Ιδού, λοιπόν, πού μπορούν να βρεθούν τα λεφτά!

του Νίκου Περπερά

Μεσ’ την πολλή σκοτούρα τους και απελπισία τους, ενόψει των εκλογών, η κυβερνητική κουστωδία και τα εξαπτέρυγά της, έβαλαν μπρος τη μόνη μηχανή που τους έχει απομείνει: Αυτή της κινδυνολογίας και των ψευτοδιλημμάτων, με κυρίαρχο το ερώτημα «πού θα τα βρουν τα λεφτά;».

Δύο από τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα είναι αυτά των αρθρογράφων των «Νέων» Γ. Πρετεντέρη και του «Έθνους» Π. Καψή (31-12-2014). Γράφει ο πρώτος: «Θεωρώ στοιχειώδες και θεμελιώδες λοιπόν να εξηγήσει ο ΣΥΡΙΖΑ πού θα βρει 29 δισ. (και μάλλον περισσότερα) για το 2015 και 21 δισ. (και ίσως περισσότερα) για το 2016. Θα κηρύξει στάση πληρωμών; Θα κάνει κωλοτούμπα και ...
θα πάει σε νέο Μνημόνιο; Ή θα προχωρήσει σε διαδικασίες αναγκαστικού εσωτερικού δανεισμού;». Παράλληλα ο δεύτερος, αναφέρει: «Με δεδομένο ότι σήμερα για να λειτουργούν οι τράπεζες χρειαζόμαστε ένα κυλιόμενο δάνειο 45 δισεκατομμυρίων από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, οι συνθήκες στην οικονομία θα είναι ασφυκτικές. Γιατί βέβαια εκτός Μνημονίου η ΕΚΤ θα πάψει να μας δανείζει και οι αγορές μάς έχουν ήδη στα αζήτητα»…

Δε θα σταθούμε κυρίως στο γεγονός ότι τα «διλήμματα» αυτά εμπεριέχουν και την αυτοαναίρεσή τους. Διότι αν μπορεί η προηγούμενη κυβέρνηση να τα βρει, άρα τα λεφτά υπάρχουν. Και γιατί να μην μπορεί να τα βρει και η επόμενη; Ασφαλώς όχι με το μονόδρομο χαρατσώματος του λαού που επέλεξε η συγκυβέρνηση…

Θα σταθούμε, όμως, στο γεγονός ότι, όπως ομολογούν και οι ίδιοι οι διακινητές των «επιχειρημάτων», τα λεφτά αυτά τα θέλουμε για την αποπληρωμή των δανείων. Θα πρέπει όμως οι ίδιοι να μας απαντήσουν: Αλήθεια που πήγε όλος αυτός ο πακτωλός χρημάτων που δανείστηκε (γύρω στα 300 δισ. ευρώ) τα τελευταία χρόνια η χώρα; Πήγε σε μισθούς και συντάξεις; Πήγε στην υγεία, την Παιδεία ή μήπως στην ασφάλιση των εργαζομένων και σε άλλους τομείς πρόνοιας; Η απάντηση είναι αυτονόητη: Ασφαλώς όχι. Οι μισθοί και οι συντάξεις όλα αυτά τα χρόνια καταβαραθρώθηκαν. Οι ελλείψεις στα νοσοκομεία, τα σχολεία και τα πανεπιστήμια, εξαιτίας των ασύδοτων περικοπών σε λίγο θα τα καταντήσουν να μην μπορούν καν στοιχειωδώς να λειτουργήσουν. Πέρα από το ότι η άθλια ρύθμιση του PSI περιέκοψε δραστικά τα αποθεματικά Ασφαλιστικών Ταμείων, Πανεπιστημίων και Νοσοκομείων…

Και πού πήγαν λοιπόν τα δανεικά; Πήγαν για να σωθούν μερικές τράπεζες και μερικοί τραπεζίτες. Πάνω από 300 δισ. ευρώ δόθηκαν την τελευταία πενταετία, είτε για την ανακεφαλαιοποίησή τους, είτε ως εγγυήσεις ρευστότητας, είτε ως απευθείας επιχορηγήσεις. Κι όλα αυτά με το πρόσχημα ότι θα αποκτήσουν ρευστότητα και θα αρχίσουν να δίνουν δάνεια στις επιχειρήσεις για να επενδύσουν, ώστε να πάρει μπρος η μηχανή της ανάπτυξης. Είδατε εσείς κάτι τέτοιο; Όχι βέβαια. Κανείς δεν το είδε. Αντίθετα. Το μόνο που βλέπουμε είναι να στέλνουν σωρηδόν διαταγές πληρωμής στους δανειολήπτες – αυτούς δηλαδή που η κυβέρνηση χαρατσώνει ανελέητα για να αποπληρώσουν τα δάνεια από το …σώσιμο των ίδιων των τραπεζών – και απειλές ότι θα τους πάρουν ό,τι έχουν και δεν έχουν, ακόμη και την πρώτη κατοικία τους, καταδικάζοντας χιλιάδες οικογένειες να κοιμούνται στα παγκάκια!

Ιδού, λοιπόν, ένας τρόπος για να βρεθούν τα λεφτά. Ας απαλλαγούμε από αυτό το βάρος των δανείων προς τις τράπεζες. Ας καταστραφούν και μερικές τράπεζες, προκειμένου να σωθεί ο λαός. Τι πειράζει; Στο κάτω-κάτω της γραφής ελεύθερη οικονομία έχουμε. Ας μείνει μόνο μία υπό τον κρατικό έλεγχο – δεν είμαστε δα και καμιά τεράστια χώρα – κι ούτε είδαμε ο υποτιθέμενος ανταγωνισμός μεταξύ τους να ωφελεί κανέναν. Ίσα-ίσα, τις είδαμε να λειτουργούν ως τραστ, με προσυνεννοήσεις και αδηφάγες συμπεριφορές. Και ως προς τους δανειολήπτες και ως προς τους εργαζομένους. Σήμερα πάνω από 3.000 άτομα εργάζονται στις τράπεζες ως δουλοπάροικοι, ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι, χωρίς δικαιώματα…

Πάνω από 10 δισ. ευρώ δίνονται από τον κρατικό κορβανά στους μεγαλοεργολάβους για να κατασκευάσουν με τη μέθοδο των περιβόητων Συμπράξεων του Δημοσίου με τον Ιδιωτικό Τομέα (ΣΔΙΤ) ή «συμβάσεων παραχώρησης», αυτοκινητόδρομους, εγκαταστάσεις διαχείρισης σκουπιδιών, λιμάνια, αεροδρόμια, αθλητικά κέντρα, ακόμη και σχολεία. Ουσιαστικά αυτές οι συμπράξεις αποτελούν «θεία δώρα» προς τους ιδιωτικούς ομίλους, που χωρίς να βάζουν δεκάρα από την τσέπη τους κατασκευάζουν, διαχειρίζονται και εκμεταλλεύονται αναγκαία έργα υποδομής χαρατσώνοντας το λαό για δεκαετίες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι μεγάλοι αυτοκινητόδρομοι. Με νόμο πριν ένα χρόνο η συγκυβέρνηση έκανε ένα πρόσθετο δώρο στους τέσσερις ομίλους 2,2 δισ. ευρώ και άλλα 500 περίπου εκατ. ευρώ ετοιμαζόταν να δώσει και στην πέμπτη κοινοπραξία. Και την ίδια στιγμή ο ελληνικός λαός που στενάζει είδε να αυξάνονται μέχρι και 60% τα ήδη πανάκριβα χαράτσια διοδίων!

Ιδού, λοιπόν, μία ακόμη πηγή από όπου μπορούν να βρεθούν λεφτά. Αρκεί να ακυρωθούν όλες αυτές οι λεόντειες συμβάσεις.

Εδώ και τέσσερα χρόνια η κοινή γνώμη βομβαρδίζεται από ειδήσεις σχετικά με διάφορες «λίστες Λαγκάρντ» και άλλες με τις οποίες μεγαλοσχήμονες Έλληνες έβγαλαν τεράστια ποσά στο εξωτερικό ασκώντας το πολύ προσοδοφόρο σπορ της φοροδιαφυγής. Οι υπεύθυνοι της συγκυβέρνησης, ωστόσο, παρακολουθούν με απόλυτη και ένοχη αμεριμνησία τις υποθέσεις αυτές που όζουν λαμογιά και σαπίλα.

Ιδού, λοιπόν, άλλος ένας τρόπος να βρεθούν – και μάλιστα πολλά – λεφτά όταν τα κεφάλαια που έχουν βγει εκτός χώρας από τους «έχοντες» ανέρχονται σε 140 δισ. ευρώ, δηλαδή πλησιάζουν σχεδόν το 80% του συνολικού ΑΕΠ της Ελλάδας: Από αυτούς που φοροδιαφεύγουν ασύστολα και βρίσκονται καταγεγραμμένοι στις λίστες αυτές. Τόσο δύσκολο είναι;

Στην Ελλάδα το 2014 οι υπερδισεκατομμυριούχοι από 9 αυξήθηκαν στους 11 με την περιουσία τους να αυξάνεται από τα 16 δισ. δολάρια στα 18 δισ. δολάρια. Σύμφωνα με την τελευταία έκθεση της ελβετικής τράπεζας «Credit Suisse» στην  Ελλάδα το πλουσιότερο 10% του πληθυσμού συγκεντρώνει το 56,1% του εγχώριου πλούτου από το 48,6% που συγκέντρωνε το 2007. Όπως δημοσιεύτηκε πρόσφατα («Βήμα», 24/8/2014) στην Ελλάδα έχουν καταμετρηθεί 559 Κροίσοι με περιουσία 76 δισ. δολάρια. Με άλλα λόγια σε μια χώρα 10 εκατομμυρίων, 559 ολιγάρχες κατέχουν πλούτο που αντιστοιχεί στο 45% του συνολικού ΑΕΠ της χώρας.

Ιδού, λοιπόν, άλλος ένας τρόπος – και μάλιστα – εντελώς δίκαιος. Να φορολογηθούν αυτοί οι ελάχιστοι ολιγάρχες, που κέρδισαν στην κρίση, όταν τα εκατομμύρια των μισθωτών και συνταξιούχων έχαναν έως και 40% των αποδοχών τους από τα μνημονιακά μέτρα. Ας δώσουν, λοιπόν, κι αυτοί το 40% της περιουσίας τους στο κράτος. Έτσι κι αλλιώς τα υπόλοιπα, όχι μόνο τους φτάνουν, αλλά τους περισσεύουν. Εδώ η συγκυβέρνηση απαίτησε ΕΜΦΙΑ ακόμη κι από τους άνεργους που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα…

Όσον αφορά τις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές, και εδώ υπάρχουν «όπλα» διαφορετικά από αυτά των μνημονίων που τσαλάκωσαν την κοινωνία και οδήγησαν 6,3 εκατομμύρια Έλληνες στο έρεβος της φτώχειας, της ανέχειας και της πείνας. Ποια είναι τα «όπλα» αυτά;

Υπάρχουν προηγούμενες αποφάσεις διεθνών δικαστηρίων και άλλων οργανισμών που ελάφρυναν δραστικά το χρέος χωρών, χαρακτηρίζοντάς το ως επονείδιστο, άδικο και καταχρηστικό. Γιατί να μην ισχύσει αυτό και για μας; Να αρχίσουμε να πληρώνουμε όταν θα ξέρουμε τι πληρώνουμε και γιατί;

Υπάρχει το τεράστιο χρέος (μελέτες το ανεβάζουν ακόμη και πάνω από 150 δισ. ευρώ) από τα κατοχικά δάνεια της Γερμανίας. Γιατί να μην το επικαλεστούμε; Και γιατί να μην τους πούμε ότι δεν πληρώνουμε ευρώ, αν δεν δεχτούν – και για όσο δεν δέχονται – τουλάχιστον να το συμψηφίσουμε; Επειδή θα μας πουν ότι κάνουμε στάση πληρωμών; Κι όλα αυτά τα χρόνια που αυτοί κάνουν το κορόιδο, αρνούμενοι να μας δώσουν αυτά που μας χρωστάνε, τι είναι;

Αναγκαία σημείωση: Όλα αυτά βέβαια μπορούν να γίνουν πράξη από μια κυβέρνηση αποφασισμένη να υπερασπίσει τα συμφέροντα του λαού και όχι να ακολουθήσει την πολιτική του «στρίβειν διά του αρραβώνος», όπως του Γιωργάκη Παπανδρέου με το προεκλογικό «λεφτά υπάρχουν» και του Αντωνάκη Σαμαρά με τις προεκλογικές «κόκκινες γραμμές» των Ζαππείων, που αποδείχτηκαν πομφόλυγες. Και βέβαια όταν πας σε μια τόσο σκληρή μάχη δεν μπορείς να αποκλείεις ή να παραιτείσαι από τα σοβαρότερα «όπλα» που διαθέτει η φαρέτρα σου, καθιστώντας εκ των προτέρων ανίσχυρη την οποιαδήποτε διαπραγμάτευση, αναφωνώντας σε όλους τους τόνους πως «όλα θα επιτευχθούν μέσα στο πλαίσιο του ευρώ και της ΕΕ». Αυτοί οι μονόδρομοι κοντεύουν να καταντήσουν τη χώρα μας αποικία και τους Έλληνες σύγχρονους σκλάβους…

από το «Ημερόδρομος» μέσω ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ Ε.ΠΑ.Μ.