Η "μαγική" εξίσωση των 180 στην εκλογή ΠτΔ

του Γιώργου Σαχίνη

Μόλις ο πρωθυπουργός γνωστοποίησε και επίσημα το όνομα του Σταύρου Δήμα, ως υποψηφίου για την εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας από τη Βουλή, αρκετές εταιρείες στοιχημάτων τόσο στο εξωτερικό, ιδίως στην Αγγλία, όσο και αυτές που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα αποφάσισαν να προσθέσουν και αυτό το "ντέρμπι" στο κουπόνι τους!

Οι στοιχηματικές εταιρείες είναι σαν τους επιθετικούς παίκτες στα χρηματιστήρια, τα περίφημα "αρπακτικά". Στόχος το γρήγορο, μεγάλο κέρδος και, αν είναι δυνατόν, άπαξ. Στις προβλέψεις τους σπάνια πέφτουν έξω ακόμη και αν υπάρχει υποψία «στημένου», και τότε η μπάνκα τινάζεται στον αέρα. Για την ώρα, εκτός μίας, όλες οι άλλες δίνουν από ελάχιστες μέχρι καθόλου πιθανότητες να καταφέρει να εκλεγεί πρόεδρος της Δημοκρατίας ο Σταύρος Δήμας.

Το προφίλ

Το θέμα είναι αν και ο ίδιος ο πρωθυπουργός με μια τέτοια υποψηφιότητα, στο πίσω μέρος του κεφαλιού του, αυτή ακριβώς την παραδοχή έχει κατά νου, σχεδιάζοντας όχι τόσο με αφορμή την εκλογή του ή όχι, αλλά για τις βουλευτικές εκλογές εκεί κάπου μεταξύ Ιανουαρίου και Φεβρουαρίου του 2015. Ο Σταύρος Δήμας είναι ένας καθαρός δεξιός ριζοσπάστης πολιτικός, με θεσμική γνώση, θητεία το 2004-2009 ως επίτροπος της Ε.Ε., χωρίς εξάρσεις, λιγομίλητος και ήπιων τόνων επικοινωνιακά, σκληρός "παίκτης" πολιτικά και ....
κυρίως χωρίς δημοφιλία αλλά και αποστροφή στην καθημερινή δημοσιότητα. Στο εσωτερικό της Ν.Δ. συγκρότησε την πάλαι ποτέ ιστορική "τριάδα" με τους αείμνηστους Έβερτ και Κανελλόπουλο ως η ντε φάκτο "εσωτερική αντιπολίτευση" την εποχή της παντοδυναμίας Μητσοτάκη, ως οι συνεχιστές της αυτούσιας γραμμής του ιδρυτή Κ. Καραμανλή στο κόμμα, με στοιχεία της ριζοσπαστικής και λαϊκής φιλελεύθερης δεξιάς, κόντρα στους "νεοφιλελεύθερους" του Μητσοτάκη, όπως έλεγαν τότε.

Η αποπομπή

Ως πολιτικός και ως υπουργός προτιμούσε τους χαμηλούς τόνους και όχι τις πολλές κουβέντες. Στη δημοσιότητα ήρθε με ένα παράδοξο τρόπο, όχι για την υπουργική του θέση, αλλά για την αποπομπή του επί Μητσοτάκη, που ουδέποτε εξηγήθηκε επαρκώς. Ήταν 27 Ιουλίου του 1991, όταν ο υποψήφιος πρόεδρος της Δημοκρατίας μονοπώλησε τα πρωτοσέλιδα του Τύπου, παραιτούμενος από το χαρτοφυλάκιο του υπουργού Βιομηχανίας της κυβέρνησης Μητσοτάκη!

Το εντυπωσιακό στοιχείο της είδησης δεν ήταν τόσο η παραίτηση του υπουργού, όσο η φημολογία του ότι οφειλόταν σε πρωτύτερη διένεξη με τη σύζυγο του πρωθυπουργού Μαρίκα Μητσοτάκη.

Πληροφορίες, που δεν επιβεβαιώθηκαν ποτέ επισήμως, ανέφεραν ότι υπήρξε εντονότατη κόντρα μεταξύ τους, και μάλιστα σε πτήση προς τη Μόσχα, κατά τη διάρκεια επίσημης επίσκεψης κυβερνητικού κλιμακίου στην (υπό διάλυση τότε) Σοβιετική Ένωση.

Ο καβγάς φέρεται να ήταν τόσο έντονος, που η Μαρίκα Μητσοτάκη χαστούκισε τον Σταύρο Δήμα, γεγονός που οδήγησε στην αποπομπή του.

Ο μόνος που μπορεί να επιβεβαιώσει τα γεγονότα είναι ο ίδιος ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Είναι όμως μάλλον απίθανο να μιλήσει στη σημερινή συγκυρία.

Οι ψηφοφορίες

Το νωρίτερο το Σάββατο 27 Δεκεμβρίου είναι η πιο πιθανή ημερομηνία στην οποία θα κληθεί η Βουλή να εκλέξει νέο πρόεδρο της Δημοκρατίας, εφόσον τηρηθούν οι συνταγματικές προθεσμίες.

Οι δύο πρώτες ψηφοφορίες που θα διενεργηθούν απαιτούν υπερψήφιση της κυβερνητικής πρότασης από 200 βουλευτές, κάτι που θεωρείται με τη λογική αδύνατο, ενώ μεταξύ των συνεδριάσεων πρέπει να μεσολαβήσουν 5 ημέρες. Στην τρίτη "απόπειρα" απαιτούνται 180 βουλευτές. Σε περίπτωση που δεν εκλεγεί πρόεδρος, πρέπει σε 10 ημέρες να παραιτηθεί η κυβέρνηση και να προκηρυχθούν εκλογές.

Κάνοντας μια πρώτη αποτίμηση της κατάστασης, μπορούμε να αναφέρουμε τις πολιτικές προϋποθέσεις που πρέπει να πληρούνται για να υπερψηφιστεί στη Βουλή η όποια κυβερνητική πρόταση. Στο παρακάτω "σενάριο" λαμβάνονται υπόψη οι επίσημες θέσεις των κομμάτων, καθώς και η πρόσφατη δήλωση του ανεξάρτητου βουλευτή Μίμη Ανδρουλάκη, που δήλωσε ότι θα καταψηφίσει κάθε κυβερνητική πρόταση. Επίσης, αποκλείονται... εξωπραγματικά ενδεχόμενα (π.χ. να υπερψηφίσει την πρόταση κάποιος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ ή του ΚΚΕ).

180... λόγοι!

Για να βρεθούν οι περίφημοι 180 βουλευτές που απαιτούνται προκειμένου να εκλεγεί πρόεδρος Δημοκρατίας από την παρούσα Βουλή πρέπει να συντρέξουν οι παρακάτω λόγοι:

α) Να είναι συμπαγής η κυβερνητική πλειοψηφία, που σήμερα αριθμεί 155 βουλευτές.

β) Να υπερψηφίσουν τον προτεινόμενο για το αξίωμα του προέδρου σχεδόν όλοι οι ανεξάρτητοι βουλευτές που δεν έχουν επαρκώς ξεκαθαρίσει τη θέση τους στο θέμα, ή έχουν αφήσει ανοιχτό το ενδεχόμενο, ή δείχνουν σημάδια ταλάντευσης.

Συγκεκριμένα οι Π. Τατσόπουλος, Β. Καπερνάρος, Γ. Νταβρής, Χρ. Αηδόνης, Μ. Ιατρίδη, Κ. Γιοβανόπουλος, Χ. Γιαταγάνα (για την ώρα δηλώνει ότι δεν ψηφίζει κανένα όνομα για πρόεδρο από αυτή τη Βουλή), Γ. Κασαπίδης, Γ. Κουράκος, Β. Πολύδωρας, Μ. Μπόλαρης, Γρ. Ψαριανός, Β. Οικονόμου, Κ. Μάρκου, Σπ. Λυκούδης, Π. Μουτσινάς, Π. Μελάς, και οι δύο αποστασιοποιημένοι από τη Χρυσή Αυγή πλέον Στ. Μπούκουρας και Χρ. Αλεξόπουλος. Συνολικά 19 βουλευτές.

γ) Να "σπάσουν" τη γραμμή της ΔΗΜ.ΑΡ. και να υπερψηφίσουν τον προτεινόμενο για πρόεδρο της Δημοκρατίας οι Ν. Φούντα, Ν. Τσούκαλης και Θ. Ψύρρας, που πρόσφατα υπέγραψαν το λεγόμενο «κείμενο των 8» για εκλογή προέδρου από την παρούσα Βουλή, με παράλληλη προκήρυξη εκλογών. Ακόμη τρεις βουλευτές δηλαδή.

δ) Να επιβεβαιωθεί η φημολογία που θέλει βουλευτές των ΑΝ.ΕΛ. να εναντιώνονται στην επίσημη γραμμή του κόμματος και να ψηφίσουν για πρόεδρο της Δημοκρατίας. Έχουν υπάρξει αναφορές στον Τύπο για τους Π. Χαϊκάλη, Ε. Κουντουρά και Γ. Δημαρά. Η κ. Κουντουρά, πάντως, τη Δευτέρα απέκλεισε το ενδεχόμενο να ψηφίσει πρόεδρο στην παρούσα Βουλή. Σε αυτή την περίπτωση προστίθενται ένας έως 4 βουλευτές.

Εναλλακτικό: Να επιβεβαιωθεί δημοσίευμα της εφημερίδας "Τα Νέα", σύμφωνα με το οποίο τρεις βουλευτές της Χρυσής Αυγής προτίθενται να αποχωρήσουν από το κόμμα τους και να παράσχουν την ψήφο τους για λόγους πολιτικής (ίσως και ποινικής;) εξιλέωσης. Προσθέστε τρεις βουλευτές.

Εφόσον συντρέξουν όλες οι παραπάνω προϋποθέσεις, η κυβέρνηση μπορεί να συγκεντρώσει μέχρι και 184 βουλευτές. Αλλιώς... κάλπες με το "καλημέρα" του 2015!

Πρόεδρος ή κάλπες: Τα "ναι" και τα "όχι", οι "σίγουροι" και οι "έτσι κι έτσι"

Για να εκλεγεί πρόεδρος της Δημοκρατίας από την παρούσα Βουλή θα πρέπει να ακολουθήσουν την κυβέρνηση (155 έδρες) η πλειοψηφία των ανεξάρτητων βουλευτών (είναι 24), αλλά επίσης να γίνουν διαρροές από τη ΔΗΜ.ΑΡ. (10 έδρες) και τους ΑΝ.ΕΛ. (12 έδρες). Κυβερνητικές πηγές υποστηρίζουν ότι, αν στην πρώτη ψηφοφορία ο αριθμός των θετικών ψήφων είναι πάνω από 170, τότε έχουν πιθανότητες να πετύχουν το 180 στην τρίτη ψηφοφορία.

Ο πρώτος από τους ανεξάρτητους βουλευτές που αντέδρασε ήταν ο Μίμης Ανδρουλάκης, ο οποίος με ανάρτησή του στο διαδίκτυο προανήγγειλε ότι θα καταψηφίσει: «Πιστόλι στον κρόταφο; Τρία όχι». Ήταν ένας δυσάρεστος αιφνιδιασμός για την κυβέρνηση, καθώς ο πρώην βουλευτής του ΠΑΣΟΚ θεωρούταν από εκείνους που θα μπορούσαν, τελικά, να πουν το «ναι».

Σίγουρο θεωρείται το «ναι» - εκτός των βουλευτών Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ - της ανεξάρτητης Κατερίνας Μάρκου, που υπερψήφισε τον προϋπολογισμό και το έχει δηλώσει (αναμένεται να κατέβει στις εκλογές με το Ποτάμι). Προστίθεται κατά πάσα πιθανότατα και ο Παναγιώτης Μελάς, που αποχώρησε προ ημερών από τους ΑΝ.ΕΛ. Στο παρελθόν είχε δηλώσει ότι θα ψηφίσει πρόεδρο ανάλογα με το πρόσωπο, και χθες σημείωσε ότι αντιμετωπίζει «θετικά την υποψηφιότητα του Σταύρου Δήμα».

Από 'κει και πέρα, η κυβέρνηση προσβλέπει στη στήριξη των Σπύρου Λυκούδη, Βασίλη Οικονόμου, Χρήστου Αηδόνη και Γρηγόρη Ψαριανού. Θεωρούν ότι βρίσκονται πολύ κοντά οι Κ. Γιοβανόπουλος, Γ. Κουράκος, Γ. Κασαπίδης και Γ. Νταβρής, ενώ δίνουν πιθανότητες στους βουλευτές της ΔΗΜ.ΑΡ. Νίκη Φούντα και Θ. Ψύρρα, και λιγότερο στον Ν. Τσούκαλη (βουλευτής ΔΗΜ.ΑΡ.).

Αμφίθυμη στάση έχουν κρατήσει μέχρι τώρα οι Β. Καπερνάρος (έχει πει ότι θα μιλήσει με τους ψηφοφόρους του), Β. Πολύδωρας (έχει πει ότι θα δεχόταν να είναι ο 180ός) και Μίκα Ιατρίδη. Από εκεί και πέρα, ο Πέτρος Τατσόπουλος έχει δηλώσει ότι θα ακολουθήσει την επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ και το ίδιο θεωρείται σχεδόν βέβαιο για τον Μάρκο Μπόλαρη. "Κλειδωμένα", εξάλλου, θεωρούνται τα «όχι» των Θεοδώρας Τζάκρη, Θ. Παραστατίδη, Οδυσσέα Βουδούρη και Ραχήλ Μαρκή, ίσως τελικά και της Χρ. Γιαταγάνα.

Ο δε Πάρις Μουτσινάς τόνισε ότι δεν πρόκειται να ψηφίσει στις διαδικασίες για την ανάδειξη του διαδόχου του Κάρολου Παπούλια, για να προσθέσει ότι «δεν είναι θέμα προσώπου».

Οι βουλευτές των ΑΝ.ΕΛ. για τους οποίους πιστεύεται από κάποιες πλευρές ότι μπορεί να κινηθούν εκτός κομματικής γραμμής είναι οι Π. Χαϊκάλης, Γ. Δημαράς, Γ. Αβραμίδης και Έλενα Κουντουρά (για την ώρα δηλώνει ότι από την παρούσα Βουλή δεν πρέπει να βγει πρόεδρος), ενώ όλα είναι πιθανά, όπως είδαμε, για τους δύο βουλευτές της Χ.Α., που τώρα δηλώνουν ότι είναι σε ανοιχτή διάσταση με το άλλοτε κόμμα τους πλέον, τους Χ. Αλεξόπουλο και Στ. Μπούκουρα.

Μαθηματικά για γερούς λύτες: Το "μαγικό ραβδάκι" και οι "σύντομες παρενθέσεις"

Η εξίσωση για τους 180 φαντάζει "μαγική", στο κυβερνητικό επιτελείο οι πιο αισιόδοξοι μιλούν για 184, οι πιο μετρημένοι ότι στις δύο πρώτες ψηφοφορίες, αν αγγιχτεί το 171-174, όλα θα είναι ανοιχτά στην τρίτη ψηφοφορία, αλλά οι πιο μετρημένοι δείχνουν 165-168, υποστηρίζοντας ότι η επιλογή Δήμα καταδεικνύει πως ούτε η επιλογή του προσώπου, ούτε η εκλογή αυτή καθαυτή είναι το θέμα τους, αλλά το πολιτικό δίλημμα των εκλογών, εφόσον προκύψουν.

Εκεί υποστηρίζουν το κλίμα και η έξωθεν πίεση (στρόφιγγα χρηματοδοτήσεων και ρευστότητας μέσα στις γιορτές ιδίως) μπορεί έστω και με ελάχιστες πιθανότητες να καταδείξει ότι όσο "μαγικό" φαντάζει το 180 για να επιτευχθεί, άλλο τόσο "μαγική" μπορεί να αποδειχθεί ή και προσωρινή η εικόνα των εξελίξεων μετά την αδυναμία εκλογής προέδρου και τη δρομολόγηση πρόωρων εκλογών.

Η αξιωματική αντιπολίτευση από την άλλη δεν είναι βέβαιο αν "πετάει τη σκούφια της" για την ταχύτητα των εξελίξεων με όλα τα μέτωπα ανοιχτά με δανειστές, τρόικα και διαπραγματεύσεις, αφού η δίμηνη παράταση έδωσε την ευκαιρία στη κυβέρνηση να μην κλείσει τίποτα. Αλλά και η αξιωματική αντιπολίτευση σπεύδει να θυμίσει στην άλλη πλευρά ότι τα σενάρια "σύντομης παρένθεσης" έχουν κακό προηγούμενο, παγιδεύοντας τελικά όσους τα εμπνεύστηκαν να πέσουν οι ίδιοι μέσα.

Θυμίζουν και το σενάριο της «σύντομης παρένθεσης του ΠΑΣΟΚ το 1981» αλλά και του «Κώστα Καραμανλή το 2004», που άφησαν εκτός νυμφώνος τελικά όσους τα διακινούσαν!

Στρατηγική

Στην αναζήτηση λοιπόν της "μαγικής εξίσωσης" για το 180 ή το 121, αν οι πολιτικοί ρωτούσαν ένα στρατηγό πολέμου, θα τους έλεγε πως είναι πιο εύκολο να καταλάβεις εξ εφόδου μια χώρα από το να την κυβερνήσεις κατακτημένη. Απόλυτη αναλογία με την εκλογική νίκη και τη διακυβέρνηση. Οι πιο πολλές αναμετρήσεις κερδίζονται ή χάνονται στο ζήτημα των εφεδρειών. Πολιτική είναι η "επιστήμη" και "τέχνη" της μέγιστης δυνατής συγκέντρωσης εφεδρειών σε ιδέες, λύσεις, πρωτοβουλίες, συμμαχίες, πρόσωπα και ψηφοφόρους. Όταν αυτές εξαντληθούν, καλύτερα να τα μαζεύεις. Γιατί τελικά μπορείς να επηρεάσεις τα γεγονότα μόνο όταν απαλλαγείς από την ψευδαίσθηση του ελέγχου τους με βάση το δικό σου story, όταν ετοιμαστείς για τα συμβάντα έξω από την πλοκή του δίχως να γνωρίζεις το πότε, πού, πόσο, πώς.

Πρόεδρος, "τρίλημμα" και οι έξωθεν "νικητές"

Ο Ναπολέων στο Βατερλό υπέφερε από απόλυτη αδυναμία ούρησης. Ο αφόρητος πόνος του πρησμένου προστάτη ήταν, φαίνεται, ο κρυμμένος, μοιραίος διάβολος της ιστορίας. Μία ώρα χρειάστηκε να φύγει από το πεδίο της μάχης και όταν επέστρεψε ήταν πολύ αργά. Οι νικητές στην πεδιάδα δεν είχαν υπολογίσει την πρωσική οπισθοφυλακή που έδωσε τον αέρα στον Ουέλινγκτον να φύγει από ηττημένος-νικητής. Ας το προσέξουν καλά αυτό στους σχεδιασμούς των ημερών συγκυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση, αρκεί να βρουν τον "Πρώσο" που αφορά τον κάθε χώρο από τους δύο!

Στις δύσκολες ώρες μερικοί καταφεύγουν στα Ευαγγέλια, όπως η αναφορά του αντιπροέδρου της κυβέρνησης με τον Απόστολο Παύλο από την Β' προς Κορινθίους Επιστολή. «Έξωθεν μάχαι, έσωθεν φόβοι»... Σε ελεύθερη μετάφραση, απέξω μπορεί να φαινόμαστε πάνοπλοι και πανέτοιμοι για τη μάχη, αλλά η καρδούλα μας το ξέρει πόσο φοβόμαστε εδώ που έχουμε φτάσει.

Τα αποτελέσματα της πίεσης

Η κυβέρνηση σύρθηκε, λοιπόν, και σ' αυτή τη μάχη. Σύρθηκε κυρίως από την επιμονή των δανειστών για πολιτική λύση σε ένα εσωτερικό πεδίο εξαιρετικά ρευστό εδώ και 6 μήνες. Εκεί που το σενάριο προέβλεπε «έξοδο από τα μνημόνια» και μια κάποια διευθέτηση του χρέους, ώστε να υπάρξει το πολιτικό επιχείρημα που θα μπορούσε δυνητικά να συσπειρώσει τους πολυπόθητους 180 βουλευτές για την εκλογή νέου προέδρου της Δημοκρατίας, η πραγματικότητα λέει τώρα παράταση του μνημονίου, απόλυτη αβεβαιότητα γύρω από την επόμενη μέρα των διαπραγματεύσεων, σκληρά μέτρα ενόψει, άλλα συμφωνημένα και άλλα στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης. Και έναν διπλό εκβιασμό προς τους ανεξάρτητους βουλευτές: Από τη μία παράταση της θητείας τους και κυβερνητική θαλπωρή, κι από την άλλη εκλογές και χάος. Αυτή τη φορά το μήνυμα Σαμαρά-Βενιζέλου είναι σαφές: Συμμέτοχοι σε αυτή την απόφαση θα είμαστε και οι 180 εφόσον μετρηθούμε τόσοι. Μόνο εμείς οι "κακοί" της υπόθεσης για να το παίζουν κάποιοι "ανεξάρτητοι και ωραίοι"... τέλος! Αλλά ίσως να είναι αργά πια για τέτοιες ακροβασίες. Οι πολιτικές ευθύνες είναι βαριές και το παρατεταμένο κυβερνητικό αδιέξοδο, σε συνδυασμό με τις απαιτήσεις των δανειστών, που σπεύδουν να δείξουν τα δόντια τους και στην επόμενη κυβέρνηση, δε φαίνεται να δίνει περιθώρια για το φιλί της ζωής που εναγωνίως ζητά η κυβέρνηση. Άλλωστε, η διαπραγμάτευση των δανειστών και με τον ενδεχόμενο κυβερνητικό ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει να έχει ήδη αρχίσει.

Το Eurogroup

Δεν ξέρω αν την παράταση που δόθηκε στο μνημόνιο, υπό τις ευλογίες του Eurogroup, θα έπρεπε να την ονομάσουμε «τεχνική» ή «τεχνητή». Βγάζει μάτι πάντως ο συνδυασμός των δύο χρονοδιαγραμμάτων μέσα στους επόμενους δύο μήνες. Το χρονοδιάγραμμα της διαπραγμάτευσης με την τρόικα και της προεδρικής εκλογής - πιθανότατα με βουλευτικές στο τέλος - φαίνεται να έχουν βγει από το ίδιο καλούπι.

Η επίσπευση της προεδρικής εκλογής αποτελεί σίγουρα ήττα της κυβέρνησης, αφού ο σχεδιασμός της έλεγε ότι επρόκειτο να τοποθετηθεί στο απώτατο συνταγματικό όριό της. Σίγουρα αποτελεί επίσης επιτυχία της αντιπολίτευσης, που έλεγε σε όλους τους τόνους ότι επιθυμεί επίσπευση των πολιτικών εξελίξεων με άμεσο στόχο την παραπομπή των θεμάτων στην ετυμηγορία του λαού. Αλλά μου φαίνεται ότι ο τελικός νικητής προαλείφεται να είναι άλλος και εκτός Ελλάδας. Αν μέχρι τώρα ήταν σαφές ότι οι δανειστές αποστρέφονταν την ιδέα των εκλογών στην Ελλάδα, η σύμπτωση της απόφασης για επίσπευση της προεδρικής εκλογής με τη λήξη του Eurogroup, αλλά και το σφιχταγκάλιασμα των δύο παράλληλων διαδικασιών γεννούν την υποψία ότι έχουν βάλει το χεράκι τους κι εκείνοι στο σενάριο που προκρίθηκε.

Δε θέλω να κάνω τον περισπούδαστο αναλυτή και να προεξοφλήσω τις εξελίξεις. Η πολιτική ρευστότητα είναι τόσο μεγάλη, που όλες οι ανατροπές είναι δυνατές. Ωστόσο, οι ενδείξεις λένε ότι δύσκολα θα συγκεντρωθεί ο αριθμός των 180 βουλευτών, ιδίως όταν άξονας αυτής της προσπάθειας είναι μια κυβέρνηση που υφίσταται τη μία ήττα πίσω από την άλλη, που κανένας σχεδιασμός της δεν ευοδώνεται και οι δημοσκοπήσεις την έχουν ήδη καταδικάσει, χωρίς να αποκλείεται ακόμα και η σύμπραξή τους, στο πλαίσιο ενός υποτιθέμενου συντηρητικού μετώπου-συναγερμού.

Οι δανειστές

Από τη Δευτέρα, παρά τα μεγαλόστομα περί «εξόδου από τα μνημόνια», έχουμε απόφαση για δίμηνη παράταση του μνημονίου.

Το κόστος; Μέχρι το Φλεβάρη να έχουμε ψηφίσει όλα εκείνα τα ασφυκτικά μέτρα, όπως η αύξηση του χαμηλού ΦΠΑ στον τουρισμό, τα νησιά και τις εκδόσεις, η κατάργηση της ρύθμισης των 100 δόσεων σε Εφορία και Ασφαλιστικά Ταμεία κ.ά., ώστε να πάρουμε την τελευταία δόση του δανείου από τους Ευρωπαίους «εταίρους» μας του 1,8 δισ. ευρώ.

Στη συνέχεια, σύμφωνα με αυτά που έχει συνομολογήσει η συγκυβέρνηση με τους δανειστές, θα έχουμε νέες διαπραγματεύσεις για να χαραχτεί η «πιστοληπτική γραμμή», που θα επιφέρει ένα νέο, τουλάχιστον διετές μνημόνιο, με ακόμη χειρότερα μέτρα τόσο όσον αφορά τα εργασιακά (απελευθέρωση απολύσεων, επαναφορά λοκ άουτ κ.λπ.), όσο και την καταβαράθρωση του ασφαλιστικού.

Τα μέτρα είναι τόσο μαύρα κι άραχνα, που ακόμη και η ίδια η συγκυβέρνηση θεωρεί πολύ δύσκολο να ψηφιστούν ακόμη και από δικούς της βουλευτές, ενώ παράλληλα δημιουργούν ένα βαρύ κλίμα για την εύρεση των 180 βουλευτών για την εκλογή του προέδρου Δημοκρατίας, που θα σημάνει γι' αυτήν παράταση ζωής για ακόμη ενάμιση χρόνο αλλά και επιβίωση βουλευτών που διαφορετικά ετοιμάζονται να μείνουν χωρίς πολιτική ασχολία.

Μια κίνηση υψηλού ρίσκου σε φόντο σκληρών μέτρων

Να γιατί λοιπόν έχουμε μία κίνηση υψηλού πολιτικού ρίσκου. Η κυβέρνηση αποφάσισε να αρχίσει εσπευσμένα τις διαδικασίες για την εκλογή προέδρου δημοκρατίας στις 17 Δεκεμβρίου, δηλαδή πριν ψηφιστούν τα νέα πιο σκληρά μέτρα.

Ρίχνει τα δίχτυα της αναζητώντας, προφανώς "πρόθυμους" - αφού αλλιώς δεν της βγαίνουν τα κουκιά - μόνο που, πολιτικά τουλάχιστον, δεν έχει ανταλλάγματα για τους "πρόθυμους", αλλά συνευθύνη ως 180 κατ' ελάχιστον, αν και όσοι από αυτούς θέλουν και μετά την Πρωτοχρονιά να εξακολουθήσουν να είναι βουλευτές.

Η Δημοκρατία δεν εκβιάζεται, αρκεί να μην είναι υπό εποπτεία. Γιατί τότε, σε μια δημοκρατία πιασμένη στη μέγγενη του χρέους και τοποθετημένη στο μικροσκόπιο της τρόικας, η δημοκρατική διαδικασία είναι στα χαρτιά και η διέξοδος που μπορεί να προσφέρει έχει ήδη υπονομευτεί. Αν σας φαίνεται υπερβολή, προσέξτε λίγο καλύτερα κάποιες διαπιστώσεις. Η κυβέρνηση, κατά κοινή ομολογία, πέτυχε μια αναπροσαρμογή άνευ προηγουμένου, σε μισθούς, συντάξεις, εργασιακά δικαιώματα, απολύοντας και ιδιωτικοποιώντας ό,τι πρόλαβε. Οι κύριοι Σαμαράς και Βενιζέλος, πράγματι, τα έκαναν όλα. Ό,τι τους ζήτησαν οι δανειστές και ακόμη παραπάνω...

Ο εκβιασμός

Έχουμε, από την άλλη μεριά, τους δανειστές/εκβιαστές, αυτούς που μας ετοίμασαν τα προγράμματα (με τους λάθος πολλαπλασιαστές) που υλοποιήθηκαν στην πλάτη μας, αυτούς που καθορίζουν ποιοι ζουν και ποιοι πεθαίνουν σ' αυτόν τον τόπο, αυτούς που ορίζουν τι σε ποιον και πόσο θα ξεπουληθεί, αυτούς που στην ουσία διοικούν τα υπουργεία και παίρνουν τις αποφάσεις... Έρχονται λοιπόν αυτοί και λένε: δε μας αρκεί η υπακοή της σημερινής κυβέρνησης, απαιτούμε και τη συμμόρφωση της επόμενης...

Καθώς οι δανειστές είναι αυτοί που ελέγχουν τη ροή του χρήματος, είναι σε θέση να καθορίσουν και τις πολιτικές εξελίξεις. Οδηγούν λοιπόν τα πράγματα ακριβώς εδώ:

Ή εκλέγετε (μας λένε) πρόεδρο της Δημοκρατίας, οπότε συνεχίζουμε τη δουλειά με την παρούσα συγκυβέρνηση ή δεν εκλέγετε πρόεδρο, πάτε σε εκλογές και περιμένουμε την επόμενη κυβέρνηση. Εντωμεταξύ, οι δανειστές επόπτες και ρυθμιστές της ροής χρήματος στη χώρα κλείνουν τη στρόφιγγα, προκαλώντας ασφυξία, δημιουργώντας το δίλημμα για την εκλογή του προέδρου αλλά και τις προϋποθέσεις ελέγχου και της επόμενης κυβέρνησης, που πιθανόν θα προκύψει, αν τελικά πάμε σε εκλογές...

Δίλημμα σε φάσεις: Αποκωδικοποιώντας τον εκβιασμό

Ας αποκωδικοποιήσουμε τον εκβιασμό. Διατυπώνεται ως δίλημμα σε δύο φάσεις από τους δανειστές, αξιοποιείται από την εκβιαζόμενη (συν)κυβέρνηση και τελικά καταλήγει επάνω στην πλάτη του ελληνικού λαού.

Φάση πρώτη: οι δανειστές έχουν έτοιμο ένα οικονομικό πακέτο που περιλαμβάνει 1,8 δισ. ευρώ που θα δοθεί στη χώρα με την ολοκλήρωση της τελευταίας αξιολόγησης (αφού η βουλή ψηφίσει 17 (!) προαπαιτούμενα). Μετά από αυτό το πακέτο περιλαμβάνει και την προληπτική γραμμή πίστωσης, που σημαίνει αυστηρή εποπτεία. Για να δώσουν αυτό το πακέτο οι δανειστές θέλουν «σταθερότητα», δηλαδή να μην τρέχουμε σε εκλογές και αλλαγή κυβέρνησης.

Φάση δεύτερη: εδώ είμαστε τώρα. Έρχεται λοιπόν η (συν)κυβέρνηση και λέει στην ελληνική βουλή: Αυτό είναι το «πακέτο συμφωνίας» με την τρόικα των δανειστών. Αν εκλέξουμε πρόεδρο της Δημοκρατίας, συνεχίζουμε για την ολοκλήρωσή του. Αν όχι, πάμε σε περιπέτεια. Σ' αυτό το δίλημμα ή με αυτό το πρόσχημα θα απαντήσουν οι 300 της Βουλής και θα διαμορφωθεί το αποτέλεσμα που θα εκλέξει (ή δε θα εκλέξει) πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Φάση τρίτη: ο εκβιασμός των δανειστών, προφανώς θα μείνει ενεργός στην περίπτωση που δεν εκλεγεί πρόεδρος της Δημοκρατίας και η χώρα οδηγηθεί σε εκλογές. Οι διαπραγματεύσεις θα παγώσουν, προκειμένου να γίνουν εκλογές και να αναδειχθεί η καινούργια κυβέρνηση. Σ' αυτό το σημείο ο εκβιασμός των δανειστών φτάνει μέχρι το εκλογικό σώμα, που θα αποφασίσει τελικά αν έχει το σθένος να αλλάξει κυβέρνηση.

Φάση τέταρτη: Ο εκβιασμός των δανειστών προφανώς είναι διατυπωμένος με τέτοιον τρόπο που θα τον αισθανθεί άμεσα και η νέα κυβέρνηση που θα προκύψει αν η χώρα οδηγηθεί σε πρόωρες εκλογές. Η νέα κυβέρνηση, εξαιτίας όλης αυτής της καθυστέρησης που οργάνωσαν οι δανειστές θα βρεθεί μπροστά σε ασφυκτικά οικονομικά/ταμειακά προβλήματα, γεγονός που θα την οδηγήσει «με το καλημέρα» στην μέγγενη των δανειστών/εκβιαστών...

Η Δημοκρατία, λοιπόν, δεν εκβιάζεται; Ισχύει ή όχι ότι μέχρι τη Δευτέρα το απόγευμα η υποψηφιότητα είχε "κλειδώσει" στον Αλέκο Παπαδόπουλο, αργά το απόγευμα εκφράστηκε έξωθεν δυσφορία για εθνοκεντρικές του απόψεις σε ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, κάπου εκεί άρχισε να μαζεύεται το περί διαγγέλματος του πρωθυπουργού, μέχρι χθες το πρωί η Βούλτεψη το διέψευδε, αλλά τελικά μας ήρθε με το "πράσινο" για τον Σταύρο Δήμα που ήταν και επίτροπος στις Βρυξέλλες στο παρελθόν;

Όπως λέει και ο φίλος μου ο Μίμης: «Όποιος πηδά πολλά παλούκια, ένα απ' όλα θα του μπει». Λένε πως το τρίτο είναι το τυχερό. «Αν δεν τριτώσει το κακό, δε σταματάει». "Impossibility theorem" στα κρητικά. Τρίλημμα. Δεν μπορείς και τους τρεις στόχους ταυτόχρονα. Θα θυσιάσεις τον έναν. Θα κλείσεις ένα μέτωπο. Αλλιώς θυμηθείτε τι έπαθε ο Ναπολέων με μία τόσο καθοριστική λεπτομέρεια για τη μάχη στο Βατερλό αλλά τόσο ουσιώδη, αυτή του πρησμένου προστάτη.

από το «Νέα Κρήτη» μέσω ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ Ε.ΠΑ.Μ.