Του Κωνσταντίνου
Αν ψάξεις στου μυαλού τα βάθη, θα βρεις όλα εκείνα που φοβάσαι…
Αν ψάξεις όμως στην καρδιά σου, θα έρθει το δάκρυ της αλήθειας που λυτρώνει…
Αν όμως δεις σε αυτό που πιστεύεις, ίσως να βρεις τη δύναμη να σπάσεις τα δεσμά σου, ως σου αξίζει…
Ψηλά, θεόρατα τα κύματα στην τρικυμία που ζει ο νους σου…
Βαθύ σκοτάδι στο κελί που διάλεξες να ζήσεις…
Αχός σκληρός οι αλυσίδες που σε δέσαν,
εκείνοι που την ζωή σου πήραν προσφέροντάς σου χάντρες…
Τι είναι άραγε η ζωή δίχως την τιμή που στους δικούς σου ώμους οι πρόγονοι φορτώσαν;
Πόσα ορίζεις να σου δώσουν για μιάς χούφτας της πατρίδας χώμα;
Πόσα ζητάς να πάρεις για να χαθεί η τιμή εκείνων που ακόμη δεν γεννηθήκαν;
Εσένα ρωτώ, γιατί εσύ ορίζεις τις αποφάσεις και τον δρόμο που θα πάρεις,
σε ποιόν θεό το γόνυ σου θα κλίνεις,
σε ποιό μπουντρούμι του μυαλού σου ξεχασμένος θα ‘ποθάνεις…
Πηγή: kostasxan.blogspot.gr μέσω Freepen
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου