Πανό ΕΠΑΜ Αχαρνών - Καματερού

Δευτέρα 31 Δεκεμβρίου 2012

2013. Ε ΚΑΙ;

 2013. Ε ΚΑΙ;


























Ο χρόνος ως έννοια είναι συνεχής και αδιάκοπος. Μπορεί να είναι και ανύπαρκτος βέβαια, αλλά μην το προχωρήσουμε τόσο. Δημιουργήσαμε τις χρονιές και τους μήνες για να συνεννοούμαστε με κάποιον τρόπο. Ένα πράγμα σαν χιλιομετρικοί οδοδείκτες. Όταν, λοιπόν, βλέπουμε 345 χιλ. από Αθήνα, ε δεν κατεβαίνουμε από το αυτοκίνητο να πανηγυρίσουμε επειδή περάσαμε το 346 χιλ. Απλώς συνεχίζουμε.

Κανονικά έτσι θα έπρεπε να συνεχίζουμε και με τον χρόνο. Επειδή, όμως υπάρχει η ανάγκη για γιορτές, πανηγύρια και ενίσχυση της αγοράς, είπαμε να το κάνουμε αργία, να κάψουμε βεγγαλικά και να υποκριθούμε ότι αποδεχόμαστε πως η κάθε χρονιά είναι ένα ξεχωριστό κομμάτι χρόνου που κρύβει κάτι μέσα του. Επειδή πρέπει και η ελπίδα με κάτι να θραφεί.

Αυτό όμως το κάνουμε για πλάκα. Όποιος το κάνει σοβαρά είναι κατηγορία γκάου και κάτω. Γι’ αυτό και ανησυχώ με τα πρωτοχρονιάτικα μηνύματα των πολιτικών αρχηγών. Αν εύχονταν υγεία και δημιουργικότητα θα ήταν καλά. Το να υπόσχονται όμως ότι το 2013 θα

Γράμμα σε ένα .. ψηφοφόρο του ΠΑΣΟΚ



Εσύ δεν είσαι που μου έλεγες ότι κάνω λάθος και ότι "το ΠΑΣΟΚ και οι πολιτικοί του δίνουν την μάχη για την Ελλάδα"

Εσύ δεν είχες έτοιμες τις απαντήσεις που σου μάθαινε το MEGA Channel και ο ΣΚΑΙ, ότι "μας κάνουν πόλεμο και ότι χρειάζονται υπεύθυνοι πολιτικοί που από ανάγκη θα πάρουν σκληρές πολιτικές αποφάσεις";

Και όταν σου έλεγα ότι οι πολιτικοί που υπερασπίζεσαι είναι το λιγότερο απατεώνες, έπεσες πάνω μου και άρχισες να με αποκαλείς Λαϊκιστή; 

Εσύ δεν μου λεγες ότι «ο Γιώργος δίνει σκληρή μάχη αλλά θα τα καταφέρει!» για τον Γιωργάκη από την Μινεσότα;
Που είναι τώρα αυτός ο «ήρωας» που θα μας έσωζε, φίλε μου; Μάλλον ακολουθεί τα βήματα του Κωστάκη που εγκατέλειψε άρον-άρον την βάρκα πριν γεμίσει με νερά … 

Μόνο που ο Γιωργάκης έφυγε για τα "ξένα", για να νιώθει ασφαλής κοντά στα πραγματικά αφεντικά του …  που του βρήκανε και δουλειά  και μάλιστα σε φημισμένα Πανεπιστήμια !

Κυριακή 30 Δεκεμβρίου 2012

Με την "αξιοπιστία" στην τσέπη

του Γιώργου Σαρρή

Ανοιχτά μαγαζιά ...άδειοι δρόμοι

Yποτονική η κίνηση σήμερα λένε στα δελτία ειδήσεων.

Το αγοραστικό κοινό, χωρίς αγοραστική δύναμη πλέον, δεν βγαίνει στα μαγαζιά ούτε για βόλτα αφού σκέφτεται ακόμη και το εισιτήριο στα ΜΜΜ. Μια απλή βροχή είναι αρκετή για να κρατήσει τους πολλούς στο σπίτι. Τι  άλλο θα σκεφτούν  τώρα οι "ειδικοί"; Τη δουλειά όλο το 24ωρο;


Παρά τις ενέσεις (προπαγανδιστικής) αισιοδοξίας στην αρχή της εβδομάδας (παραμονή Χριστουγέννων), όπου σε διάφορα κανάλια μιλούσαν για πολύ μεγάλη κίνηση στην αγορά, ο κόσμος με άδειες τσέπες μένει στο σπίτι κοιτάζοντας τις βιτρίνες από τις οθόνες της tv.


Τα μαγαζιά λοιπόν είναι για δεύτερη Κυριακή ανοιχτά, εκτός από αυτά όπου η συμμετοχή...
στην απεργία είναι μεγάλη, το αποτέλεσμα όμως δεν δικαιώνει καθόλου αυτούς που έλεγαν ότι η κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας θα είναι "ανάσα για την αγορά".

Η αγορά για να πάρει ανάσα χρειάζεται να ζεσταθούν οι τσέπες των εργαζόμενων, δηλαδή όχι μόνο να σταματήσει η λεηλασία αλλά και να δοθούν χρήματα στον κόσμο που να πέσουν στην κατανάλωση  Όλα τα άλλα είναι μπερδεμένα παραμύθια για ευκολόπιστους και φοβισμένους.  Βέβαια κάτι τέτοιο θεωρείται τουλάχιστον γελοίο αφού αντιβαίνει στα υπογραμμένα μνημόνια, στις "δεσμεύσεις που έχουμε αναλάβει" και που "πρέπει να τηρηθούν" για να  "ανακτήσουμε την αξιοπιστία μας".

Οπότε, αφού δεν υπάρχει σάλιο, η αγορά θα πρέπει να κινηθεί με την "αξιοπιστία" που ΘΑ ανακτηθεί... Ως τότε, ως τη δευτέρα παρουσία δηλαδή που η οικονομία θα ανακάμψει, φάτε μάτια αξιοπιστία.

Πολλοί θα πουν σε λίγο ότι "το μέτρο απέτυχε" και αποδείχτηκε λάθος. Δεν είναι έτσι όμως. Είναι αφέλεια να πιστέψει κανείς ότι αυτοί που το σχεδίασαν είναι άσχετοι και ηλίθιοι  που πίστευαν ότι έτσι θα έπαιρνε φωτιά η οικονομία. Και αυτό το μέτρο έχει σαν στόχο του, ανάμεσα στα άλλα, την ταπείνωση και την υποταγή των εργαζομένων. Τη μετατροπή τους σε στρατό σκλάβων που τους χρησιμοποιούν όπως θέλουν τα αφεντικά τους (και βέβαια δε μιλάμε για τα μικρομάγαζα που δε θέλουν το μέτρο).

Οσο οι εργαζόμενοι δεν παίρνουν απόφαση ότι "μπορούν χωρίς αφεντικά", η λαίλαπα θα συνεχίζεται ακάθεκτη με διάφορες δικαιολογίες ανάλογα με την περίπτωση.

Υ.Γ. Για τη λατρεία των αριθμών να πούμε ότι η πτώση του γιορταστικού τζίρου είναι εξωφρενική και κινείται σε ποσοστά 25%-30% σε σχέση με πέρυσι, ενώ όπως ακούσαμε στο δελτίο της ΝΕΤ, ξεπερνά το -65% σε σύγκριση με το 2008! Σε απόλυτους αριθμούς, είπαν στη ΝΕΤ, ο τζίρος του  2008 ήταν 22,5δις ευρώ ενώ ο τωρινός δεν θα ξεπεράσει τα 6,5δις! Κατά τα άλλα έρχεται η ανάπτυξη...Πάρτε ομπρέλες, θα βρέξει χρήμα.


Γλίτσα, βρώμα και δυσωδία. Το σύστημά τους σάπισε.

Χρήστος Επαμ. Κυργιάκης

Αυτοί

Που τόσα χρόνια διαχειρίζονταν τις τύχες μας και έφτιαχναν τις δικές τους τύχες.

Που τόσα χρόνια εμφανίζονταν στις τηλεοράσεις και γέμιζαν οι οθόνες γλίτσα.

Που ορκίζονταν στο όνομα του λαού και στο σκοτάδι σχεδίαζαν το ξέσκισμά του.

Που ζητούσαν την τήρηση του νόμου και της τάξης από τους πολίτες την ίδια στιγμή που εκείνοι παρανομούσαν ασύστολα....

Που έβριζαν τους πολίτες αυτού του τόπου ως διεφθαρμένους την ώρα που οι ίδιοι ήταν χωμένοι μέχρι τα μπούνια στη διαφθορά.

Που με τον ιδρώτα και το αίμα των εργαζομένων έχτιζαν βίλες, έκαναν πριγκηπικούς γάμους σαν ξεμωραμένοι γέροι και

Σάββατο 29 Δεκεμβρίου 2012

ΠΕΤΑΜΕ !

ΠΕΤΑΜΕ!
«Η Ελλάδα θα τα καταφέρει», ήταν το μήνυμα που απηύθυνε ο Αντώνης Σαμαράς, μιλώντας στην εκπομπή «Χριστουγεννιάτικο ρεβεγιόν στο Πρώτο» της Ελληνικής Ραδιοφωνίας και ευχήθηκε καλά Χριστούγεννα σε όλους τους Έλληνες. Χαρακτήρισε το 2013 δύσκολη χρονιά, επισήμανε, ωστόσο, ότι «αν εργαστούμε συστηματικά η χώρα θα απογειωθεί και πάλι»....

«Και πάλι»! Δηλαδή πότε ήταν απογειωμένη η Ελλάδα; Για να το καταλάβω κι εγώ που ήμουν επιβάτης της πτήσης. Ο Σαμαράς δεν ήταν αυτός που ορκιζόταν μέχρι χτες ότι θα βάλει τέλος στην Ελλάδα του αίσχους, της διαφθοράς, του πελατειακού κράτους, εννοώντας την Ελλάδα που όλοι ζήσαμε τα τελευταία χρόνια;

Εκτός κι αν εννοούσε ότι η Ελλάδα ήταν απογειωμένη επί Χούντας. Εκτός κι αν εννοούσε ότι ήταν απογειωμένη επί Γλύξμπουργκ ή ακόμη πιο παλιά. Στον Εμφύλιο ή στην Κατοχή. Μήπως επί Τουρκοκρατίας; Βυζαντίου; Πότε ήταν απογειωμένη η Ελλάδα; Εννοεί την αρχαία Ελλάδα ο πρωθυπουργός;

Μάλλον όχι. Είμαι σχεδόν ανήθικος που κάνω τέτοιες σκέψεις και τρολάρω το χριστουγεννιάτικο μήνυμα του πρωθυπουργού. Είναι πρόστυχο να ειρωνεύομαι το αισιόδοξο αυτό μήνυμα της κυβερνητικής αεροπορίας.

Ο πιλότος – πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς, υπόσχεται ότι το καλύτερο που μπορεί να κάνει είναι μας γυρίσει πίσω στο 2009. Στην προ Μνημονίου κατάσταση. Άλλωστε και το χρέος που επιδιώκει ως επιτυχία είναι λίγο παραπάνω από εκείνο που είχε η Ελλάδα το 2009.

Δεν είναι τυχαίες οι λέξεις που χρησιμοποιεί ένας πρωθυπουργός. Θα μπορούσε, για παράδειγμα, να έλεγε ότι «αν εργαστούμε συστηματικά η χώρα επιτέλους θα απογειωθεί». Δεν το είπε. Διότι τελικά είναι πεντακάθαρο ότι δε μπορεί να αλλάξει τίποτα. Και, κυρίως, δε θέλει να αλλάξει κάτι.

Τον κράζει η Τρόικα ότι δεν κυνηγά τη φοροδιαφυγή, τον κράζουν τα ξένα ΜΜΕ ότι έχει αφήσει μια πεντάδα επιχειρηματιών να κουμαντάρουν όλη την οικονομία της Ελλάδας, τον κράζουμε εμείς ότι έχει ρημάξει τα πάντα, αλλά ο Αντώνης Σαμαράς δηλώνει αισιόδοξος.

Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο. Το πλιάτσικο μπήκε στο αυλάκι, κέρδισαν αυτοί που έπρεπε να κερδίσουν από την κρίση, έγινε ένα παιχνίδι δισεκατομμυρίων στην πλάτη μας μέσω των ομολόγων, πήρε ο Μπόμπολας τα έργα του, θα πάρει ο Λάτσης τα φιλέτα της δημόσιας γης, θα πάρει ο Κόκκαλης τον ΟΠΑΠ, θα πάρει ο Ψυχάρης το δάνειο που θέλει κι όλα μέλι – γάλα. Η Ελλάδα θα απογειωθεί και πάλι.

Η Ελλάδα του πολιτικαντισμού, του λαϊκισμού, του ρουσφετιού, της λαμογιάς, της διαφθοράς, έγινε ξαφνικά όραμα. Έγινε επιτυχία. Απογείωση! Η αναδιανομή πλούτου πέτυχε, οι πλούσιοι πλούτισαν περισσότερο, οι μεσαίοι φτώχυναν, οι φτωχοί εξαθλιώθηκαν, ο φασισμός αναπτύχθηκε, μια χαρά έγιναν όλα. Όπως έπρεπε.

Η Ελλάδα θα απογειωθεί και πάλι. Εντάξει, κάποιοι θα κάθονται στη business class κι εμείς οι υπόλοιποι στα φτερά, έξω από το αεροπλάνο. Έπρεπε να ξεχωρίσουμε λίγο σε αυτή τη χώρα, γιατί είχαμε παραγίνει ίσοι κι όμοιοι. Είχαμε φτάσει στο ελεεινό σημείο να τρώει ο περιπτεράς στα ίδια εστιατόρια που έτρωγε ο Βαρδινογιάννης. Κατάντια! Τώρα επιτέλους ξεχώρισαν οι τάξεις. Θα έχουμε κανονικό καπιταλισμό όχι ό,τι κι ό,τι.

«Το 2013 θα είναι μια δύσκολη χρονιά». Εντάξει, το πολύ – πολύ να τροχοδρομήσει το αεροπλάνο σε βότσαλα, κάποια σπίτια να πέσουν και να τα μαζέψουν οι τράπεζες, κάποιοι να δουλεύουν με 200 ευρώ μισθό και θα τους λέμε τυχερούς επειδή πληρώνονται έστω κι αυτά, κάποιοι δημόσιοι υπάλληλοι να χαθούν αλλά θα αντικατασταθούν από γαλάζιους νέους αγωνιστές, κάποιοι μπορεί και να πεθάνουν επειδή δεν έχουν χρήματα να νοσηλευτούν ακόμη και σε δημόσιο νοσοκομείο.

Ε, τι να γίνει τώρα; Χρειάζονται θυσίες. Η μηχανή του κιμά πρέπει να αλέσει κρέας. Διότι μετά την απογείωση προς το 2009, στους επιβάτες της business class θα προσφερθεί μπιφτέκι γεμιστό με κέρδη. Άλλωστε, όταν μιλούσαν για plan A και plan B, τι νομίζετε ότι εννοούσαν; Δεν επρόκειτο για σχέδια εξόδου από την κρίση, αλλά για σχέδια πτήσης βαθύτερα προς την κρίση που πλέον θα έχει και ανθρωπιστικό χαρακτήρα.

Ας όψονται κάποιοι αφελείς που ψήφισαν αυτό το τρικομματικό έκτρωμα ελπίζοντας ότι οι «μεταρρυθμίσεις» του θα μας οδηγούσαν σε μια καλύτερη Ελλάδα. Ας μη στενοχωριούνται όμως. Θα τους γίνει ιδιαίτερη τιμή. Τη σαμπάνια που θα μοιραστεί στους επιβάτες της business class θα την πιουν στην υγεία των κορόιδων.

ΚΑΡΤΕΣΙΟΣ

Παρασκευή 28 Δεκεμβρίου 2012

Ομιλία Δημήτρη Καζάκη στο Ελληνικό, 9/1/2013


Δείτε και χάρτη στη συνέχεια :



ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΜΗΔΕΝΙΣΜΟΣ

Στην νεοελληνική πραγματικότητα, η λέξη μηδενιστής, χρησιμοποιήθηκε συνήθως από την κατεστημένη “κομματοκρατίλα”, ενάντια σε όσους τολμούσαν να ασκούν κριτική στο μεταπολιτευτικό καθεστώς, “δίχως να έχουν πρόταση”. Στην ίδια ακριβώς κατεύθυνση, οι κυρίαρχες ελίτ “χτυπούσαν” ως λαϊκιστή, όποιον τολμούσε να έχει μεν πρόταση, αλλά μπολιασμένη με ανθρωπιά και ευαισθησία. Με αυτές τις ταμπέλες νομιμοποιήθηκε στην τελευταία δεκαετία του 20ου αιώνα, η ιδεολογική ηγεμονία του “εκσυγχρονισμού” που καταδίκασε στη σιωπή, τις τελευταίες δημιουργικές δυνάμεις του τόπου, αναδεικνύοντας τον νεοελληνικό μεταπρατικό παρασιτικό καπιταλισμό σε κυρίαρχη αφήγηση της κοινωνίας.

Όμως, τόσο το σημιτικό όσο και το καραμανλικό γκουβέρνο, γνώριζαν πολύ καλά ότι αυτοί τους οποίους κατήγγειλαν ως “μηδενιστές” είχαν “αξίες”. Ενδεχόμενα αταξικές,

Τα Χριστούγεννα της Παρακμής...

   
του Στάθη
Ακόμα κι ότι το σκέφτηκαν (όσοι τέλος πάντων από τους κυβερνώντες έχουν αυτήν την ικανότητα), δείχνει πού έχουν γραμμένη τη δημοκρατία! Να
μπαίνουν, λέει, αυτοδικαίως, αυτεπαγγέλτως και αυτόκλητοι στους λογαριασμούς των χρεωστών στο Δημόσιο οι κυαίστορες, οι κρατικοί ταμίες, και να βουτάνε το ισόποσο του χρέους άνευ εταίρας.
Ούτε σε δικτατορίες και πάσης φύσεως τυραννίες έχουν συμβεί τέτοιες αυθαιρεσίες, ούτε στο προτεκτοράτο η Ελλάς πρόκειται να συμβούν, αλλά και
μόνον το γεγονός ότι το σκέφθηκαν δείχνει με τι επικίνδυνο κατιμά έχουμε να...
κάνουμε. Ως φαίνεται πλέον, το πολίτευμα, το ίδιο το
πολίτευμα, είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να αφήνεται στα χέρια των υποχειρίων της φράου Μέρκελ, τύπου ΣτουρνάραΣαμαρά και Κουβέλη.
Και κατά τούτο (πάντα περί το πολίτευμα, αλλά και την πολιτική) η φτωχή κι ατιμασμένη πλέον Ελλάδα μοιάζει με την αδελφή Ιταλία.
Οπου κι εκεί, ο κ. Μόντι (μετά τον κ. Μπερλουσκόνι -  μαζί του ή χωρίς αυτόν) δείχνει να έχει γράψει το πολίτευμα εκεί που δεν πιάνει μελάνι. Καθ’ ότι ναι μεν δεν κατεβαίνει στις εκλογές, δεν έχει όμως και αντίρρηση να πρωθυπουργεύσει στην επόμενη κυβέρνηση! Με ποίων τις ψήφους;!
Απίθανα πράγματα, που μάλιστα συζητούνται με νηφαλιότητα(!) στον ευρωπαϊκό Τύπο, ενώ στην πραγματικότητα ξεθεμελιώνουν τη δημοκρατία και ξεπατώνουν την πολιτική.
Είναι πλέον φανερό ότι το επόμενο στάδιο της αποπολιτικοποίησης (Μπερλουσκόνι) είναι οι τεχνοκράτες (Μόντι, Στουρνάρας κ.ά.) - ένα βήμα δηλαδή πριν την ανοιχτή τυραννίδα.
Χριστούγεννα 2012, με σάουντρακ των γιορτών τα γνωστά αμερικάνικα τραγούδια, να ανακυκλώνονται συνεχώς και να ηχούν πάνω απ’ τα κεφάλια μας αλλά όχι και μέσα στις καρδιές μας - «ήμουν
στη φυλακή και δεν ήρθες να με συντρέξεις», έλεγε ο ηδύς Ιησούς με το ένα χέρι του στη μάχαιρα που κάποτε θα σύρει, και ευήκοος στο κάλεσμα του υιού του ανθρώπου ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Ιερώνυμος έσπευσε στον Κορυδαλλό και συνέτρεξε τους πλούσιους εκ των εγκλείστων. Λέξη
παραμυθίας για τους παρακατιανούς δεν είχε ο κατά τα άλλα μορφωμένος περί την πίστη του, ου μην κι ελληνιστής Ιεράρχης. Κάτι τέτοιες στιγμές
καθαιρούνται και συντρίβονται οι θεωρίες (και για κάποιους οι ελπίδες) ότι οι ορθόδοξοι είναι διαφορετικοί απ’ τους καθολικούς, ότι δεν ευαγγελίζονται έναν θεό Τιμωρό, αλλά έναν θεό Ευρύχωρο - κι όμως! Ορθόδοξο ήταν το Ηγουμενικό του Αγίου Όρους που καλωσόριζε την εισβολή των Ναζί στη χώρα μας το 1941καθολικός ήταν
και ο Πάπας (ο Πίος ΙΑ’) που αποφαινόταν το 1926 ότι ο Μουσολίνι ήταν «απεσταλμένος της θείας Πρόνοιας»(!!) - όντως είχε το αλάθητο ο μπαγάσας. Ηγουν, στον ίδιο παρονομαστή οι ιερατικές εξουσίες, ανεξαρτήτως δόγματος. Θλιβερές
σκέψεις χριστουγεννιάτικα, προσωπικώς μένω στους λαϊκούς παπάδες που βγήκαν κάποτε αντάρτες, όπως και στους τωρινούς παπάδες του λαού που στήνουν στις ενορίες τους συσσίτια και δίκτυα υποστήριξης των δοκιμαζόμενων πολιτών.
Είμαι -αν σας ενδιαφέρει η προσωπική μου στάση- κατά της φιλανθρωπίας, διότι δεν λύνει το πρόβλημα. Όμως, ταυτοχρόνως, είμαι υπέρ της φιλανθρωπίας διότι το απαλύνει. Διότι σπεύδει στην πρώτη ανάγκη και βλέπουμε. Διότι είναι άγριο πράγμα η πείνα, το κρύο, η μοναξιά, η απελπισία - μακάριοι όσοι απ’ το υστέρημα ή το περίσσευμά τους τρέχουν θεράποντες, τουλάχιστον ώσπου
κάποτε το πρόβλημα να βρει την οριστική του (πολιτική) λύση, και
κατάπτυστοι, άθλιοι, παλιάνθρωποι
οι υποκριτές εκείνοι εκ των Δυνατών
που, αφού πρώτα σκάψουν τον λάκκο του λαού, καταφθάνουν ύστερα να του ανακουφίσουν τον πόνο.
Επιχειρήσεις όπως το Μega ή ο ΣΚΑΪ ή το «Εθνος» που συνέβαλαν τα μάλα στη διάλυση του πολιτισμού της εργασίας, που υποστήριξαν λυσσασμένα το ξέσκισμα του κοινωνικού ιστού, «τρέχουν» εκ των υστέρων
να αλείψουν με μέλι να γιάνει τον Γιάννη που και οι ίδιοι έκαψαν.Τρέχουν αρωγοί των φτωχών που και οι ίδιοι συνέβαλαν να δημιουργηθούν. Και τρέχουν ξετσίπωτα με τις κάμερες, να (επι)δείξουν το ... θεάρεστο έργο τους, θεομπαίχτες της τελευταίας υποστάθμης - να τος, να τος ο φτωχός
να ’μαι, να ’μαι ο καλός,
ο ευσπλαχνικός και φιλάνθρωπος. Έχει στερέψει, απ’ ό,τι φαίνεται, ο ουρανός από κεραυνούς ακριβείας.
Τρέχουν οι πολίτεςφτωχοί οι περισσότεροι κι αυτοί, να δώσουν απ’ το υστέρημά τους ρούχα, τρόφιμα και παιγνίδια (είμαι κι εγώ μαζί τους) - αλλά με τους δημάρχους, όπως ο κ. Καμίνης και οι περί αυτόν ΜΚΟ που πετάνε στους κάδους αυτό το «υλικό», καθώς και με τους δολοφόνους εκ των Δυνατών που στήνουν φιλανθρωπικά μπαζάρ, είμαι αλλού, χτισμένος μέσα στους δρόμους των πόλεων
που ζουν αυτά τα Χριστούγεννα της παρακμής.
Στούκας πάνω απ’ τα κεφάλια μας οι δηλώσεις, «θα χρειασθούν είκοσι χρόνια για να ανακάμψετε» (Βέρνερ Χόιερ, επικεφαλής Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων), «εποπτεία στην Ελλάδα» ζητάει ο πρόεδρος των Γερμανών βιομηχάνων, με ακόμα πιο χαμηλούς μισθούς, αυξημένη φορολογία και ακριβότερα τιμολόγια έρχεται το 2013, γιατί κλαις; παντού
το κακό αντικαθίσταται απ’ το χειρότερο.
Αλλά εσύ, καλέ μου άνθρωπε, γύρω σου δεν βλέπεις τίποτα καλό; Όχι, στο ξύλο που έφαγε ο σκιτσογράφος SOLΟUP στα καλά καθούμενα στα Εξάρχεια από κάτι νεκρωμένα και νεκρωτικά όντα χρονιάρες μέρες, όχι, στην απόλυση απ’ τον «Ριζοσπάστη» πολλών εργαζομένων, ανάμεσά τους και παλιοί φίλοι - «τουλάχιστον μας απολύσανε, αλλά δεν μας βρίσανε», μου πικρογέλαγε ένας απ’ τα παιδιά, «θα μας βρίζουν όμως αύριο», με... καθησύχασε. Όπως
κι εμένα αυτοί που προσπαθούν βρίζοντας να με λογοκρίνουν, να με τρομοκρατήσουν μπας κι αυτολογοκριθώ. Ομως η αυτολογοκρισία είναι αισχρότερη της λογοκρισίας.
Λυπάμαι που σας στενοχωρώ τέτοιες μέρες, αλλ’ ουκ έστι καιρός για χαζοχαρουμενιές. Ούτε για ψεύτικες ευχές.
Είναι καιρός για αγώνα κι αγάπη. Κι ο μεν αγώνας σκόρπιος ακόμα, ψευτοϋπάρχει χωρίς σχέδιο και στρατηγική - ουδέν εγερτήριο, άλλωστε, αν δεν συναρπάζει. Η δε αγάπη λουφάζει σε κάτι κόγχες, μια καλή κουβέντα εδώ, ένα τρυφερό άγγιγμα εκεί, μια ασθμαίνουσα ελπίδα - λίγα πράγματα,
καθόλου αρκετά για να βουίξει ο Ιππόδρομος «συ νικάς, Ανθρωπε» και να φοράνε ευχαριστημένα τα μωρά τα κόκκινα αυτοκρατορικά τους αρβυλάκια...
από το "enikos.gr"

Η Ε.Ε. καταρρέει στη συνείδηση των Ευρωπαίων

του Γ. Δελαστίκ

Ανεπανόρθωτη ενδέχεται να είναι η ζημιά που έχουν προκαλέσει στην ιδέα της Ενωμένης Ευρώπης και της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης τα Μνημόνια και η προπαγανδιστική δραστηριότητα των κυβερνήσεων που τα συνόδευσε, η οποία οδήγησε στην αναβίωση όλων των ρατσιστικών, εθνικιστικών και διχαστικών στερεοτύπων του παρελθόντος. Αυτό τουλάχιστον υποδηλώνουν τα ευρήματα του Ευρωβαρόμετρου, της τεράστιας δημοσκόπησης που διενεργείται κατ” εντολήν της Κομισιόν και στις είκοσι εφτά χώρες-μέλη της ΕΕ.

Ουδέποτε στο παρελθόν υπήρξαν ευρήματα τόσο αρνητικά για την αποδοχή της ΕΕ από τους Ευρωπαίους πολίτες όσο φέτος. Τα Μνημόνια άνοιξαν χαίνουσες πληγές, όπως δείχνουν οι απαντήσεις των Ελλήνων, των Κυπρίων, των Πορτογάλων, των Ισπανών, ακόμη και των Ιταλών. Το χάσμα που έχει ανοίξει υπογραμμίζουν πολλές φορές με το δικό τους τρόπο και οι απαντήσεις βόρειων λαών.

Είναι προφανές ότι στη φάση αυτή κυριαρχούν στους κόλπους της ΕΕ και της Ευρωζώνης οι φυγόκεντρες δυνάμεις – και δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα επουλωθούν όλες οι πληγές που...
άνοιξαν, αν κάποτε βελτιωθεί η οικονομική κατάσταση στη Γηραιά Ήπειρο. Οι διαφορές έχουν ήδη μεταφερθεί και στο πολιτικό επίπεδο. Είναι πολύ βαριά τα σύννεφα που έχουν μαζευτεί στον ευρωπαϊκό ουρανό.

Εμπιστοσύνη στην ΕΕ; Καμία!

Το πρώτο εύρημα που σοκάρει είναι ότι ο μέσος όρος των πολιτών και στις είκοσι εφτά χώρες της ΕΕ που εμπιστεύονται την ΕΕ είναι μόνο το 33% των ερωτηθέντων, ενώ το 57%, ποσοστό σχεδόν διπλάσιο, δήλωσε ευθέως ότι δεν εμπιστεύεται την ΕΕ!

Τα ποσοστά αυτά της δυσπιστίας απογειώνονται στις χώρες που βρίσκονται ήδη υπό μνημονιακό καθεστώς ή πλησιάζουν προς αυτό. Έτσι, το… 81% (!) των Ελλήνων απάντησε ότι δεν εμπιστεύεται την ΕΕ έναντι ποσοστού μόλις 18% που εξέφρασε την εμπιστοσύνη του προς αυτή.

Δεν εμπιστεύεται την ΕΕ το 72% των Ισπανών (έναντι 20% που την εμπιστεύεται), το 58% των Πορτογάλων (έναντι 34%), το 64% των Κυπρίων (έναντι 31%), το 56% των Γάλλων (έναντι 34%), το 53% των Ιταλών (έναντι 31%). Και να σκεφτεί κανείς ότι οι λαοί της Νότιας Ευρώπης παρουσίαζαν εξαιρετικά υψηλά ποσοστά ευρωφιλίας παλιότερα.

Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι από τις χώρες της «παλιάς» ΕΕ των δεκαπέντε κρατών της Δυτικής Ευρώπης σε μία και μοναδική χώρα, στη Δανία, υπερτερεί οριακά το ποσοστό εκείνων που εμπιστεύονται την ΕΕ (48%) έναντι εκείνων που δεν την εμπιστεύονται (46%).

Ακόμη και στη Γερμανία, μόλις το 30% εμπιστεύεται την ΕΕ έναντι του διπλάσιου ποσοστού (59%) που δεν την εμπιστεύεται!

Αίσθημα αποξένωσης

Πολύ ενδιαφέρουσες είναι οι απαντήσεις στο ερώτημα αν οι πολίτες νομίζουν ότι τα συμφέροντα της χώρας τους λαμβάνονται σοβαρά υπόψη από την ΕΕ. Εδώ υπάρχει πραγματικό χάος.

Οι Γερμανοί, π.χ., απαντούν σε ποσοστό 60% ότι όντως λαμβάνονται υπόψη τα συμφέροντα της Γερμανίας από την ΕΕ. Μόνο το 35% πιστεύει το αντίθετο. Οι Γάλλοι, οι Βέλγοι, οι Δανοί, οι Σουηδοί έχουν την ίδια άποψη.

Οι Έλληνες, όμως, πιστεύουν σε ποσοστό… 88% (!) ότι δεν λαμβάνονται από την ΕΕ υπόψη τα συμφέροντα της χώρας μας έναντι μόνο του 11 % που πιστεύει ότι λαμβάνονται.

Όλοι οι λαοί που βρίσκονται υπό καθεστώς Μνημονίου ή απειλούνται από τέτοιο καθεστώς αισθάνονται αποξενωμένοι από την ΕΕ. Δεν λαμβάνονται υπόψη τα συμφέροντα της χώρας του πιστεύει το 63% των Πορτογάλων, το 70% των Κυπρίων, το 62% των Ιταλών, το 53% των Ισπανών.

Στο μάλλον αφελές ή θρασύ ερώτημα κατά πόσο ο ερωτώμενος πολίτης αισθάνεται ότι η δική του φωνή ακούγεται από την ΕΕ, ο δείκτης αποξένωσης είναι πολύ ισχυρότερος.

Ότι δεν ακούγεται η φωνή τους απαντά το 39% των Ελλήνων, το 78% των Πορτογάλων, το 70% των Ιταλών, το 71 % των Ισπανών, το 73% των Κυπρίων και πάει λέγοντας. Σε πανευρωπαϊκό επίπεδο της ΕΕ των «27» είναι κατά μέσο όρο διπλάσιο το ποσοστό εκείνων που δήλωσαν ότι έχουν την πεποίθηση ότι η φωνή τους δεν μετράει για την ΕΕ (64%) έναντι όσων πιστεύουν το αντίθετο (31 %).

Ακόμη και οι Γερμανοί πιστεύουν σε ποσοστό 54% ότι η φωνή τους ως πολιτών δεν ακούγεται από την ΕΕ έναντι του 42% που έχει την αντίθετη άποψη.

Δεν λειτουργεί δημοκρατικά

Ποιος θα περίμενε ποτέ ότι οι Ευρωπαίοι πολίτες, έστω και οριακά, θα είχαν την άποψη ότι η ΕΕ δεν λειτουργεί δημοκρατικά; Αυτό όμως έδειξε το Ευρωβαρόμετρο – το 45% των ερωτηθέντων δήλωσε ότι δεν είναι ικανοποιημένο από τη λειτουργία της Δημοκρατίας στην ΕΕ έναντι του 44% που υποστηρίζει το αντίθετο.

Και καλά ο μέσος όρος. Τι γίνεται όμως στις μνημονιακές χώρες; Το 77% των Ελλήνων δεν είναι ικανοποιημένο με τη Δημοκρατία της ΕΕ, ενώ μόνο το 20% είναι ικανοποιημένο. Μη ικανοποιημένο είναι το 66% των Πορτογάλων (έναντι 23%), το 54%των Ισπανών (έναντι 35%), το 53% των Ιταλών (έναντι 36%). Είναι προφανές ότι η δημοκρατική λειτουργία δεν είναι έννοια κενή περιεχομένου ούτε ένα γραφειοκρατικό άθροισμα διαδικαστικών κανόνων.

Έχει ιδιαίτερη πολιτική σημασία, επομένως, ότι οι πολίτες όσων χωρών βρέθηκαν υπό καθεστώς Μνημονίου και γνώρισαν από πρώτο χέρι τη συμπεριφορά των εκπροσώπων της Κομισιόν και της ΕΚΤ όταν βρεθείς στην ανάγκη τους σχημάτισαν αίσχιστη άποψη περί της δημοκρατικής λειτουργίας της ΕΕ.

Κανένας θεσμός δεν εμπνέει

Όπως φαίνεται από τις απαντήσεις, κανένας από τους θεσμούς της ΕΕ δεν εμπνέει εμπιστοσύνη στους ευρωπαϊκούς λαούς -ούτε η Κομισιόν ούτε το Ευρωκοινοβούλιο ούτε η ΕΚΤ ούτε οι Σύνοδοι Κορυφής των ηγετών, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο όπως λέγεται. Απλώς διαπιστώνουμε κατά σειρά ποιος ευρωθεσμός είναι αντιπαθέστερος από τους άλλους!
Εύκολα θα μπορούσε να υποθέσει κανείς ότι η ΕΚΤ γεννά στους πολίτες το μεγαλύτερο αίσθημα έλλειψης εμπιστοσύνης και όντως έτσι είναι. Το 49% δεν την εμπιστεύεται σε πανευρωπαϊκή κλίμακα και μόνο το 37% την εμπιστεύεται. Τα ποσοστά έλλειψης εμπιστοσύνης είναι πολύ υψηλότερα στην Ελλάδα (81 % έναντι 17%), στην Ισπανία (75% έναντι 17%), στην Κύπρο (53% έναντι 34%)…

Δεύτεροι στη σειρά έλλειψης εμπιστοσύνης έρχονται οι ηγέτες του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Δεν τους εμπιστεύεται το 43%, τους εμπιστεύεται το 36% κατά μέσο όρο στην ΕΕ των «27». Και αυτό το όργανο της ΕΕ, το ανώτερο όλων, δεν το εμπιστεύεται το 74% των Ελλήνων έναντι του 21% που του έχει εμπιστοσύνη και δεν το εμπιστεύεται το 62% των Ισπανών έναντι 23%…
Τρίτη στην έλλειψη εμπιστοσύνης των πολιτών η Κομισιόν, καθώς δεν την εμπιστεύεται το 44% των ερωτηθέντων έναντι 40%, κατά πανευρωπαϊκό μέσο όρο. Εκρηκτικά και εδώ τα ποσοστά δυσπιστίας απέναντι στην Κομισιόν των Ελλήνων (77%) και των Ισπανών (54%), ενώ χαμηλότερα βρίσκονται οι Κύπριοι (52% έναντι 34%).

Δεν τη γλιτώνει ούτε το Ευρωκοινοβούλιο, αν και η έλλειψη εμπιστοσύνης απέναντι του είναι οριακή – 45% έναντι 44%. Και εδώ όμως οι Έλληνες, οι οποίοι δεν το εμπιστεύονται σε ποσοστό 70% (έναντι 28%), και οι Ισπανοί, με ποσοστό 66% έναντι 25%, ηγούνται της ευρωδυσφορίας και κατά του θεσμού της Ευρωβουλής που υποτίθεται ότι έχει κι ένα ελάχιστο υπόβαθρο δημοκρατικής νομιμοποίησης λόγω της απευθείας εκλογής των ευρωβουλευτών, οι οποίοι όμως στερούνται σχεδόν εντελώς ουσιαστικών αρμοδιοτήτων.

Σε λάθος δρόμο

Έχοντας κατά νου τα προαναφερθέντα στοιχεία, δεν είναι να απορεί κανείς που κατά μέσο όρο το 52% θεωρεί ότι τα πράγματα βαδίζουν σε κακή κατεύθυνση στην Ευρωπαϊκή Ένωση έναντι μόλις του 22% που έχει αντίθετη άποψη.

Οι Έλληνες, που έχουν υποστεί τα πάνδεινα από τους Ευρωπαίους επικυρίαρχους της πατρίδας μας, θεωρούν σε πολύ μεγαλύτερο ποσοστό (74%) ότι η ΕΕ βαδίζει σε λάθος δρόμο και μόνο το 9% λέει ότι η ΕΕ πάει σωστά. Από κοντά και οι Κύπριοι (71% η ΕΕ προχωρά άσχημα και 6% (!) σωστά), οι Ισπανοί (60% λάθος, 18% σωστά), οι Γάλλοι (56% έναντι 22%), οι Πορτογάλοι (53% -17%)…

Η πολιτική ουσία των δημοσκοπικών ευρημάτων του Ευρωβαρόμετρου είναι προφανής. Για να το πούμε συμπυκνωμένα, σε κανέναν σχεδόν τομέα οι Ευρωπαίοι πολίτες δεν εγκρίνουν την πολιτική που ασκούν οι ηγέτες της ΕΕ. Σε κάθε βήμα που αποφασίζουν οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων, το χάσμα μεταξύ λαών και ηγεσίας γίνεται όλο και πιο αβυσσαλέο. Μέχρι πότε μπορεί, άραγε, να συνεχίζεται απρόσκοπτα μια ευρωπαϊκή ολοκλήρωση την οποία αντιμετωπίζουν όλο και πιο εχθρικά οι λαοί της Ευρώπης; Την απάντηση θα μας τη δώσει η ζωή.


από τα "ΕΠΙΚΑΙΡΑ"

Πέμπτη 27 Δεκεμβρίου 2012

Κόκκινες γραμμές και ροδί ρόμπες…

Να που φτάσαμε στα Χριστούγεννα μιας και περάσαμε με επιτυχία την συντέλεια του κόσμου.

Από την συντέλεια της τρόικας όμως δεν την γλιτώνουμε. Και σε λίγες μέρες έρχεται το νέο έτος. Φορτωμένο με νέα, ολόφρεσκα και αριστερώς υπεύθυνα νέα μέτρα.

 Και με την ΔΕΗ κατά 15 ευρώ μηνιαίως ακριβότερη. Σιγά τα αυγά. Τι είναι 15 ευρώ. Ένα ποσό ασήμαντο μπροστά στα δισεκατομμύρια που έχουν ρουφήξει οι τράπεζες.

 Θα ζοριστούν λιγάκι οι 1.300.000 άνεργοι, και οι μισθωτοί των 350 – 400 ευρώ αλλά...
μπρος στο ευρώ τι είναι ο πόνος;

Οι υπόλοιποι με τους προκλητικούς μισθούς των 500 ή 650 ευρώ φυσικά και δεν πρέπει να μιλάνε. Όπως και οι επαγγελματίες που εντίμως βγάζουν 1000 ευρώ το μήνα για να μπορούν να πληρώνουν χαράτσια, φόρους και εισφορές.
Και σε τούτες τις μέρες το μυαλό μας πάει σε ανθρώπους που δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα. Όπως ο Πάγκαλος.

Ο οποίος αφού κλαψούρισε για τα πολλά ακίνητα που κληρονόμησε, αποκάλυψε την δεινή του οικονομική θέση.

Αυτό το κόκκινο μπουρνούζι που έγινε ροζ από την πολυκαιρία το έχει δέκα ολόκληρα χρόνια. Και όπως είπε είναι ακριβά τα μπουρνούζια και δεν μπορεί να αγοράσει άλλο.

Τον κακομοίρη. Δεν έχει λεφτά ούτε για μπουρνούζι. Θα βγω να πω τα κάλαντα να του πάρω ένα καινούριο.

 Ο ίδιος πολιτικός μας αποκάλυψε ότι εντέλει έχει και άλλα μπουρνούζια αλλά που και που τα πλένει και ξεμένει με το ροζουλί.

Οπότε ο Πάγκαλος είναι ένας καθαρός πολιτικός… με τα μπάνια του και την μπουγάδα του.

 Βέβαια όταν αρχίζεις με τον Πάγκαλο λίγο δύσκολο να τελειώσεις. Ο κύριος αυτός λοιπόν κατάφερε με μία του μόνο φράση να μας δείξει πόσο Πάγκαλος είναι.

Έγραψε: ««Τι κοινό έχει ο Γ. Παπαδόπουλος με τον Α. Τσίπρα; Είναι οι μόνοι μετά την μεταπολίτευση Πρωθυπουργοί που... δεν σπούδασαν ή έζησαν στο εξωτερικό».

Υποτίθεται ότι έτσι ήθελε να μειώσει τον Τσίπρα. Όμως τι μας είπε ο σωτήρας τέως αντιπρόεδρος; Ότι ο δικτάτορας Παπαδόπουλος ήταν πρωθυπουργός της μεταπολίτευσης. Δηλαδή στο μυαλό του Πάγκαλου η μεταπολίτευση άρχισε το 1967.

Και φυσικά, όπως όλοι οι πάγκαλοι αυτής της χώρας γνωρίζουμε, ο Τσίπρας είναι πρωθυπουργός χρόνια τώρα… 
Αλλεργικός Μπάνκμαν

Κάποιοι έπεσαν από τα σύννεφα καθώς είδαν ότι οι σωτήρες μας έχουν παραχωρήσει την εθνική κυριαρχία και κάθε ασυλία που πηγάζει από αυτήν.

Καλώς ήρθατε βρε! Αργήσατε λίγο, γύρω στα 2,5 χρόνια να έρθετε από την γειτονιά μας.

 Γιατί να μην χαρίσουν την εθνική κυριαρχία; Αντέδρασε κανείς από το πολιτικό σύστημα στα σοβαρά; Αμάσητα τα καταπίνουμε όλα.

Τετάρτη 26 Δεκεμβρίου 2012

Πείσμα, πείσμα, πείσμα

"Τι να τα κάνω τα τραγούδια σας
ποτέ δε λένε την αλήθεια

ο κόσμος υποφέρει και πονά
και ‘σεις τα ίδια παραμύθια

Τι να τα κάνω τα τραγούδια σας
είναι πολύ ζαχαρωμένα
ταιριάζουν για σοκολατόπαιδα
μα δεν ταιριάζουνε για μένα"

του Γιώργου Σαρρή


Κι έτσι έρχονται και πάνε τα Χριστούγεννα. Ο ήλιος κάνει "μια στάση εδώ" και παίρνει τα πάνω του κι ο κόσμος με μια βαθιά ανάσα  ρίχνει δυό σταγόνες φως στις σκοτεινές σκέψεις, άντε κι ένα ζεϊμπέκικο σε όποιο στέκι τονε φέρει ο δρόμος κι η παρέα..

Τραγούδια και κάλαντα μπερδεύονται, ζαχαρωμένα κι αζαχάρωτα, για σοκολατόπαιδα και μάγκες.

Κι η Παρασκευή φέρνει Σάββατο και το Σάββατο Κυριακή, κι οι πολιτικές κουβέντες...

Τρίτη 25 Δεκεμβρίου 2012

Ο Ελληνικός Λαός δεν Εμπιστεύεται το Πολίτευμα

του Γιώργου Δελαστίκ

Βαθύτατη κρίση εμπιστοσύνης προς το πολίτευμα της χώρας έχει προκαλέσει η μνημονιακή κυβερνητική πολιτική. Μια κρίση η οποία αποτυπώνεται με τρόπο που τρομάζει στις δημοσκοπήσεις τόσο του Ευρωβαρόμετρου της Κομισιόν όσο και της Marc που δημοσιεύθηκε στο «Έθνος της Κυριακής».

Τα ευρήματα του Ευρωβαρόμετρου, δημοσκόπησης που διενεργείται περιοδικά και στις 27 χώρες της ΕΕ κατ' εντολήν της Κομισιόν από ξένη εταιρεία και επομένως είναι άσχετη με εσωτερικές πολιτικές σκοπιμότητες και επιρροές, προκαλούν τρόμο σε όποιον τα διαβάσει. Οι Έλληνες δεν εμπιστεύονται κανέναν απολύτως από τους θεμελιώδεις θεσμούς του πολιτεύματος, ενώ δεν θεωρούν ούτε καν δημοκρατική τη λειτουργία του!

Μόλις το 11% των ερωτηθέντων κρίνει ικανοποιητική τη λειτουργία της δημοκρατίας στην Ελλάδα, ενώ το... 89% (!), απίστευτα υψηλό ποσοστό, δεν είναι ικανοποιημένο. Μιλάμε για... 40 (!) εκατοστιαίες μονάδες πάνω από τον πανευρωπαϊκό μέσο όρο δυσαρέσκειας που ανέρχεται στο 49%, όσο ακριβώς και το ποσοστό εκείνων που στην ΕΕ των 27 είναι ικανοποιημένοι με τη...

λειτουργία της δημοκρατίας στη χώρα τους (επίσης 49%). Ασύλληπτο το ποσοστό των Ελλήνων που δήλωσαν ότι δεν εμπιστεύονται τη συγκυβέρνηση Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη - 91%!

Μόλις 7% των ερωτηθέντων εξέφρασε την εμπιστοσύνη του προς αυτή, το χαμηλότερο και στις 27 χώρες-μέλη της ΕΕ. Καθόλου μικρότερη δεν είναι η έλλειψη εμπιστοσύνης των Ελλήνων και προς τη Βουλή. Δεν την εμπιστεύεται το 89%, την εμπιστεύεται το 9%. Πλήρης η καταρράκωση του κύρους της.

Ακόμη χειρότερη είναι η κατάσταση με τα πολιτικά κόμματα. Βάσει των ευρημάτων του Ευρωβαρόμετρου, οι Έλληνες απάντησαν ότι δεν τα εμπιστεύονται στο αδιανόητο για δημοκρατία ποσοστό του... 94%!!!

Μόνο το 5% τα εμπιστεύεται! Η εντελώς ανεξάρτητη από το Ευρωβαρόμετρο δημοσκόπηση της Marc ρίχνει πρόσθετο φως σε πολλές πτυχές της κρίσης των κομμάτων -της παντελούς αναξιοπιστίας τους, θα λέγαμε- και της πλήρους απαξίωσής τους στη συνείδηση των πολιτών ως ακρογωνιαίων λίθων ενός δημοκρατικού πολιτεύματος.

Στη δημοσκόπηση της Marc λοιπόν έχουμε μεταξύ άλλων και τα εξής πολύ σημαντικά δημοσκοπικά ευρήματα: Πρώτον, το 91,3% των ερωτηθέντων δηλώνει ότι δεν είναι ικανοποιημένο από τον τρόπο που λειτουργεί το σύστημα. Δεύτερον, το 54,5% πιστεύει ότι μόνο αν δημιουργηθούν νέα κόμματα, μπορούν να πάνε καλύτερα τα πράγματα στη χώρα.

Τρίτον, το όντως απίστευτα χαμηλό ποσοστό του... 6,4% (!!!) θέλει να συμμετάσχουν τα πρωτοκλασάτα στελέχη της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση.

Οι Έλληνες δηλαδή έχουν κυριολεκτικά σιχαθεί όλους τους επιφανείς πολιτικούς της χώρας και δεν θέλουν να τους βλέπουν στα μάτια τους! Τέταρτον, το 81,4% των ερωτηθέντων εκτιμά ότι το 2013 θα είναι χρονιά αναδιάταξης του πολιτικού σκηνικού με δημιουργία νέων κομμάτων, διασπάσεις παλιών, νέες συμμαχίες κ.λπ.

Με άλλα λόγια, οι πολίτες ελπίζουν ότι θα ζήσουν το τέλος του υφιστάμενου πολιτικού σκηνικού, το οποίο απεχθάνονται πλέον, όπως είδαμε.

Δεν προσδοκούν όμως τις αλλαγές σε κλίμα αισιοδοξίας και αυτό καθιστά εκρηκτική από πολιτική σκοπιά την καταρράκωση του πολιτεύματος και των θεσμών του. Οι απαντήσεις των Ελλήνων στο Ευρωβαρόμετρο είναι αποκαλυπτικές του μηδενικού αισθήματος αισιοδοξίας που επικρατεί στον λαό μας, παρά τους θεατρινισμούς της κυβέρνησης.

Το 88% θεωρεί ότι η χώρα βαδίζει λάθος έναντι του... 4% (!) που θεωρεί ότι καλά πάμε. Το 66% περιμένει επιδείνωση της οικονομικής του κατάστασης έναντι του 6% που αναμένει βελτίωση μέσα στο 2013. Τη νέα χρονιά περιμένει επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης της χώρας το 76%, ενώ βελτίωση μόνο το 7%.

Μέσα στο 2013 το 81% εκτιμά ότι θα αυξηθεί η ανεργία έναντι 5% που πιστεύει ότι θα μειωθεί. Όλα μαύρα στη συνείδηση του κόσμου. Κανείς δεν πιστεύει τα παραμύθια περί ανάπτυξης...

Κυριακή 23 Δεκεμβρίου 2012

Καλά Χριστούγεννα… σύντροφοι!

Γράφει ο Δευκαλίων

Παραμονή Χριστουγέννων αύριο…

Μήνυμα αγάπης, ελπίδας και αναγέννησης φέρνει στις ψυχές των απελπισμένων η γέννηση του Ιησού.

Ας αφήσουμε λοιπόν τους κηπουρό-Αθανασάκηδες του Γιώργου Παπανδρέου και τα Βλαχοτάγαρα του Αντώνη Σαμαρά στον σκοτεινό και μίζερο κόσμο του ψέματος. Αυτοί θα συνεχίσουν να στηρίζουν τα αντιλαϊκά σχέδια της τρόικας και των ξένων δανειστών. Εμείς θα είμαστε εδώ για να τους αποκαλύπτουμε.

Ας αφήσουμε τους δανειστές, την τρόικα και το κυρίαρχο εγχώριο πολιτικοοικονομικό πλαίσιο στον σκοτεινό και μίζερο κόσμο του άνομου κέρδους. Αυτοί θα συνεχίσουν να απεργάζονται άθλια σχέδια εις βάρος του Ελληνικού λαού. Εμείς θα είμαστε εδώ για να τους πολεμάμε.

Έχουμε Χριστούγεννα. Φτωχικά και Ταπεινά θα γιορτάσουμε τα φετινά Χριστούγεννα σφίγγοντας τα δόντια. Η Χρονιά που έρχεται θα είναι η πιο δύσκολη από όσες ζήσαμε μέχρι τώρα και πρέπει να δώσουμε όλοι όσοι μπορούμε την μεγάλη μάχη, ώστε και του χρόνου να είμαστε και πάλι όλοι παρόντες.
Αυτός ο όρκος τιμής είναι η συνεπέστερη ηθική δέσμευση απέναντι στο πνεύμα των Χριστουγέννων. Άλλα λόγια δεν χρειάζονται…

Καλά Χριστούγεννα.. σύντροφοι!


ΠΗΓΗ: ΣΤΟΧΑΣΜΟΣ-ΠΟΛΙΤΙΚΗ
UA-49932466-1