Τι φοβούνται περισσότερο οι ευρωκράτες μπροστά στις εκλογές της 25ης;

του Δημήτρη Καζάκη

Ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Martin Schulz μίλησε ανοιχτά ενάντια στη γερμανική φιλολογία που θέλει την Ελλάδα να αφήνει το ευρώ. Ο Schulz σε συνέντευξη που δημοσιεύεται στην γερμανική εφημερίδα Die Welt, την Τετάρτη (7 Ιανουαρίου) εξαπέλυσε δριμεία επίθεση κατά του σεναρίου Μέρκελ, περιγράφοντας τη δήλωσή της για ευρώ-έξοδο της Ελλάδας ως "ανεύθυνη".

Προειδοποίησε επίσης μέλη και τα όργανα της ΕΕ να μην παρεμβαίνουν στις εκλογικές διαδικασίες στην Ελλάδα. "Θα πρέπει να είναι σαφές σε όλους: Δεν υπάρχει θέμα απόσυρσης από το ευρώ", είπε. Και συνέχισε γεμάτος ανησυχία: "Τα αυτόκλητα σχόλια που δίνουν στον κόσμο στην Ελλάδα την ιδέα ότι δεν πρόκειται αυτοί να αποφασίσουν για το μέλλον τους διά της ψήφου τους, αλλά οι Βρυξέλλες, ή το Βερολίνο θα μπορούσε ακόμη και να ωθήσει τους ψηφοφόρους στα χέρια των ριζοσπαστικών δυνάμεων".

Καταλάβατε την ανησυχία; Η εποχή που ο μέσος Έλληνας τρόμαζε όταν έβγαινε η Μέρκελ και δήλωνε ότι θα πετάξουν έξω την Ελλάδα από το ευρώ, πέρασε ανεπιστρεπτί. Όπως επίσης πέρασε και η ...
εποχή που έτρεμε ο μέσος Έλληνας μήν τυχόν και δυσαρεστηθούν οι επίτροποι και τα αφεντικά των Βρυξελλών. Τώρα πια και μόνο η ιδέα ότι θα συνεχισθεί η ίδια κατάσταση, τρομάζει πολύ περισσότερο την πλειοψηφία των Ελλήνων. Πόσο μάλλον να επιβληθεί ένα νέο "πακέτο".

Γι' αυτό και ο Schulz φοβάται. Τρέμει μήπως και οι δηλώσεις που έχουν σαν στόχο τον εκφοβισμό των Ελλήνων τελικά έχουν το αντίθετο αποτέλεσμα. Ξέρει πολύ καλά ότι ο κόσμος της δουλειάς έχει ξεπεράσει τα όριά του. Δεν ανέχεται άλλο να τον θεωρούν και να τον αντιμετωπίζουν σαν ραγιά. Το κλίμα αργά, αλλά σταθερά αλλάζει. Το πιο στοιβαρό και ακμαίο - εκ των πραγμάτων - τμήμα της ελληνικής κοινωνίας, οι εργαζόμενοι ηλικίας 35-55, δεν ανέχονται άλλο αυτή την κατάσταση.

Σιγά, αλλά σταθερά, κερδίζουν την πλειοψηφία μέσα στην ελληνική κοινωνία τα αιτήματα για έξοδο από το ευρώ, για μονομερή διαγραφή του χρέους στη βάση της εθνικής ανεξαρτησίας και της λαικής κυριαρχίας. Ο πατριωτισμός του Έλληνα εργαζόμενου, αν και βραδυφλεγής, αρχίζει να αφυπνίζεται κι αυτό τρομοκρατεί τα αφεντικά των Βρυξελλών.

Πρόσφατα σε έρευνα της κοινής γνώμης στην Ελλάδα από την WIN/Gallup International, που δημοσιοποιήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2014, εμφανίζονται τα εξής δεδομένα. Στην ερώτηση αν "αισθάνεστε κοντά με την Ευρωπαική Ένωση", μόλις το 10% των ερωτηθέντων απαντά θετικά. Το 52% απαντά αρνητικά. Στο ερώτημα "θέλετε να κρατήσετε το ευρώ;", το 32% απαντά θετικά, ενώ το 52% απαντά ότι επιθυμεί να επιστρέψει στο εθνικό νόμισμα. Το 11% δηλώνει ότι δεν έχει άποψη, ενώ το 5% δεν απάντησε καν.

Ακόμη πιο ενδιαφέρον είναι ότι αυτό το 52% που απαντά ότι θέλει επιστροφή σε εθνικό νόμισμα, απαρτίζεται κυρίως από τα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα, τους εργαζόμενους και τους ανέργους. Ενώ ηλικιακά βρίσκεται στην πιο παραγωγική ηλικιακή κλίμακα, από 35 έως 55.

Όλα αυτά σημαίνουν απλά ότι διαμορφώνεται η κοινωνική υποδομή για μια μεγάλη ανατροπή στην Ελλάδα. Ο μύθος του Ευρωπαίου άπατρι, που πάνω του οικοδομήθηκε η αποικιοκρατία της ευρωζώνης και της ΕΕ, υποχωρεί τάχιστα στη μεγαλύτερη μερίδα του ελληνικού λαού. Κι αυτό είναι που έχει τρομοκρατήσει τους ευρωκρατούντες. Αυτό έκανε ακόμη και τη Μέρκελ να αλλάξει τροπάρι και να δηλώνει τώρα πια ότι το Βερολίνο θέλει την Ελλάδα στο ευρώ.

Όμως ο κύβος ερίφθη. Το ευρώ και η ΕΕ δεν μπορούν να προσφέρουν καμιά ανακούφιση στον Έλληνα εργαζόμενο. Ούτε καν προσωρινή. Και μπορεί στην τωρινή εκλογική αναμέτρηση να πρυτανεύει το να "φύγουν αυτοί και ύστερα βλέπουμε", αλλά από τις 26 θα αρχίσει να κυριαρχεί το αίτημα για έξοδο από το ευρώ και μονομερή διαγραφή του χρέους. Αιτήματα που θα συνθλίψουν κάθε μεσοβέζικη δύναμη που προσπαθεί να τα υπερσκελίσει, ή να τα παρακάμψει.

Κάθε προσβολή στην εθνική αξιοπρέπεια του Έλληνα, κάθε μέρα που θα περνά υπό καθεστώς κατοχής και δουλοπαροικίας του χρέους, θα δυναμώνει την απαίτηση ενός παλλαϊκού αγώνα για την εθνική απελευθέρωση και την αυτοδιάθεση του ελληνικού λαού. Αυτό τρέμει ο Schulz και η αποικιοκρατία που εκπροσωπεί.

Πηγή: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΖΑΚΗΣ