Από πότε είναι «αριστερό» να αλλοιώνεται το περιεχόμενο της λαϊκής ψήφου;

του Νίκου Μπογιόπουλου

Εσχάτως ακούμε ότι ό ΣΥΡΙΖΑ επιλέγει τη γραμμή του «έντιμου συμβιβασμού» με τους δανειστές (χωρίς, όμως, να προσδιορίζει το είδος του συμβιβασμού). Η επιλογή αυτή, λένε, απορρέει από το γεγονός ότι στις εκλογές πήρε από τον λαό εντολή «παραμονής στο ευρώ και την Ε.Ε.».

Αλλά αυτή δεν είναι και πολύ ειλικρινής ανάγνωση του μηνύματος των εκλογών. Η αλήθεια είναι ότι ο λαός στις εκλογές δεν ψήφισε ούτε για «έξοδο», ούτε για «παραμονή» στην Ε.Ε. Πρωτευόντως ψήφισε και ζήτησε το τέλος της λιτότητας. Ψήφισε για ανακούφιση και αποκατάσταση των αδικιών. Για να έχει σύνταξη ο ...
γέροντας. Για να έχουν γάζες τα νοσοκομεία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ισχυρίστηκε ότι αυτά τα στοιχειώδη, τα αναγκαία, τα ελάχιστα, μπορεί να τα πετύχει εντός της Ε.Ε. Με διαπραγματεύσεις. Τότε, η λαϊκή πλειοψηφία, πεισμένη από τον ΣΥΡΙΖΑ ότι όσα ζητά μπορούν να ικανοποιηθούν μέσα στην Ε.Ε., είπε του ΣΥΡΙΖΑ: «Εμπρός, κάνε τα». Αν τώρα αποδεικνύεται ότι εκείνο το «Η Ευρώπη αλλάζει» που δέσποζε στις προεκλογικές αφίσες του ΣΥΡΙΖΑ ήταν εκτός τόπου και χρόνου, αν αποδεικνύεται ότι εντός της Ε.Ε., εντός των «θεσμών», δεν μπορείς να εξασφαλίσεις ούτε ψίχουλα, τότε από πού προκύπτει ότι ο λαός παραιτείται απ’ όσα ψήφισε;

Κι από πότε είναι «αριστερό» να αλλοιώνεται το περιεχόμενο της λαϊκής ψήφου για να επανεισαχθεί από το παράθυρο το «πόση θυσία στο ευρώ» - δηλαδή η θεωρία των προηγούμενων κυβερνήσεων;

Πηγή: Realnews