Του Τάσου Παππά
Πρώτη μπήκε στο Μνημόνιο, πρώτη φεύγει. Ο λόγος για την Ιρλανδία, η κυβέρνηση της οποίας ανακοίνωσε στους πολίτες, πανηγυρίζοντας ότι η χώρα όπου να ’ναι βγάζει από τον λαιμό της τη θηλιά του Μνημονίου. Το πλήρωσε πολύ ακριβά και θα συνεχίσει να το πληρώνει γιατί οι πολιτικές των δανειστών έχουν προκαλέσει ανεπανόρθωτες βλάβες στην κοινωνία, από τις οποίες θα συνέλθει, αν ποτέ το καταφέρει, ύστερα από πολλά χρόνια.
Τα ίδια πάνω-κάτω μας λέει και η ελληνική κυβέρνηση: «Κουράγιο, τα βάσανά σας τελειώνουν, θα φύγουμε από τα μνημόνια και θα σταθούμε στα πόδια μας». Βεβαίως γύρω μας υπάρχουν ερείπια, αλλά αυτό είναι μια ασήμαντη λεπτομέρεια. Ωστόσο και οι δύο κυβερνήσεις λένε ωμά ψέματα. Και χωρίς μνημόνια, πάλι η ίδια πολιτική θα εφαρμόζεται, εφόσον δεν ανατραπούν οι πολιτικοί συσχετισμοί. Απλώς το περιτύλιγμα θα λείψει. Μείωση δημοσίων δαπανών, κράτημα των συντάξεων και των αποδοχών στα χαμηλά επίπεδα, εμμονή στην αντιπληθωριστική λογική, διατήρηση των αντεργατικών ρυθμίσεων που προωθήθηκαν την εποχή του Μνημονίου, ξεχαρβάλωμα του κοινωνικού κράτους. Και για να μην καλλιεργούνται αυταπάτες για το τι περιμένει τις κοινωνίες τη μεταμνημονιακή περίοδο, ο προϋπολογισμός που θα παρουσιάσει την ερχόμενη βδομάδα η ιρλανδική κυβέρνηση περιλαμβάνει νέα μέτρα λιτότητας ύψους 2,5 δισ. ευρώ.
Παρόμοια ρητορική χρησιμοποιεί και η ελληνική κυβέρνηση η οποία, μαζί με τα μίζερα λόγια για την ανάκαμψη που έρχεται, μας προειδοποιεί ότι θα ζήσουμε για πολλά χρόνια με μεγάλη ανεργία, ότι δεν υπάρχουν περιθώρια για πολιτικές ανακούφισης των χειμαζόμενων στρωμάτων, ότι δεν πρέπει να αμφισβητηθεί το μοντέλο που έχει επιβάλει η τρόικα. Αλλωστε το Μνημόνιο, όπως είπε ο κ. Στουρνάρας, είναι η μοναδική σοβαρή πρόταση που έχει κατατεθεί για την ελληνική κοινωνία, διαψεύδοντας έτσι τον προϊστάμενό του πρωθυπουργό, ο οποίος «έστησε» τρία Ζάππεια για να βρει το άλλο μείγμα οικονομικής στρατηγικής και χλευάζοντας τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης, ο οποίος εδώ και δύο χρόνια μάς έχει υποσχεθεί ένα εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης της χώρας.
Η πιο τρανή απόδειξη ότι η γραμμή της φιλελεύθερης ολιγαρχίας και των ελίτ του χρήματος είναι ίδια παντού έρχεται από την Ισπανία. Στη χώρα αυτή τυπικά δεν υπάρχει Μνημόνιο, αλλά είναι σαν να υπάρχει. Ο,τι έγινε στην Ελλάδα, την Πορτογαλία και την Ιρλανδία, έγινε και στην Ισπανία με τα ίδια δυσμενή αποτελέσματα για τα φτωχά και τα μεσαία νοικοκυριά. Κοντολογίς: Με ή χωρίς μνημόνια η πολιτική δεν θα αλλάξει, όσο επιτρέπουν οι Ευρωπαίοι πολίτες να διαχειρίζονται τις τύχες τους η συντηρητική παράταξη και η συμβιβασμένη σοσιαλδημοκρατία.
ΠΗΓΗ: Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου