γράφει ο Γιάννης Σιδέρης*
Παρακολουθώντας τον Υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης κ. Κυριάκο Μητσοτάκη στην εκπομπή του Νίκου Χατζηνικολάου να αντιπαρατίθεται με τον αντίστοιχο τομεάρχη του ΣΥΡΙΖΑ κ. Αλέξη Μητρόπουλο για τις απολύσεις των Δημοσίων υπαλλήλων, ο υπουργός έθεσε το κρίσιμο ερώτημα όταν ο κ. Μητρόπουλος του είπε ότι θα επαναδιαπραγματευτεί μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ: «Και τι θα κάνετε αν αρνηθούν οι εταίροι; Θα βγείτε από την ευρωζώνη;» Απαντώντας ο κ. Μητρόπουλος, υπεραμύνθηκε της διαπραγματευτικής ικανότητας μιας αριστερής κυβέρνησης, μα για το ευρώ ούτε λόγος!
Αναρωτιέμαι γιατί ακόμα στην Ελλάδα, την χώρα που έχει πληγεί πολλαπλάσια από την νομισματική αυτή ένωση σε σχέση με τις άλλες χώρες της ευρωζώνης και ιδιαίτερα του νότου, μια συζήτηση για επιστροφή σε εθνικό νόμισμα αποτελεί ταμπού για το σύνολο σχεδόν του κοινοβουλευτικού πολιτικού συστήματος.
Για τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ που συγκυβερνούν είναι ξεκάθαρο πως στρατηγική επιλογή τους είναι η παραμονή στην ευρωζώνη με κάθε κόστος για την χώρα, ως άριστοι εντολοδόχοι και διεκπεραιωτές των ξένων δανειστών. Από κοντά και η μέχρι πρότινος τρίτη της παρέας ΔΗΜΑΡ, η οποία πλέον προσπαθεί να αρθρώσει έναν αντιπολιτευτικό λόγο, μήπως και επιβιώσει εκλογικά, θέτοντας πάντως σε κάθε περίπτωση δεδομένη την παραμονή της χώρας στο ευρώ.
Όσον αφορά την αξιωματική αντιπολίτευση, τα πράγματα ξεκαθάρισαν με την ομιλία του κ. Τσίπρα στο Τέξας, όπου και αυτός με την σειρά του συστρατεύθηκε στην ομάδα υποστηριχτών του ευρώ, αφήνοντας έκθετη την ομάδα του κ. Λαφαζάνη που προσπαθεί να εκφράσει έναν προβληματισμό ως προς αυτό. Ας δούμε όμως και τα υπόλοιπα κοινοβουλευτικά κόμματα.
«Όλη αυτή η τρομοκρατία, που μας λένε ότι θα μας βγάλουν από το ευρώ, θα μας οδηγήσουν στη δραχμή, στην εξαθλίωση, δεν περνά, για έναν από λόγο. Διότι η εξαθλίωση έχει ήδη έρθει. Διότι κανείς δεν μπορεί να μας βγάλει από το ευρώ. Γιατί αν φύγει η Ελλάδα από το ευρώ θα καταρρεύσει το ίδιο το ευρώ και η Ευρωπαϊκή Ένωση. Διότι το ευρώ το έχουμε πληρώσει».
Τα παραπάνω λόγια, ανήκουν στον πρόεδρο των ΑΝΕΛ, κ. Πάνο Καμμένο. Και εδώ διαπιστώνουμε ότι ούτε λόγος για επιλογή της ίδιας της χώρας για επιστροφή σε εθνικό νόμισμα. Αφού κανείς δεν μπορεί να μας βγάλει από το ευρώ, το θέμα θεωρείται λήξαν. Γιατί να φύγει η Ελλάδα; Για να καταρρεύσει η ΕΕ; Ο ίδιος προβληματισμός. Ο ίδιος φόβος. Φόβος, όχι για την χώρα, αλλά για την ΕΕ!
Και το ΚΚΕ; Ερωτηθείς ο γ.γ. του κόμματος κ. Δ. Κουτσούμπας στον Ριζοσπάστη για τη στάση του ΚΚΕ απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση, υπογράμμισε: «Είναι άλλο η έξοδος από το ευρώ, έτσι ξεχωριστά, και άλλο η αποδέσμευση από την ΕΕ που λέμε εμείς. Μόνη της η αποδέσμευση – κάποιο πρωί φεύγεις απ’ την ΕΕ, φεύγεις – ακόμα χειρότερα – μόνο από την Ευρωζώνη – δε θα σημαίνει ανακούφιση των λαϊκών στρωμάτων. Δεν θα είναι σε όφελος του λαού από μόνο του. Αυτό συνδυάζεται με την πρόταση που κάνει το ΚΚΕ, ώστε να μπορέσει να έχει ο λαός, η κοινωνία, τα εργαλεία εκείνα που θα μπορέσει να οδηγήσει τη χώρα σε ανάπτυξη. Αποδέσμευση από την ΕΕ, πάει μαζί αυτόματα με την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, με μονομερή άμεση διαγραφή του χρέους, όλου του χρέους και όχι ενός μέρους του. Και βεβαίως, σημαίνει εργατική λαϊκή εξουσία. Σημαίνει ο λαός να είναι στην εξουσία.»
Δηλαδή το ΚΚΕ θέτει ως προϋπόθεση την «εργατική λαϊκή εξουσία», πράγμα που ο λαός δεν φαίνεται να ενστερνίζεται. Είναι σα να λέει λοιπόν το ΚΚΕ στον λαό, πως ναι μεν είναι η λύση η έξοδος από το ευρώ και την ΕΕ, αλλά με τους όρους που το ίδιο θέτει, χωρίς να λαμβάνει υπ’ όψιν την άποψη του ίδιου του λαού! Πως λοιπόν ο λαός να το λάβει σοβαρά ως μια επιλογή;
Αν δούμε και την ΧΑ, ως προς αυτό το ζήτημα, ο πρόεδρός της, πριν φυλακισθεί και συγκεκριμένα τον Απρίλιο, μιλώντας στην Ολομέλεια της Βουλής, είπε πως τάσσεται υπέρ της εξόδου από το ευρώ και της επακόλουθης επιστροφής σε εθνικό νόμισμα «αν χρειαστεί», και προκειμένου να «σταματήσει η υποταγή». Το «αν χρειαστεί», πιστεύω πως θέτει το ζήτημα στην σωστή του βάση. Προδίδει έλλειψη σχεδιασμού -ποιος περίμενε αλήθεια το αντίθετο;- και μια αόριστη ρητορική χωρίς ξεκάθαρη επιλογή ως προς το νόμισμα.
Τι επιλογή λοιπόν έχει ο Έλληνας πολίτης, ο οποίος αμφισβητεί, τουλάχιστον, το ευρώ ως νόμισμα που του διασφαλίζει όχι πια την ευημερία, μα και την ίδια την επιβίωσή του; Σε μια δημοσκόπηση, ακόμη και για το συστημικό «Έθνος» οι πολίτες που υποστηρίζουν το ευρώ, έχουν περιοριστεί πια στο 63,5%, αν και έχω την αίσθηση ότι είναι πολύ λιγότεροι. Πάντως, ακόμη και αν αποδεχθούμε τα αποτελέσματα αυτής της δημοσκόπησης, το 40% περίπου, που είναι πια απέναντι στο ευρώ ως νόμισμα της χώρας μας, μόνο αμελητέο ποσοστό δεν είναι.
Ωστόσο αυτοί οι πολίτες, δεν φαίνεται να μπορούν να εκφρασθούν, όπως είδαμε, από το σύνολο των κομμάτων που απαρτίζουν την Βουλή, με την μορφή που έχει τώρα. Αυτό από μόνο του, είναι προάγγελος σημαντικών εξελίξεων ως προς την αντιπροσώπευση του Ελληνικού λαού στην επόμενη Βουλή, όποτε, και αν, κληθεί να εκλέξει. Αυτό ακριβώς συνέβη στις εκλογές του Μάη το 2012, όπου δύο κόμματα από την «ανυποληψία» του εκλογικού σώματος, εκτινάχθηκαν σε ποσοστά που καμιά δημοσκόπηση δεν μπορούσε να προβλέψει. Πρόκειται για το ΣΥΡΙΖΑ που από 4,6% το 2009 έλαβε 16,78% και για την ΧΑ που από ποσοστό αρκετά μικρότερο του 1% το 2009, πήρε το 6,97% του εκλογικού σώματος το 2012!
Κάτι ανάλογο, αν και σε ακόμη μεγαλύτερο βαθμό, συνέβη στην Ιταλία, όπου το πρωτοεμφανιζόμενο κόμμα «Πέντε Αστέρια» του Μπέπε Γκρίλο έλαβε 108 έδρες (25,55%) στις πρόσφατες εκλογές!
Είναι ξεκάθαρο λοιπόν ότι το εκλογικό σώμα, όχι μόνο στην Ελλάδα, συμπεριφέρεται ως «κινούμενη άμμος». Ο λαός, βλέποντας τα κόμματα του Κοινοβουλίου είτε να μην τολμούν να αρθρώσουν έναν τολμηρό όσο και ξεκάθαρο λόγο ως προς το ζήτημα που τον ενδιαφέρει όσο τίποτε άλλο, όπως αυτό του νομίσματος της χώρας, είτε να ταυτίζονται απόλυτα με την άποψη των δανειστών και ταυτόχρονα δυναστών του, είναι βέβαιο πως θα στραφεί σε άλλες επιλογές επιλέγοντας την αντιπροσώπευσή του από δυνάμεις νέες που ενώ τα ΜΜΕ δεν προωθούν, φαίνεται να έχουν διείσδυση στην Ελληνική κοινωνία.
Μια τέτοια επιλογή είναι το ΕΠΑΜ. Με ξεκάθαρες θέσεις από την ίδρυσή του, με ανθρώπους-μέλη αποφασισμένους να «συγκρουσθούν» μέχρι τέλους, με όραμα για το μέλλον του τόπου μακριά από ξένους δυνάστες και ξενόδουλους διεκπεραιωτές καταστροφικών πολιτικών, με λόγο που βγαίνει από την ψυχή των ανθρώπων του, διάφορο από την επικρατούσα ξύλινη πολιτική γλώσσα, με κύριο μέλημά του την ενότητα του λαού, έξω από στερεότυπα, είναι η πολιτική δύναμη που μοιάζει έτοιμη να «κάνει την έκπληξη».
Ας είμαστε λοιπόν έτοιμοι όλοι μας και ας αφουγκραστούμε τον λαό. Γιατί εμείς, δεν επιλέγουμε την εκπροσώπηση στην νέα Βουλή του κόμματός μας ως στόχο, παρά την αλλαγή του Πολιτειακού, μέσω της Συνταχτικής Εθνοσυνέλευσης, ώστε η εξουσία να περιέλθει στον ίδιο τον λαό. Και να είστε σίγουροι, ότι ο λαός αυτό το αντιλαμβάνεται!
* μέλος του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου Πάτρας
Πηγή: Ε.Πα.Μ. Πάτρας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου