ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΡΗΣΤΟΥ

Αφορμή για το σημερινό θέμα του άρθρου η δισέλιδη συνέντευξη της Σίας Αναγνωστοπούλου που φιλοξενήθηκε στην "Αυγή" της Κυριακής με τίτλο "Η ΑΟΖ, το Κυπριακό, η Τουρκία: Τι σημαίνει αριστερή πολιτική στα 'εθνικά θέματα'». Διάβασα τη συνέντευξη δύο και τρεις φορές. Το θέμα ήταν, είναι και θα είναι αρκετά σοβαρό, καθώς οι κανόνες και οι θεσμοί του διεθνούς δικαίου παραβιάζονται συστηματικά, με τον νόμο του ισχυροτέρου να επικρατεί με βίαια μέσα. Αυτή η κατάσταση βρίσκει την Ελλάδα αμυντικά, οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά στο πιο αδύναμο σημείο της μεταπολιτευτικής περιόδου. Παντού (με εξαίρεση την αδύναμη Βουλγαρία που έχει στρέψει το ενδιαφέρον της στη διαχείριση της δικής της μουσουλμανικής μειονότητας) όπου έχουμε σύνορα, Αλβανία, ΠΓΔΜ, Τουρκία, αντιμετωπίζουμε παρατεταμένα άλυτα προβλήματα.

Η ΠΡΩΤΗ παρατήρηση, μετά από 35 χρόνια δημοσιογραφικής εμπειρίας. Όταν ζητάς συνέντευξη από ένα πολιτικό πρόσωπο με τόσο ιδιαίτερες απόψεις, η συνέντευξη πρέπει να είναι "ζωντανή". Δηλαδή ρωτάς και, αναλόγως των απαντήσεων, παρεμβαίνεις για διευκρινίσεις προβλέποντας τις...