Αν πληρώνεις χωρίς καμιά διαμαρτυρία το εισιτήριο των 1,40 ευρώ, είσαι έντιμος πολίτης ή απλά αποδέχεσαι ένα αντίτιμο ληστρικό;
Αν πληρώνεις χωρίς καμιά διαμαρτυρία τα "με το έτσι θέλω" χαράτσια για το σπίτι σου, (που έχεις ήδη πληρώσει χρυσό να το αγοράσεις), τους κεφαλικούς φόρους, τα ...
ληστρικά τιμολόγια της ΔΕΗ, τους ληστρικούς τόκους των τραπεζών, τις ληστρικές τιμές στα τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης, το ληστρικό κόστος στα φάρμακα, στις θεραπείες, στις σπουδές των παιδιών σου, ΑΔΙΑΜΑΡΤΥΡΗΤΑ, είσαι τελικά ευσυνείδητος πολίτης ή μ@λάκας;
Πόση εντιμότητα πρέπει να διαθέτει ένας "νοικοκύρης" απέναντι στους ληστές;
Τι διαχωρίζει την ευσυνειδησία ενός καλού πολίτη από την υποταγή μιας ανήμπορης μαριονέτας;
Έγινε πολλή συζήτηση για τον "τζαμπατζή" νέο, που χάθηκε τόσο άδικα. Βγήκαν σπουδαγμένοι και σπουδαίοι άνθρωποι να μας εξηγήσουν πως ναι μεν λυπούνται για το τραγικό συμβάν, αλλά το εισιτήριο έπρεπε να πληρωθεί.
Έπρεπε να πληρωθεί ένα εισιτήριο που αν χρειάζεται π.χ. να πάρεις 10 λεωφορεία σε μια μέρα για να πας σε όλες τις αγγελίες που έχεις τσεκάρει για να βρεις μια κ@λοδουλειά θα σου κοστίσει 12 ευρώ. Δηλαδή το φαΐ μιας τετραμελούς οικογένειας.
Μπορώ το κάνω και αναλυτικά, αν δεν καταλαβαίνετε οι ανεγκέφαλοι. π.χ. 1 κιλό χοιρινό με 1 πακέτο μακαρόνια και 1 φρατζόλα ψωμί ψωμί και 1 γαβάθα σαλάτα και το τυράκι πάνω από τη μακαρονάδα και 2 μπύρες για συνοδεία! Αυτό το γεύμα πρέπει να πληρώσει κάποιος σε 10 μετακινήσεις, και τότε θα θεωρείται ευσυνείδητος πολίτης κι όχι τζαμπατζής...
Όπως ευσυνείδητο είναι πλέον το ανθρωπάκι που θα κάνει το σκατό του παξιμάδι για να πληρώσει τους φόρους που είναι ληστρικά χαράτσια, το ρεύμα του που κοστίζει όσο τα μοντελάκια γαλλικών οίκων μόδας, τα τρόφιμά του που έχουν γνώμονα το πόσα ακίνητα, μετοχές, κοσμήματα, κότερα και λογαριασμούς στις τράπεζες θα έχει ο επώνυμος καρχαρίας που διευθύνει τον όμιλο κι όχι τις δυνατότητες και τις ανάγκες του ανώνυμου πολίτη.
Μήπως έχουμε ξεφύγει εντελώς; Γιατί το να ακούς διδαχές για τα ΜΜΜ από εκείνους που κυκλοφορούν με πολυτελή τζιπάκια και μερικούς δούλους να τους ανοίγουν τις πόρτες και να τους κάνουν αέρα είναι θράσος.
Το να ακούς διδαχές για το πόσο σωστός είσαι αν κόψεις το φαΐ σου για να πληρώσεις φόρους και ΔΕΚΟ από εκείνους που δεν ξέρουν ούτε πως είναι ένας λογαριασμός γιατί ασχολείται το υπηρετικό τους προσωπικό με τέτοιες κουραστικές λεπτομέρειες ενώ εκείνοι τριγυρνάνε σε συναντήσεις, γκαλά και δεξιώσεις είναι θράσος.
Το να ακούς διδαχες για το πως πρέπει να σφίξουμε το ζωνάρι για να ξαναγίνει η Ελλάδα δυνατή και ανταγωνιστική από εκείνους που περιφέρονται ανάμεσα στο Υπουργικό γραφείο, τη βίλα στα πολυτελή προάστια, το εξοχικό σε κάποια ιδιωτική παραλία και τις βόλτες με το κότερο είναι θράσος.
Το να ακούς διδαχές για την δημόσια παιδεία και την επαγγελματική αποκατάσταση των νέων από εκείνους που τα παιδιά τους σπουδάζουν σε ιδιωτικά κολέγια εσωτερικού κι εξωτερικού και μετά το πέρας των σπουδών απλά διαλέγουν τι θέλουν να κάνουν...να γίνουν μάνατζερ άμεσα κάπου ή να το κ@λοβαρέσουν λίγο ακόμα σε διακοπές γιατί κουράστηκαν, είναι θράσος.
Το να ακούς διδαχές για την δημόσια υγεία από εκείνους που όταν έχουν ακόμα και μια αφορμισμένη παρανυχίδα να φροντίσουν, κλείνουν σουίτα σε κάποιο πολυτελές νοσηλευτικό ίδρυμα κι έχουν κι έχουν ένα τάγμα γιατρούς να τους γλύφουν αν παραστεί ανάγκη, είναι θράσος.
Ένας ευσυνείδητος πολίτης, δημιουργείται κι εκπαιδεύεται από ένα ευσυνείδητο κράτος. Μαθαίνει τις υποχρεώσεις του, και πολύ σωστά πρέπει να τις εφαρμόζει, σαν μορφή συνεργασίας σ΄ ένα κράτος που συνδιαλέγεται και συνεργάζεται μαζί του, εξετάζοντας τις ανάγκες του, τα δικαιώματά του, τις δυνατότητες να καλυτερεύσει τη ζωή του και τη ζωή των παιδιών του.
Σε ένα κράτος κ@λοχανείο, τι ακριβώς είναι ένας ευσυνείδητος πολίτης; Δεν είναι τίποτα άλλο από ένα φοβισμένο ανθρωπάκι, που το καρπαζώνουν ασταμάτητα και γυρίζει και το άλλο μάγουλο πειθήνια. Ένα φοβισμένο ανθρωπάκι που στη καλύτερη περίπτωση έχει συνειδητοποιήσει πως κάτι τέτοιο είναι, και στη χειρότερη, αλίμονο, φαντασιώνεται πως είναι νοικοκύρης και φιλήσυχος. Ενώ είναι απλά ανόητος.
Ας μη κάνουμε λοιπόν το αυτονόητο, πεδίο αναζήτησης... Αν είμαι ένας άνθρωπος φτωχός, απέναντι σ΄αυτό το κράτος, δεν πληρώνω όλα τα γ@μησιάτικα γιατί έχω ανάγει το μπουρδέλο σε ναό, αλλά γιατί ΦΟΒΑΜΑΙ τη τιμωρία των νταβατζήδων που το ελέγχουν. Φοβάμαι τον ελεγκτή και το ξεφτίλισμα αν με βρουν χωρίς εισιτήριο, φοβάμαι τον εφοριακό που θα με απειλήσει να μου πάρει το σπίτι και να με στείλει στη φυλακή, φοβάμαι τη ΔΕΗ μη μ΄αφήσει στα σκοτάδια, φοβάμαι το γιατρό πως θα μου ρίξει πόρτα αν δεν τα σκάσω, φοβάμαι τη τράπεζα και τις απειλές της αν δεν υποκύψω στους όρους της, φοβάμαι το δικαστικό επιμελητή, τον αστυνόμο, το δικαστή, φοβάμαι όλους τους δεσμοφύλακες που είναι έτοιμοι να με αντιμετωπίσουν σαν λαμόγιο, σαν κλέφτη, σαν τζαμπατζή...
Και καταπίνω αμάσητα τα λόγια που ξεστομίζουν διάφορα επώνυμα παράσιτα, που υπάρχουν γι αυτό ακριβώς το λόγο. Να μολύνουν την ατμόσφαιρα με τις θρασύτατες "υποδείξεις" εισπράττοντας άξια το μισθό τους για τις υπηρεσίες τους...
Απλό δεν είναι; Αυτό το κράτος έτσι ήταν πάντα. Λειτουργούσε για δέκα οικογένειες και τους αυλικούς τους. Την εποχή με τις καλές αγελάδες μάθανε όλοι να ζουν στη νοοτροπία και τη λαμογιά αυτών των παρασιτικών κυβερνώντων. Μάθανε όλοι να είναι κουτοπόνηροι κοντά στους μεγάλους απατεώνες, κλεφταράκια δίπλα στους μεγαλοκλέφτες, πελάτες των συμμοριών, τα λεφτά όμως τέλειωσαν και δεν έχει άλλα "δώστα όλα". Ο κουμπαράς στέρεψε κι ότι υπάρχει ακόμα στη κυκλοφορία είναι για λίγους και εκλεκτούς.
Οι υπόλοιποι ξυπνάνε στο στρατόπεδο με τη ταμπέλα να γράφει πάνω από τα κεφάλια τους συνθήματα.
"Η δουλειά απελευθερώνει", "η πληρωμή των φόρων είναι καθήκον" "το σφίξιμο στο ζωνάρι είναι αυτοθυσία" "η τωρινή εξαθλίωση είναι απαραίτητη για τη μελλοντική δόξα" "όποιος υποτάσσεται αδιμαρτύρητα είναι ευσυνείδητος πολίτης"
Οσοι αντιδρούν είναι ανεύθυνοι και κατάπτυστοι. Γιαβόλ...
Πηγή:
Συνήθης Ύποπτος
Πηγή: Οι ευσυνείδητοι πολίτες ενός ασυνείδητου κράτους - RAMNOUSIA
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου