Και (ανεπαισθήτως;) κατοχή...

του Στάθη

Γερμανική κατοχή με αγγλικό δίκαιο.

Η πεμπτουσία της ευρωπαϊκής ιδέας. Ή μήπως της παγκοσμιοποίησης; Ή μήπως της παλιάς καλής αποικιοκρατίας;

Ετσι όπως τα εκφράζει όλα αυτά εις ό,τι αφορά τους πλούσιους φοροφυγάδες ο Ζεράρ Ντεπαρντιέ δηλώνοντας ότι «δεν είναι πλέον Γάλλος αλλά Ευρωπαίος».

Ή όπως την εξέφρασε στα καθ’ ημάς ο κ. Ρέστης, απευθυνόμενος στην Αριστερά και το ενδεχόμενο φιλολαϊκής κυβέρνησης: «για να μας φορολογήσετε πρέπει πρώτα να μας πιάσετε».

Αντιθέτως, για τον πολύ κόσμο η νέα αποικιοκρατία οδηγεί ακόμα και σε...
εικονικά διαζύγια ορισμένα νεαρά ζευγάρια προκειμένου να μετριάσουν το άχθος των φόρων.

 Όπως και να ’χει, αυτά που προέλεγαν μη ακουόμενοι ορισμένοι πολιτικοί και πολίτες για την απώλεια της ασυλίας της χώρας απέναντι στους πιστωτές της είναι πλέον γεγονός.

Οι πιστωτές της χώρας έχουν πλέον πλήρη δικαιώματα κατάσχεσης σε κάθε μορφή εθνικού πλούτου στη βάση αποφάσεων που μπορούν να εκδώσουν δικαστήρια της Βρετανίας και του Λουξεμβούργου (Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, φύλλο 240, 12-12-2012).

 Έσκιζε τα ιμάτιά του ο κ. Βενιζέλος στις αιτιάσεις του κ. Γιώργου Κασιμάτη, του κ. Γιώργου Κατρούγκαλου, του κ. Κωνσταντίνου Χρυσόγονου κι αρκετών άλλων ότι η Ελλάδα παραιτείται του δικαιώματος ασυλίας εις ό,τι αφορά τη δημόσια περιουσία - έσκιζε

λοιπόν τα ιμάτιά του ο κ. Βενιζέλος ότι τέτοιο θέμα δεν τίθεται και ότι όλα αυτά είναι ψέματα - ψεύτης για πολλοστή φορά βγήκε ο ίδιος. Μικρό το κακό, το μεγάλο κακό είναι ότι η Ελλάδα βρίσκεται υπό (και) νομική κατοχή με υπογραφή Σαμαρά, Βενιζέλου (βεβαίως - βεβαίως) κι αυτού του κακομοίρη του Κουβέλη.

 Όμως έτι ανησυχητικόν είναι και το εξής: όταν κατά πρώτον ετέθη θέμα ισχύος του αγγλικού δικαίου, έγινε μεγάλη φασαρία, έκπληκτοι κι έξαλλοι άκουγαν πολλοί Ελληνες τα ανήκουστα. Έκτοτε φαίνεται άκουσαν τόσα πολλά που όταν εν τέλει το αγγλικό δίκαιο καθιερώθηκε εις όσα αφορούν τις τυχόν απαιτήσεις των πιστωτών μας επί τη δημόσια περιουσία, δεν άνοιξε μύτη.

Μόνον ένα (εκτενές όμως και άκρως κατατοπιστικό) δημοσίευμα της«Ελλάδας Αύριο» του κ. Γιώργου Αυτιά έριχνε χθες φως στο γεγονός, καθώς και μια δήλωση του κ. Κουρουμπλή - τουλάχιστον μόνον αυτά αντελήφθη η αφεντιά μου.

 Όμως, φοβάμαι ότι και χαμός να γινόταν στον μη διαπλεκόμενο Τύπο, και πάλι ο εθισμός μας στην κατοχή θα υπερίσχυε - το γεγονός δεν είναι πια τρομακτικό, αλλά συνηθισμένο (κι αυτό είναι αληθινά τρομακτικό).

Τι όμως είναι συνηθισμένο; ότι τίποτα από τον πλούτο της χώρας,απολύτως τίποτα δεν μπορεί να εξαιρεθεί από τη δυνατότητα των πιστωτών μας να το κατάσχουν με αποφάσεις ξένων δικαστηρίων -πάντα βασισμένων στο αγγλικό δίκαιο- έως το 2060!  

«Ούτε το δικαιούχο κράτος (Ελλάδα), ούτε η Τράπεζα της Ελλάδος, ούτε κανένα απ’ τα αντίστοιχα περιουσιακά του στοιχεία εξαιρούνται, λόγω εθνικής κυριαρχίας ή για άλλον λόγο της δικαιοδοσίας κατάσχεσης (...)». Ταύτα αποφαίνεται το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους. Του ελληνικού κράτους εννοείται.

Με έναν λόγο, τον πρώτο λόγο για τα της Δανειακής Σύμβασης τον έχουν πλέον τα δικαστήρια του Λουξεμβούργου και της Αγγλίας. Με υπογραφή Σαμαρά.

Μπορεί για ορισμένους ραγιάδες αυτό το καθεστώς κατοχής, που μάλιστα διαρκώς επεκτείνεται, να μην έχει καμιά σημασία ή για ορισμένους άλλους, στο πλαίσιο της γενίκευσης «έτσι είναι ο καπιταλισμός», να μην κάνει καμιά διαφορά η κατίσχυση του αγγλικού δικαίου ή η εγκατάσταση γερμανικής διοίκησης στην Ελλάδα.

 Όμως κάνει. Στο πλαίσιο αυτής της νέας κατοχής από τη νέα Τάξη -γερμανική αυτήν τη φορά- η Γερμανία θα επιχειρήσει ακόμα και την αναδιάταξη της αστικής τάξης στη χώρα - άλλους θα «φάει», σε άλλους θα αναθέσει αυξημένα καθήκοντα διεκπεραιώσεων. Όλες αυτές οι ενδοαστικές ανακατατάξεις θα συμβούν για να χειραγωγηθεί περισσότερο ο λαός. Τη θέση πλουσίων που θα «πέσουν» άλλοι πλούσιοι θα πάρουν (από άλλες «λίστες»), αλλά έτσι ακόμα πιο οργανωμένο και φρεσκαρισμένο το σύστημα θα επιβάλει στον λαό ακόμα πιο άγρια λιτότητα, καταστολή και σκλαβιά.

Αυτήν την αναδιάταξη μιας αστικής τάξης-κάπο των Γερμανών θα ακολουθήσει και θα εκφράσει μια πολιτική αναδιάταξη των δυνάμεων του αστικού κομματικού τόξου, Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, «εκσυγχρονιστών» και της Αριστεράς που πια έχει περάσει απέναντι.

Αυτή ακριβώς θα είναι η προσπάθεια Σαμαρά στο αμέσως επόμενο διάστημα, να δημιουργήσει δηλαδή ένα «νέο» κόμμα-σχήμα της Κεντροδεξιάς που με παρακολουθήματα απ’ τον κεντροαριστερό χώρο, θα μπορούν να λειτουργήσουν στο πλαίσιο της νέας κατοχής ρυθμίζοντας τις σχέσεις: α) κατακτητών -  κατεχομένων

και β) τις εσωτερικές σχέσεις του υπηρετικού προσωπικού των κατακτητών. Ποιος τρώει τι, πώς και πόσο.

Θα πείτε ίσως ορισμένοι ότι «κατοχή» είναι βαρειά λέξη. Είναι. Αλλά όταν καταλύεται το Σύνταγμα, όταν νομοθετεί καθ’ υπαγόρευσιν του Σόιμπλε η Βουλή, όταν η κυβέρνηση εκτελεί διαταγές της Τρόικας και της Μέρκελ, κι όταν η ασυλία της χώρας βρίσκεται στα χέρια Αγγλων δικαστών γερμανικών συμφερόντων, τι έχουμε;

Μόνον τη γερμανική σημαία στην Ακρόπολη δεν έχουμε (την έχουμε στο Μαξίμου, στη Βουλή, την Τράπεζα της Ελλάδος και στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους)...

από το "enikos.gr"