ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ Ε.Σ.Σ. 30 & 31/3/2013 εν όψει του 2ου Συνεδρίου του Ε.Πα.Μ.
Η 4η Τακτική Σύνοδος του Εθνικού Συντονιστικού Συμβουλίου του Ε.ΠΑ.Μ. που πραγματοποιήθηκε στις 30 και 31 Μαρτίου 2013, συζητώντας το ζήτημα του πολιτικού σχεδιασμού, έτσι ώστε να προσαρμόσουμε την τακτική μας και τους στόχους μας με βάση τα δεδομένα που έχουμε στην πορεία μπροστά μας, κατέληξε στις εξής θέσεις:
1. Η χώρα μας και ολόκληρη η ελληνική κοινωνία βρίσκεται σε μια ανώμαλη περίοδο μέσα σε μια παγκόσμια ανακατάταξη η οποία έχει δραματικές πλευρές και διαστάσεις. Τα διεθνή επιτελεία της παγκοσμιοποίησης βαδίζουν ταχύτατα σε μια κατάσταση πλανητικής οικονομίας. Στόχος τους και επιδίωξή τους είναι να καταργηθεί η έννοια της κοινωνίας, όχι μόνο σε επίπεδο κράτους ή μιας περιφέρειας, όπως μέχρι σήμερα, αλλά σε πλανητικό επίπεδο.
Η ίδια η έννοια του εμπράγματου δικαίου όπως έχει γεννηθεί παραδοσιακά, που έχει να κάνει με πραγματικές σχέσεις ιδιοκτησίας, νομής και κυριότητας ξεπερνιέται πλήρως. Το σύνολο του πλούτου που παράγει η κοινωνία ρευστοποιείται και η ιδιοκτησία αποκτά άυλο χαρακτήρα και γίνεται κινητή αξία που εκφράζεται μέσω τίτλων.
σε συνεργασία με τους κρατικούς κατασταλτικούς μηχανισμούς. Αυτό πρακτικά για μας σημαίνει την μετεξέλιξη της Ευρωζώνης σε μια Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία που δε θα αναγνωρίζει πλέον, ούτε καν τυπικά, την εθνική κυριαρχία των κρατών-μελών της όπως μέχρι σήμερα. Καταλύεται η εθνική οντότητα και υποκαθίσταται με τον νεολογισμό Μπαρόζο της «συλλογικής κυριαρχίας», δηλαδή της συλλογικής κατοχής, προς όφελος των ισχυρών.
3. Αυτό το προωθούν και προσπαθούν να το επιβάλουν με τους εξής τρόπους:
Πρώτον με την επιβολή του προγράμματος δημοσιονομικής σταθερότητας, με βάση το οποίο ο κρατικός προϋπολογισμός, του κάθε κράτους-μέλους, περνά στην αρμοδιότητα έγκρισης των ευρωπαϊκών οργάνων.
Δεύτερον, με την λεγόμενη τραπεζική ένωση, που σημαίνει ότι οι τράπεζες δεν υπάγονται πια σε κανένα θεσμικό όργανο, σε εθνικό επίπεδο, αλλά ελέγχονται αποκλειστικά από την ΕΚΤ.
Τρίτον, με τη δημιουργία του ευρωπαϊκού δημόσιου χώρου που θα υποκαταστήσει τον εθνικό πολιτικό χώρο του κάθε κράτους. Τα πολιτικά κόμματα της κάθε χώρας θα υποχρεωθούν να ενταχθούν σε ομάδες κομμάτων, με ευρωπαϊκό προσανατολισμό, από τις οποίες θα εξαιρούνται – στην ουσία θα αποκλείονται ή καλύτερα θα τίθενται εκτός νόμου – τα κόμματα που θα αρνούνται την ισοπέδωση και εξαφάνιση του έθνους-κράτους.
4. Εκτιμούμε ότι γύρω από αυτές τις εξελίξεις γεννιούνται δύο γενικά αντίρροπες τάσεις.
Η πρώτη τάση αναδεικνύει τον ανεξέλεγκτο και αδυσώπητο ανταγωνισμό στις κορυφές του συστήματος για την αναδιανομή των σφαιρών επιρροής και την παγκόσμια κυριαρχία. Με βάση αυτό, θα αυξάνεται και η πιθανότητα μιας γενικευμένης πολεμικής σύγκρουσης σε διεθνές ή ακόμα και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Παράλληλα, θα συνεχίζονται και θα εντείνονται οι συγκρούσεις με τη μορφή εμφυλίων σπαραγμών, θρησκευτικών αναμετρήσεων και διαλυμένων κοινωνιών.
Η παραγωγή οπλικών συστημάτων βασισμένων στην ρομποτική τεχνολογία, με υπερδιπλάσια ταχύτητα, εξοπλισμών απ’ ότι στις παραμονές του Α’ και του Β’ Παγκοσμίου πολέμου υποδεικνύει ότι η πολεμική αναμέτρηση, σε διεθνές επίπεδο, έχει ήδη ξεκινήσει, αν και δεν πραγματοποιείται άμεσα μεταξύ των πόλων ισχύος αλλά με «πιόνια» στην παγκόσμια σκακιέρα.
5. Η δεύτερη τάση, που μας αφορά άμεσα, είναι ότι κάτω από αυτές τις εξελίξεις, όλο και περισσότερο θα αναγεννιέται το εθνικό ζήτημα για όλους τους λαούς που θα βλέπουν να μετατρέπονται σε δουλοπάροικους των διεθνών αγορών.
Εδώ αναδεικνύεται ο σημαντικός ρόλος των λαϊκών κινημάτων τα οποία πρέπει να αντιδράσουν προβάλλοντας το εθνικό ζήτημα στη βάση της δημοκρατίας με όρους κοινωνικής επανάστασης. Διαφορετικά το εθνικό ζήτημα, που θα τεθεί, μακριά από αυτές τις βάσεις θα οδηγήσει σε εθνικούς και θρησκευτικούς πολέμους.
6. Οι εξελίξεις των τριών τελευταίων χρόνων στην Ελλάδα έχουν οδηγήσει στη ριζική αλλαγή της συνταγματικής τάξης της χώρας μας. Οι λεγόμενες μνημονιακές δυνάμεις – στην ουσία οι κατοχικές δυνάμεις, (εγχώριοι δωσίλογοι και ξένοι επικυρίαρχοι) επέβαλαν καθεστώς πλήρους ανομίας με κοινοβουλευτικά πραξικοπήματα και κατασταλτική βία. Δεν μπορούμε πλέον να στηριζόμαστε σε κανένα θεσμικό πλαίσιο και καμιά διάταξη του υπάρχοντος συντάγματος, το οποίο μάλιστα θα αναθεωρήσουν ώστε να ενσωματώσουν σ’ αυτό τις εκτροπές.
7. Η κατάσταση αυτή απαιτεί την οργανωμένη παλλαϊκή αντίσταση και δράση μακριά από αυταπάτες ανατροπών μέσα από εκλογικές διαδικασίες, των οποίων το αποτέλεσμα μπορούν – μέσω του προέδρου της Δημοκρατίας – να αρνηθούν με κατασκευασμένες προφάσεις, επικαλούμενοι έκτακτες συνθήκες «βαθύτατης εθνικής κρίσης» ή «διότι οι στρατηγικές επιλογές της χώρας τίθενται εν κινδύνω». Ταυτόχρονα θα καλέσουν «συμμάχους» να βοηθήσουν στρατιωτικά στην αποκατάσταση της τάξης.
8. Το κατοχικό καθεστώς προετοιμάζεται για τη σύγκρουση την οποία επιδιώκει, με τους δικούς του όρους, με τη μορφή μιας ανοργάνωτης και άτακτης κοινωνικής έκρηξης που θα καταπνιγεί από πρωτοφανή καταστολή με την συνεπικουρία της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Για να το πετύχουν αυτό:
Πρώτος τους στόχος είναι η πλήρης διάλυση του ιστού της ελληνικής κοινωνίας.
Δεύτερος είναι η διάλυση μέχρι και της τελευταίας μονάδας των ενόπλων δυνάμεων.
Τρίτος είναι να διαμορφώσουν το ΜΠΛΟΚ των πολιτικών δυνάμεων, του λεγόμενου συνταγματικού τόξου, που ορκίζονται πίστη στο υπάρχον «κοινοβουλευτικό» ευρωπαϊκό πλαίσιο.
9. Έτσι όπως διαμορφώνεται η κατάσταση, που περιγράφεται παραπάνω, τίθεται το θέμα της τακτικής που πρέπει να ακολουθήσει το Μέτωπο, ο λαός και το λαϊκό κίνημα γενικότερα.
Το πιο σημαντικό είναι, κατά πρώτον, να δράσουμε για την αποδυνάμωση και τελικά τη συντριβή του παραπάνω «συνταγματικού τόξου».
Δεν μπορεί να υπάρξει κανενός είδους πολιτική συνεργασία με κανένα κόμμα ή πολιτική δύναμη που δεν αποδέχεται το στόχο της πλήρους ανατροπής του κατοχικού πολιτικού συστήματος και την συγκρότηση Συντακτικής Εθνοσυνέλευσης. Στόχος που μπορεί να κατακτηθεί μόνο μέσα από μια Πολιτική Απεργία Διαρκείας του ίδιου του λαού. Αυτή είναι, στις σημερινές συνθήκες, η κόκκινη γραμμή για μας.
10. Η πολιτική μας τακτική είναι να προετοιμαστούν οι συνθήκες για Γενική Πολιτική Απεργία και τις τυχόν εκλογές οφείλουμε να τις εντάξουμε σε αυτή την λογική. Επιμένουμε στη μόνη ενότητα, που μπορεί να κατακτηθεί σήμερα, την ενότητα από τα κάτω, χωρίς κανένα αποκλεισμό, χωρίς καμιά διάκριση, αρκεί να δομείται πάνω σε κοινά λαϊκά αιτήματα και δράσεις.
Σήμερα δεν υπάρχουν κομματικά στεγανά στη ελληνική κοινωνία, ούτε διαχωρίζεται ο λαός από κομματικά τείχη. Στόχος μας, να διαλύσουμε τους υπάρχοντες κομματικούς μηχανισμούς και να μην υποχωρήσουμε στην λογική κανενός μηχανισμού, προστατεύοντας τις λαϊκές πρωτοβουλίες από τα καπελώματα.
11. Τη στιγμή που, με κάθε μήνα που περνάει, ένα επιπλέον 10% του ελληνικού πληθυσμού καταλήγει κάτω από το όριο της φτώχιας, στην εξάρτηση από το συσσίτιο και τη φιλανθρωπία, αποκτώντας συνείδηση επαίτη, τα πολιτικά κόμματα, έχοντας χάσει τον ορίζοντα του εθνικού και λαϊκού συμφέροντος, έχουν χάσει και τον ορίζοντα των διεθνών εξελίξεων. Αναπαράγουν τους κεντρικούς τίτλους των ειδησεογραφικών πρακτορείων και παπαγαλίζουν την κυρίαρχη προβληματική, που έρχεται, κυρίως, από το εξωτερικό.
Τα κόμματα της αντιπολίτευσης πολιτεύονται στα τυφλά, ακολουθώντας απλά τις συνέπειες των πολιτικών που εφαρμόζονται. Κάνουν πολιτική διαχείρισης των συνεπειών της χρεοκρατίας, χωρίς καν να επεμβαίνουν για να ανοίξουν μέτωπα εναντίον των όρων που αναπαράγουν τη σημερινή κατάσταση.
Θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι όσο αναπτύσσεται το λαϊκό κίνημα από τα κάτω, με την αυτοοργάνωση του κόσμου, τόσο η διάλυση και η αποσάθρωση των κομμάτων αυτών θα γιγαντώνεται και θα διευρύνεται. Μπορούμε να εικάσουμε ότι το κομματικό σύστημα θα καταρρεύσει πλήρως πριν καν προλάβουν να εκτονώσουν την κοινωνική οργή με εκλογές.
12. Ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε κωλοτούμπα πριν ακόμα πάρει την εξουσία. Ήδη άρχισε το ξήλωμα και ο κόσμος που τους ψήφισε δε νιώθει καμιά υποχρέωση να τους ξαναψηφίσει.
Δεν είναι μόνο ότι ασκεί πολιτική τύπου Ζάππειο 1 και Ζάππειο 2 (του Σαμαρά όταν ήταν αντιπολίτευση), αλλά προσχώρησε, ανοιχτά πλέον, στο αμερικανικό στρατόπεδο. Μετατράπηκε σε κόμμα των Αμερικανών, υιοθετώντας βασικές στρατηγικές επιλογές της Ουάσινγκτον για την Ευρώπη, όπως: α) την πρόταση για νέο σχέδιο Μάρσαλ – κάτι που πρότεινε πρώτος ο Μπρεζίνσκι, το 2009 για την Ευρώπη, και το χρυσοπλήρωσε ο αρχιτοκογλύφος Σόρος – και β) τη θέση για Ευρωπαϊκή Συνδιάσκεψη, για το χρέος, με ρυθμιστικό παράγοντα τους Αμερικανούς - στρατηγική επιλογή που διατυπώθηκε για πρώτη φορά από τον Μπερνάγκι, ήδη από το 2010 για την Ευρώπη.
13. Οι ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ βρίσκονται κι αυτοί σε κατάσταση κατάρρευσης. Από τη μια υπάρχει ένας ριζοσπαστικοποιημένος κόσμος, απ` τα κάτω, που εγκλωβίστηκε στη λογική της κοινοβουλευτικής λύσης, αλλά, την ίδια στιγμή, η κορυφή του κόμματος έχει μάθει να αναπαράγεται με τους ίδιους όρους και κανόνες που αναπαράγεται το επίσημο πολιτικό σύστημα, το οποίο έχει αποδεχθεί την λογική της κατοχής. Είναι ένα κόμμα στο οποίο παρατηρείται το πρωτοφανές να έχει βουλευτές που συντάσσονται με τη λογική της εκποίησης της δημόσιας περιουσίας και ψηφίζουν υπέρ της δημιουργίας ΕΟΖ και του ξεπουλήματος ελληνικών νησίδων, την ίδια στιγμή που ψηφοφόροι και οπαδοί τους - πρώην ή νυν – συμπαρατάσσονται και παλεύουν μαζί μας στον αγώνα εναντίον τέτοιων λογικών και αποφάσεων.
Το κόμμα των ΑΝ.ΕΛ. είναι ένα κόμμα προσωποπαγές, που ο αρχηγός του έχει μάθει να επιβιώνει δια του παλαιοκομματισμού, την τακτική της φαυλοκρατίας, της εναλλαγής στην εξουσία και, ταυτόχρονα, κάτω από τα φτερά ξένης δύναμης και ξένων πρεσβειών. Εξ ου και το γεγονός της στροφής του αρχηγού του προς το δολάριο.
14. Το ΚΚΕ πνέει τα λοίσθια. Είναι ένα κόμμα ερείπιο που δεν κατόρθωσε να σταθεί στα πόδια του και τώρα βρίσκεται μπροστά στην πιο ταπεινωτική κατάσταση που έχει βρεθεί ποτέ, πολιτικό κόμμα αντίστοιχης ιδεολογίας και πρακτικής. Διαλύεται στα εξ ων συνετέθη. Έχει υιοθετήσει ανοιχτά την ταξική λογική του περιθωρίου. Στόχος του ο καπιταλισμός γενικά, μακριά από το εθνικό καθήκον, το πατριωτικό καθήκον απ` τη σκοπιά του λαού ή των ασθενέστερων στρωμάτων.
Η πρόσφατη εκλογή του νέου γραμματέα δείχνει ότι η κομματική ηγεσία αγνόησε την πίεση της βάσης για διεύρυνση της επιρροής του κόμματος και ενωτικές πρωτοβουλίες και προτίμησε την επιλογή του δοκιμασμένου κομματικού στελέχους. Η προτίμηση αυτή δείχνει ότι το ΚΚΕ αντλεί κυρίως δυνάμεις από μεσαία στρώματα που έχουν χάσει τον δυναμισμό τους κι ενώ χρησιμοποιεί μια βερμπαλιστική επαναστατική γλώσσα, στην πράξη δεν έχει καν ανατρεπτική πολιτική τακτική.
15. Το ΕΠΑΜ, όπως έχουμε πει από την Ιδρυτική μας Διακήρυξη, είναι Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο και άρα αυτό δείχνει τη φιλοσοφία μας: να παίξουμε καταλυτικό ρόλο στην οργάνωση του λαού, γιατί μόνο αυτός μπορεί να λύσει το πρόβλημα. Όχι εμείς αντ’ αυτού. Βασική μας δουλειά είναι να τον βοηθήσουμε να κατανοήσει, να αφυπνιστεί, να οργανωθεί και να έχει τη δυνατότητα να ξεκαθαρίσει τους ανοιχτούς ιστορικούς του λογαριασμούς με αυτό το καθεστώς, που βιώνει από την εποχή της Βαυαροκρατίας σε διάφορες παραλλαγές.
Αυτή είναι η θεμελιώδης ειδοποιός διαφορά του ΕΠΑΜ από τα άλλα πολιτικά και κοινωνικά σχήματα που δρούν αυτή την εποχή. Αυτό προκαθορίζει και την τακτική μας. Ο στρατηγικός μας στόχος της ανατροπής των προδοτών και της Συντακτικής Εθνοσυνέλευσης είναι ένας βαθειά πατριωτικός στόχος.
16. Το πολιτικό σχέδιο του ΕΠΑΜ έχει ως κεντρικό πολιτικό στόχο τη δημιουργία προϋποθέσεων Γενικής Πολιτικής Απεργίας Διαρκείας. Άλλη λύση δεν μπορεί να υπάρξει.
Κάθε ενέργεια, κάθε πρωτοβουλία, κάθε δράση, κάθε απόφαση του Μετώπου, των πυρήνων του και των μελών του πρέπει να υπηρετεί αυτόν τον κεντρικό πολιτικό στόχο.
Δε βάζουμε νερό στο κρασί μας και δεν μπαίνουμε σε καμιά διαδικασία συνδιαλλαγής, με οποιονδήποτε, με σκοπό να κερδίσουμε κάποιο χώρο στο κοινοβουλευτικό πεδίο, δημιουργώντας προϋποθέσεις ήττας για το λαό.
Η Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας δεν είναι σύνθεση και αποκορύφωση συνδικαλιστικών απεργιών. Είναι παλλαϊκή αντίσταση μικρομεσαίων, αγροτών, εργατών, φοιτητών, που ξεκινάει από το πιο απλό : την παλλαϊκή παύση πληρωμών προς το κράτος. Ο στόχος είναι ένας, συγκεκριμένος και μονοσήμαντος : «Να φύγουν όλοι, και ο λαός να αναλάβει την εξουσία». Ακόμα και η συμμετοχή του Μετώπου σε εκλογές, έχει αυτό και μόνο το στόχο. Κανέναν άλλο.
Η δράση των μελών του ΕΠΑΜ πρέπει να είναι δράση από τα κάτω, και οι πυρήνες να βρίσκονται σε αμφίδρομη σχέση με την γειτονιά. Δεν μπαίνουμε σε διαβούλια κορυφής. Συνεργασία θα υπάρξει μόνο με κείνους, με τους οποίους συγχρωτιζόμαστε στο πεζοδρόμιο. Δε θα βάλουμε πλάτη στον οποιονδήποτε για να πάρει εύσημα αντιμνημονιακού, ή, αξιοποιώντας τη δική μας επίπονη δουλειά μέσα στον κόσμο, να μπορεί να παίξει το δικό του παιγνίδι.
17. Το ΕΠΑΜ δεν είναι ελιτίστικη οργάνωση. Δεν αναφέρεται μόνο σε επαγγελματίες ή όσους θεωρούν ότι είναι επαγγελματίες επαναστάτες. Είναι οργάνωση του απλού κόσμου, του μεροκαματιάρη που καταλαβαίνει ότι αν δεν πάρει την υπόθεση στα χέρια του, δεν υπάρχει ζωή γι` αυτόν. Είναι οργάνωση που θα τον βοηθήσει να ξεπεράσει τις αναστολές και τους φόβους του και να επιτελέσει το κοινωνικό του έργο, το ιστορικό του καθήκον.
Το ΕΠΑΜ δεν είναι ακτιβίστικη οργάνωση, έστω κι αν δρα ορισμένες φορές ακτιβίστικα. Είναι μαζική παλλαϊκή οργάνωση. Ανοίγει τις πόρτες του σε όλους τους αγωνιστές, ανεξάρτητα του από πού προέρχονται ή πώς σκέφτονται, ή ποια είναι η ιδεολογική τους ταυτότητα, ή σε ποιο θεό πιστεύουν.
Όποιος θεωρεί τον εαυτό του αρκούντως πατριώτη και δημοκράτη, ικανό να κατεβάσει το «εγώ» του στο επίπεδο του «εμείς» και να δράσει συλλογικά ενάντια στον κατακτητή και στη βάση των προταγμάτων του Μετώπου, τότε, αυτός, έχει θέση στο Μέτωπο και ρόλο σημαντικό να παίξει. Γι’ αυτό, είναι σημαντικό να προβάλλουμε συνέχεια τον πατριωτικό μας λόγο, κάτι που μας διαφοροποιεί από τις υπόλοιπες συλλογικότητες.
Το κάθε μέλος του ΕΠΑΜ πρέπει να αποτελεί το στήριγμα του λαού, το φωτεινό παράδειγμα για το πώς πρέπει να αντιδρά το πώς πρέπει να στέκεται ο καθένας από τον κόσμο που έχει λιγοστές ψυχικές αντοχές και σε συνθήκες που τον χτυπούν μαζικά, έτσι ώστε να τον οδηγήσουν στη μαζική μανιοκατάθλιψη. Ο λαϊκός αγωνιστής μετράει τη ζωή του λαού, τη ζωή αυτών που καλεί σε κινητοποίηση, τη ζωή αυτών που πραγματικά συμμετέχουν στον αγώνα, πολύ περισσότερο από τη δική του ζωή.
Είναι πολύ σημαντικό θέμα η προσωπική στάση, ο τρόπος και η συμπεριφορά του ΕΠΑΜίτη, είτε μέσα στο Μέτωπο, είτε ευρύτερα μέσα στην κοινωνία. Η ταυτότητα του αγωνιστή δεν κρίνεται στο διαδίκτυο και στο πληκτρολόγιο, αλλά στο δρόμο και όπου αλλού τον καλεί ο λαός.
Μ` αυτή την έννοια, πιστεύουμε ότι γίνεται κατανοητή η θέση μας ότι οποιοδήποτε μέλος διαχωρίσει τη θέση του από το ΕΠΑΜ και προσεταιριστεί θέσεις και απόψεις άλλων πολιτικών δυνάμεων, τότε αυτοδίκαια αποκόπτεται από το σώμα του Μετώπου, με αποτέλεσμα, η οποιαδήποτε ‘’μεταμέλειά’’ του - και αίτηση επανένταξής του - να κρίνεται με τη μέγιστη αυστηρότητα και επιφυλακτικότητα από τα μέλη του πυρήνα, στον οποίο ήταν ενταγμένο. Σε τέτοια περίπτωση εντάσσεται ως φίλος και όχι ως τακτικό μέλος, για τουλάχιστον ένα εύλογο διάστημα 6 έως 8 μηνών κατά τη κρίση της ολομέλειας του πυρήνα. Εφ’ όσον κατά το διάστημα αυτό συμμετέχει ενεργά στις εκδηλώσεις του πυρήνα και αποδεικνύει με τη στάση του, ότι όντως θέλει να αγωνιστεί ως μέλος του Μετώπου, χωρίς να δημιουργεί προβλήματα, τότε επανεντάσσεται ως τακτικό μέλος.
Η 4η Τακτική Σύνοδος του Εθνικού Συντονιστικού Συμβουλίου του Ε.ΠΑ.Μ. εκτιμά ότι σήμερα, μετά και τις εξελίξεις στην Κύπρο, σωρεύεται μια κατάσταση εκρηκτική στην ελληνική κοινωνία, στην οποία συμπεριλαμβάνονται και τα εθνικά ζητήματα. Σ’ αυτό το πλαίσιο, δημιουργείται μια δεύτερη ιστορική ευκαιρία μπροστά μας, μετά τις μεγάλες κινητοποιήσεις στις πλατείες, που πρέπει να την αξιοποιήσουμε.
Σ’ αυτή την κατεύθυνση, προχωρούμε άμεσα στην συγκρότηση Επιτροπής Εθνικής Σωτηρίας, αποτελούμενη από διακεκριμένους εκπροσώπους που αντιπροσωπεύουν όλα τα σύμβολα του Ελληνικού Έθνους, η οποία θα γίνει βασικός μοχλός στον παλλαϊκό ξεσηκωμό.
Για το Ε.Σ.Σ. του Ε.Πα.Μ. η Πολιτική Γραμματεία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου