Περιμένοντας το τρόλεϊ…, από Pitsirikos

Τέσσερις ώρες Παρασκευο-βραδιάτικα στη ΓΑΔΑ (Ασφάλεια στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας) για εξακρίβωση στοιχείων (γιατί του καύλωσε του αρχίδι του βλάχου του αξιωματικού να κάνει συλλήψεις ό,τι βρει, για να δικαιολογήσει την παρουσία ΜΑΤ, περίπου 100 άτομα στο Περιστέρι μέχρι και σήμερα που σας τα γράφω.) Και γιατί; Γιατί κατέβηκα να δω τι γίνεται έξω από το σπίτι μου, γιατί ήθελα να πάω στο μοναδικό ανοιχτό περίπτερο στο Περιστέρι να πάρω γάλα για αύριο (δε ξαναπάω εγώ για γάλα στο περίπτερο….), γιατί καθόμουν και μιλούσα με τους γείτονες και δεν είχα ταυτότητα μαζί μου.

Ούτε που με αφήσαν να μου τη φέρει η γυναίκα μου από το σπίτι ...

δυο λεπτά με τα πόδια για να τη δείξει στο ΒΛΑΚΑ ΜΕ ΒΑΘΜΟ πιτσιρικά αστυνομικό του Περιστερίου που με ρώταγε “τι δουλειά έχεις εδώ εσύ τόσες ώρες μεγάλε άστα αυτά τώρα ΜΕΣΑ ΜΕΣΑ…”, δε θα ήταν 23 χρονών.

Μας έχωσαν σε ένα ανακριτικό και μετά από μισή ώρα πήγαν στον απέναντι δρόμο και μας έβγαλαν από το ανακριτικό και μας έβαλαν σε περιπολικό που ήταν να μας πάει στο Περιστέρι στο τμήμα και να μας αφήσουν αλλά ΚΑΡΑΒΛΑΧΟΣ, ΑΧΡΗΣΤΟΣ και ΑΧΡΕΙΑΣΤΟΣ “αστυνομικός” είπε στο περιπολικό να πάμε ΓΑΔΑ! 

Έβριζαν στο δρόμο και οι δύο αστυνομικοί του περιπολικού που οδηγούσαν. Τέσσερις ώρες εγώ εκεί και να είναι και 15 άτομα από το απόγευμα εκεί από τις 5 χωρίς νερό και χωρίς αέρα σε ένα διάδρομο στο πουθενά μέσα στη ΓΑΔΑ να περιμένουν .

Δυο από αυτούς χτυπημένοι, μας έλεγαν πώς τους χτύπησαν τα ΜΑΤ (ανοιγμένο κεφάλι και πόδια πρησμένα)

Εδώ και ολόκληρη η ιστορία …έχει πλάκα και τρέλα….

Εχθές το βράδυ λοιπόν…

(Μία μέρα πριν την έναρξη της ΣούπερΛίγκας για να καταλάβουν και οι περισσότεροι…)

Κατέβηκα στο δρόμο που σκοτώθηκε το παιδί που ήταν στο τρόλεϊ (με τον ελεγκτή που ήθελε να το συλλάβει γιατί δεν είχε εισιτήριο…)

Δεν κατέβηκα να διαδηλώσω ούτε να πετάξω πέτρες και να χτυπήσω κανέναν. Κατέβηκα γιατί άκουσα φωνές και είχε ξανασυγκεντρωθεί κόσμος και είχαν και μικρόφωνα και μιλούσαν στον κόσμο αραιά και πού, ενημερώνοντας για το τι έχει γίνει.

Αυτό που με κράτησε εκεί ήταν η εικόνα των 2 διμοιριών ΜΑΤ (μάλλον δυο, δεν ξέρω να τους μετράω ) που είχαν κλείσει το δρόμο και παραταγμένοι γύρω από τους συγκεντρωμένους τους είχαν περικυκλώσει, και ήταν τουλάχιστον διπλάσιοι σε αριθμό από τον απλό κόσμο.

Ήταν τρομακτικό κάπως σαν εικόνα, γιατί ήταν έξω από το σπίτι μου, εκεί που περπατάω εδώ και 30 χρόνια, όπως και μερικές δεκάδες χιλιάδες κόσμου καθημερινά.

Πιάνω τη συζήτηση με τους γείτονες χωρίς να πλησιάζω το χώρο συγκέντρωσης (πολύ πίσω από ΜΑΤ και συγκεντρωμένους ).

Η βασικότερη ένσταση όλων μας ήταν για την παρουσία ΜΑΤ και Παπάκια Μηχανές από αστυνομία Δελτα Διας Ζητάδες και όπως αλλιώς τους λένε.

Τα ΜΑΤ που ήταν και περισσότερα μαζί με τους αστυνομικούς έχουν και όπλα και το μόνο που σκέφτεσαι είναι μην τραβήξει κανείς τρελός από αυτούς όπλο και σε σκοτώσει, όσο να ναι το να βλέπεις 100-150 άτομα με όπλα και σφαίρες στο δρόμο σου απ έξω … τρομάζεις, δεν έχεις εμπιστοσύνη…

Όλοι μας λέγαμε γιατί είναι εδώ; Ποιόν κυνηγάνε, ποιόν θα δείρουν; Ποιος είναι ο τόοοοσο επικίνδυνος?

Όλο αυτό ξεκίνησε από την απογευματινή πορεία για την κηδεία του 19χρονου, από τους κάδους που έκαψαν το απόγευμα στο δρόμο κάποιοι πιτσιρικάδες (έτσι είπαν οι γείτονές μου) και το κυνηγητό που ξεκίνησε από το απόγευμα που ήρθαν τα ΜΑΤ για να βρουν και να πιάσουν αυτούς που έβαλαν τις φωτιές (λέμε τώρα). 

Και ξεκινάει το κυνηγητό το απόγευμα , και δώσ’ του μέσα από τον πεζόδρομο του Περιστερίου (είδα βίντεο και δεν το πίστευα!!!) καμιά 50αριά άτομα πιτσιρίκια να τα κυνηγάνε τα ΜΑΤ και να τους τρέχουν μέσα από τα μαγαζιά και τον κόσμο (μιλάμε για εμπορικό κέντρο τώρα, παιδάκια να κάνουν αλογάκι στο περίπτερο και κόσμος να περπατάει στον πεζόδρομο και ξαφνικά ….ΜΑΑΑΑΑΤ) τρελή εικόνα.

Ε…ακόμα χειρότερα το βράδυ λοιπόν πάλι ΜΑΤ ( ακόμα εδώ είναι…μεσημέρι Σαββάτου ) και εγώ βραδιάτικα 22:30 να ενημερώνομαι από 2-3 γείτονες και γειτόνισσες.

Περνάει κάνα μισάωρο και έχω κάτσει στο πεζούλι στον κήπο της πλατείας και αρχίζει να διαλύεται η συγκέντρωση, ενώ τα ΜΑΤ παραταγμένα και στολισμένα έχουν πλησιάσει τους συγκεντρωμένους σε απόσταση αναπνοής, φοβάται ο κόσμος – όσο τρελός και να είσαι – και σιγά σιγά κάνει πίσω, βγαίνει και η μικροφωνική και σιγά σιγά όλοι σκορπίζονται…

Εκεί ξεκινάει η τρέλα!

Μιλάει ένας αξιωματικός , 2-3 μέτρα μακρυά μου στον ασύρματο και ακούμε «Κάντε συλλήψεις, κάντε όσες συλλήψεις μπορείτε!». 

Και σκέφτομαι και συνδυάζω τα γεγονότα, το απόγευμα κατά τις 8 και ενώ πάμε για καφέ στην Πλατεία, βλέπω τον Παχατουρίδη (Δήμαρχο του Περιστερίου) να μιλά με τον Αστυνομικό γκριζομάλλη που μίλαγε το βράδυ με τον ασύρματο και έπαιρνε εντολές για άμεσες συλλήψεις . Και δώσ’ του χαμόγελα και γέλια και χαιρετούρες και «Να είσαι καλά…σας χαιρετώ».

Το ακούμε και μεις αλλά πού να φανταστούμε ότι μιλάνε για όποιον βρουν!

Και δείχνει ο Αξιωματικός (όχι ματατζής αλλά με στολή αστυφύλακα με πηλήκιο και προφορά καραβλάχικη) εμάς και γύρω γύρω όσους βρίσκονταν και έρχεται ένα πιτσιρίκι αστυνομικός και λέει ..”Ταυτότητες” , δεν έχεις?? Πέρνα μέσα….Πού, ρε παιδιά, τι έκανα; Είσαι ύποπτος….

Παρά τα χίλια παρακάλια και αφού δεν με άφησαν να τους φέρω ταυτότητα (δεν θα είχε σημασία αφού τελικά έφεραν και όσους είχαν ταυτότητα στη ΓΑΔΑ), ξεκινήσαμε τρελό ταξίδι για τη γαδαααα….

Στη ΓΑΔΑ…

Εκεί συναντώ τον αρχηγό με το πούρο! Ένας μουσάτος γυάλιζε το μάτι του, μας κοίταγε σαν δολοφόνους και μας έλεγε για 4 ώρες σε 10 λεπτά τελειώνουμε! Είχε χάσει το χρόνο ο άνθρωπος.

Σε ένα διάδρομο χωρίς αέρα και παράθυρο ή εξαερισμό που βρώωωμαγε 25 άτομα με 10 περίπου πιτσιρίκια από τις 5 το απόγευμα και ο ένας τραυματίας χωρίς νερό, να περιμένουν να τελειώσουν όλα “σε 10 λεπτά”…

Κατάλαβα, σκέφτηκα, καλές 5 θα φύγουμε από δω! Μας άφησαν να πάρουμε όποιον έχουμε στο τηλέφωνο να μας φέρει ταυτότητα ή να έρθει να μας πάρει…

Και σιγά σιγά, δώστου οι συζητήσεις με τους αστυνομικούς που μας φύλαγαν …

“Ρε φίλε…”, μας ρώταγαν, “..για πες μου είναι ωραία στην άλλη πλευρά; Πώς περνάτε, δουλειά έχετε ή είστε άνεργοι;”

Μόνο όταν κατάλαβαν και αυτοί που μας φύλαγαν ότι δεν θα έρθει να τους αλλάξει στο τέλος της βάρδιας τους κάποιος και θα χρειαστεί να κάτσουν παραπάνω, εκεί τρελάθηκαν, πέσανε τηλέφωνα και μιλάγανε με ότι βύσμα είχαν, πάρε με από δω 1 η ώρα σχόλασα, φέρε κάποιον από περιπολία να με αλλάξει. 

Και στο κινητό ”ναι, μωρό μου, τώρα έρχομαι σε μισή ώρα θα είμαι εκεί …πού είστε???

Και ο Μουσάτος με το πούρο, άρχοντας, του ανήκε όλος ο όροφος, Στραβωμένος και με την τύχη του και μια ταμπέλα στον τοίχο “ΤΜΗΜΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑΤΟΣ”. 

Και 2 κοριτσάκια ασφαλίτισσες («βύσμα» της φώναζαν οι άλλοι αστυνομικοί) μια παρά είχαν φύγει για το σπίτι και τόσες ώρες καθόντουσαν σε μία καρέκλα και έπαιζαν με το κινητό τους- κοίτα δουλειά, λέω εγώ, η βολεμένη στην αστυνομία με τον Μπράβο Μπαμπά της να τρώνε τα λεφτά του κόσμου… Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών.

Τελικά απ’ ό,τι κατάλαβα, όταν βγήκα , μου είπαν και οι άλλοι που άφησαν ελεύθερους , ήρθαν δυο βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ μαζί με δικηγόρους και ζήτησαν να αφεθούμε ελεύθεροι όσοι δεν συνελήφθησαν με κάποια κατηγορία και είχαν ταυτότητα και 2-3 ώρες μετά μας έβγαλαν σχεδόν όλους μαζί. 

Τους μίλησα, μας ρώτησαν αν είμαστε καλά, και όλοι είπαμε για τον χτυπημένο που βρίσκεται υπό σύλληψη, ακόμα επάνω χτυπημένος και περιμένει την τύχη του. 

Από τους υπόλοιπους προσαχθέντες οι πιο δραστήριοι κράτησαν στοιχεία – ειδικά του παιδιού που είχε χτυπήσει αλλά και μίας κοπέλας που έφεραν κλοτσηδόν και την πέταξε ένα νταμάρι Ματατζής έξω από το ασανσέρ και της έσκισε το γόνατο. 

Φίλος της ή συγγενής της που βρισκόταν εκεί, μόλις κατάλαβε ότι την χτυπάνε προσπάθησε να πλησιάσει, τον κράτησαν οι άλλοι αστυνομικοί και ζήτησε τα στοιχεία αυτού που την χτύπησε και είπε ότι θέλει να του κάνει μήνυση.

Κανείς δεν κουνήθηκε. Ανενόχλητος, δεν έδωσε κανένα στοιχείο την έβρισε και μπήκε στο ασανσέρ και κατέβηκε. Όλοι κοιτάγαμε τους άλλους αστυνομικούς αλλά κανείς δεν έκανε τίποτα.

Να ζητάς βοήθεια από την αστυνομία και αυτοί να παρανομούν μπροστά σε ξυλοδαρμό και βία. Χτύπησε και έφυγε! ΑΣΥΛΙΑ .

Έγιναν και άλλα ευτράπελα, άξια αναφοράς και εισαγγελικής παρέμβασης αλλά δε σας τα γράφω και όλα, ΘΑ ΤΑ ΔΕΙΤΕ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΚΑΙ ΜΟΝΟΙ ΣΑΣ…χαχαχα.

Ετοιμαστείτε, γιατί απ’ ό,τι κατάλαβα μόνο οι Μπάτσοι προσπαθούν να μας ξυπνήσουν για τη βία που έρχεται ( με τη βία που ασκούν ελεύθερα πια) και εμείς δεν ακούμε τίποτα δεν αισθανόμαστε τίποτα και δεν ΒΛΕΠΟΥΜΕ τίποτα. Οπότε…

Το κείμενο είναι χύμα και όπως μου ‘ρθε κατακέφαλα, σαν το γκλομπ και την αρβύλα του ΜΑΤ πάνω στο κεφάλι του χτυπημένου ζαλισμένου παιδιού που συνέλαβαν γιατί είχε ένα σουγιαδάκι -χαχαχα ΠΑΝΩ ΑΠΟ 4 ΔΑΧΤΥΛΑ ΜΗΚΟΣ του είπαν- και είναι ακόμα εκεί! ( Ο Σουηδός είπε τον έλεγαν και πρέπει να ήταν και κάτω από 18.)

Και σε ρωτάω ….ΓΙΑΤΙ?

(Αγαπητέ φίλε, ένας παππούς στη Μυτιλήνη, όταν τον ρωτούσαν «γιατί;», απαντούσε «διότι». Σκέτο. Τελεία και παύλα. Πάντως, σας βρίσκω πολύ εγωιστή. Τι είναι αυτή η εκδρομή στη ΓΑΔΑ μπροστά στο δράμα των «πνευματικών ανθρώπων» που έχασαν τα αφεντικά τους και τώρα βλέπουν να τους έρχονται από την κερκίδα βροχή οι ντομάτες; Κατά τ’ άλλα, εγώ γελάω ήδη με αυτούς που δεν έχουν πάρει χαμπάρι τι ξύλο θα πέσει και έβλεπαν επί χρόνια τις διαδηλώσεις μόνο από τις τηλεοράσεις και έκαναν και «τς, τς τς, τι πράγματα είναι αυτά και τι θέλουν πια κι αυτοί οι διαδηλωτές;», οπότε δεν έχουν εμπειρία από τη φιλική και ανθρώπινη συμπεριφορά των μπάτσων, και, τώρα που θα βγουν αναγκαστικά στον δρόμο γιατί τα ψέματα τελειώνουν, θα νιώσουν μια μικρή έκπληξη. Άλλη φορά, αν σας συλλάβουν, πείτε «είμαι φίλος του πιτσιρίκου». Όλοι οι μπάτσοι είναι θαυμαστές μου. Εγώ πιστεύω πως οι διαδηλώσεις είναι λάθος. Πρέπει να αφήσουμε τους μπάτσους μόνους τους. Θα σκοτωθούνε μεταξύ τους. Σκεφτείτε στη μια και μοναδική ζωή που έχετε να ήσασταν μπάτσος. Και όχι μόνο να ήσασταν μπάτσος αλλά και να ήσασταν περικυκλωμένος κάθε μέρα επί 40 χρόνια από μπάτσους. Μιλάμε ότι αυτό είναι η κόλαση. Γιατί και ο σκατάς ξέρει πως είναι σκατάς αλλά δεν θέλει σκατάδες γύρω του. Τελικά, πιο πολύ λυπάμαι τους μπάτσους. Σας ευχαριστώ και καλή συνέχεια.)

Πηγή: Pitsirikos