση του Καραμανλή – που κάποιοι ετοιμάζουν τώρα για «εθνοσωτήρα» – η οποία φρόντισε σε συνεργασία με εκδότες και καναλάρχες να μην ακουστεί το παραμικρό για το σκάνδαλο. Έστω κι αν βούιζε ολόκληρη η Ιταλία. Κι όλα αυτά με το αζημίωτο βέβαια.

Τώρα η πολυεθνική Lafarge δεν ενδιαφέρεται άλλο για το εργοστάσιο. Ακόμη και με την συρρικνωμένη μορφή που η ίδια του έχει δώσει. Παίζει τα δικά της διεθνή χρηματιστικά παιχνίδια λεηλατώντας το εργοστάσιο. Έτσι ή αλλιώς δεν την ενδιαφέρει να διατηρεί ένα τέτοιο εργοστάσιο στην Ελλάδα. Ενδιαφέρει όμως τους εργάτες που δουλεύουν σ’ αυτό και θα όφειλε να ενδιαφέρει τόσο την κοινωνία της Χαλκίδας, που χωρίς τα εργοστάσια σαν της πρώην ΑΓΕΤ θα μαραζώσει σε βαθμό εγκατάλειψης, όσο και την ελληνική οικονομία που χωρίς τέτοιες παραγωγικές μονάδες, χωρίς τέτοια μέσα παραγωγής θα απομείνει κρανίου τόπος. Αυτά υπερασπίζονται με την κατάληψη του εργοστασίου οι εργάτες και την απόφασή τους να το επαναλειτουργήσουν προς όφελος δικό τους και της χώρας.

Κάθε εργοστάσιο που χειμάζει, μια ακόμη ιστορία απροκάλυπτης λεηλασίας

Ανάλογες ιστορίες έχουν να διηγηθούν και τα άλλα εργοστάσια, όπως της ΙΝΤΕΡΚΕΜ, συμφερόντων Λαυρέντη Λαυρεντιάδη, ο οποίος αν και στη φυλακή για την λεηλασία της Proton Bank, κανείς δεν ενδιαφέρεται για το μοναδικό ολοκληρωμένο χημικό εργοστάσιο που έχει απομείνει στη χώρα και το οποίο τυπικά παραμένει στα χέρια του εγκλείστου στις φυλακές Κορυδαλλού. Κανείς δεν ενδιαφέρεται εκτός από τους εργαζόμενους σ’ αυτό που παραμένουν 16 μήνες απλήρωτοι και έχουν προχωρήσει σε κατάληψη προκειμένου να διασφαλίσουν το εργοστάσιο από την λεηλασία.

Κάτι ανάλογο συμβαίνει με τους εργαζόμενους στο εργοστάσιο της ΝΕΟΣΕΤ, ο οποίοι κυριολεκτικά εγκαταλείφθηκαν στην τύχη τους από την εν λόγω εταιρεία. Ο λόγος απλός. Συμφέρει περισσότερο την εταιρεία να εισάγει και πουλά κινέζικα ιδιαίτερα χαμηλής ποιότητας, από το να διατηρεί εργοστάσιο για ιδιοπαραγωγή. Το εμπορικό τμήμα της εταιρείας συνεχίζει χωρίς να το ενοχλεί κανείς να πουλά από τα μαγαζιά του με την ίδια επωνυμία χειρίστης ποιότητας κινέζικα και οι εργαζόμενοι του εργοστασίου απλήρωτοι επί μήνες αφέθηκαν να σαπίζουν μαζί με ένα από τα μεγαλύτερα ξυλουργικά εργοστάσια που έχουν απομείνει στην Ελλάδα. Το να το πάρουν στα χέρια τους ήταν και παραμένει η μόνη λύση.

Κάτι ανάλογο συνέβη με την άλλοτε κραταιά βιομηχανία ξυλείας – την μεγαλύτερη στην Ελλάδα – ΣΕΛΜΑΝ, όπως και με την ΛΑΡΚΟ που έχουν βαλθεί κόμματα και κυβερνήσεις να την διαλύσουν και να την πουλήσουν ως σκραπ. Μάλιστα, η ΛΑΡΚΟ που εξάγει ένα από τα καλύτερης ποιότητας σιδηρονικέλια στον κόσμο σε μια παγκόσμια αγορά με τις τιμές των μετάλλων να βρίσκονται σε υψηλά επίπεδα, δεν έχει καν ανάγκη να στηριχθεί πουθενά. Αν οι εργαζόμενοι έπαιρναν την απόφαση, έπαιρναν το εργοστάσιο στα χέρια τους και ανακοίνωναν ότι είναι ανοιχτοί σε συμφωνίες για το παραγόμενο σιδηρονικέλιο, ουρά θα σχηματιζόταν έξω από την πύλη του εργοστασίου. Όχι μόνο για πρώτη ύλη, αλλά και για προϊόντα μεταποίησης που συμφέρουν πάντα περισσότερο.

Παίρνουμε την υπόθεση στα χέρια μας η μόνη λύση.

Οι εργάτες λοιπόν αυτών των εργοστασίων μαζί με το Εργατικό Κέντρο Χαλκίδας αποφάσισαν ότι δεν πάει άλλο. Δεν έχει κανένα νόημα να παλεύει ο καθένας για τα δικά του αιτήματα, να νοιάζεται μόνο ή κύρια για το δικό του πρόβλημα και να ζητά απλά συμπαράσταση από τους άλλους. Αν δεν αναδειχθεί το κοινό πρόβλημα που κατατρέχει τους πάντες, τους εργάτες, τους υπαλλήλους ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, τους ελευθεροεπαγγελματίες, κοκ, δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει το οτιδήποτε.

Ποιο είναι το κοινό πρόβλημα; Οι πολιτικές που επιβάλουν οι εντολοδόχοι της τρόικας. Το καθεστώς πλήρους ασυδοσίας και απροκάλυπτης ανομίας που έχει επιβληθεί στη χώρα από μια κυβερνώσα ληστοσυμμορία, η οποία με τις πλάτες των δανειστών τοκογλύφων εξ ευρωζώνης δεν χρειάζεται πια να κρύβει το αληθινό της πρόσωπο. Διαλύουν ότι έχει απομείνει σ’ αυτή την χώρα και το πουλάνε σε τιμές σκραπ. Τα μεγάλα επιχειρηματικά κυκλώματα της ημεδαπής και της αλλοδαπής που για δεκαετίες ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις για να λεηλατούν τον κρατικό κορβανά και την ελληνική οικονομία ως σύνολο, απαιτούν τώρα τα ρέστα τους. Λεηλατήσουν απροκάλυπτα τις επιχειρήσεις τους, αρπάζουν ότι και όσα μπορούν μιας και η τύχη ολόκληρης της χώρας έχει προγραφεί από τους αφέντες της ευρωζώνης και των αγορών.

Οι εργάτες της βιομηχανίας είναι από εκείνους που τα έχουν ζήσει όλα αυτά προκαταβολικά στο πετσί τους. Γι’ αυτό και πήραν την πρωτοβουλία. Κατέλαβαν την Περιφέρεια Εύβοιας με αίτημα όχι κάποιο από τα δικά τους, αλλά με κυρίαρχο αίτημα την πολιτική ανατροπή. Να ανατραπούν οι πολιτικές αυτές μαζί με την κυβέρνηση. Να ανατραπούν εδώ και τώρα.

Το γεγονός αυτό κάνει την συγκεκριμένη κατάληψη πρωτοπόρα και μοναδική μέχρι στιγμής. Για πρώτη φορά εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα αναδεικνύει τόσο ξεκάθαρα το πολιτικό ζήτημα που απασχολεί τη μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας και όχι τα επιμέρους αιτήματα. Να λοιπόν μια τεράστια ευκαιρία που ανοίγεται.

Οι εργάτες κάλεσαν όλα τα άλλα εργατικά σωματεία του νομού, τους συνδικαλιστικούς φορείς και τις συλλογικότητες να ενωθούν και να αξιοποιήσουν το υπό κατάληψη κτήριο της Περιφέρειας ως διοικητήριο μιας νέας συλλογικής μορφής αγώνα που θα έχει σαν κεντρικό στόχο την ανατροπή της σημερινής πολιτικής κατάστασης με ότι συνεπάγεται αυτό. Και για γίνει αυτό απαιτείται η κινητοποίηση ολόκληρης της κοινωνίας. Πώς; Με κλιμάκια ενημέρωσης πόρτα-πόρτα, μαγαζί-μαγαζί, χωριό-χωριό. Με συνδυασμένες κινήσεις κατάληψης του Δήμου, αλλά και της Εφορίας με σκοπό να σταματήσει ο φοροεισπρακτικός οδοστρωτήρας.

Σε κατάληψη της Εφορίας προχωρούν την Δευτέρα στη Χαλκίδα οι έμποροι και οι ελευθεροεπαγγελματίες της πόλης με σκοπό να χτυπήσουν το τέρας στην καρδιά του. Οι εργάτες της υπό κατάληψη Περιφέρειας μαζί με το Εργατικό Κέντρο, κάλεσαν όλους τους φορείς να συνδράμουν στην κατάληψη της Εφορίας ώστε να την μετατρέψουν σε διαρκείας και με τη συνδρομή των εφοριακών υπαλλήλων. Να πάψει ο κόσμος να πληρώνει. Να σταματήσει το κράτος και η κυβέρνηση να εισπράττει και τότε θα δούμε ποιος αντέχει περισσότερο. Εμείς ή αυτοί;

Ταυτόχρονα αποφάσισαν όλοι μαζί να συνδράμουν στην απεργία των καθηγητών με το να βρεθούν έξω από τα σχολεία την Δευτέρα το πρωί. Έστω κι αν μια τέτοια μορφή δεν θα έχει κανένα αποτέλεσμα. Οι εκπαιδευτικοί της περιφέρειας θα πρέπει να διδαχθούν από τους εργάτες και να αντιληφθούν ότι με απλές απεργίες δεν θα καταφέρουν τίποτε. Μόνο με λειτουργικές καταλήψεις με αποφάσεις των συλλόγων γονέων και διδασκόντων κάθε σχολείου, αλλά και με την συνδρομή όλων των άλλων φορέων και συλλογικοτήτων μπορεί να γενικευτεί ο αγώνας, να αποκτήσει μαζικότητα και διάρκεια.

Μόνο με ανοιχτά σχολεία υπό λειτουργική κατάληξη σε πόλεις όπου οι βασικές διοικητικές υπηρεσίες με πρώτες τις εισπρακτικές σαν την Εφορία, θα τελούν κι αυτές υπό κατάληξη από εργατικά σωματεία, φορείς, συλλογικότητες και γενικά τον κόσμο μπορεί να επιτευχθεί ο στόχος. Κι ο στόχος σήμερα δεν μπορεί να είναι άλλος παρά μόνο ένας. Η ανατροπή των πολιτικών και της ληστοσυμμορίας που μας κυβερνά. Οι εργάτες της Χαλκίδας έδειξαν τον δρόμο. Σύντομα, σ’ όλες τις πόλεις της Ελλάδας.

Πηγή: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΖΑΚΗΣ