Ποιο είναι το πραγματικό ερώτημα;

του Δημήτρη Καζάκη

Πολύ αναρωτιούνται τι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση. Θα τα βάλει με τους δανειστές, θα δώσει έστω μια ανάσα στο λαό, ή όχι; Ο καθένας απαντά στα ερωτήματα αυτά κάνοντας την ανάγκη - την προσωπική του ανάγκη - φιλότιμο. Πολλοί αρκούνται στο γνωστό: να φύγουν αυτοί και βλέπουμε.

Το αληθινό ερώτημα είναι τι εμποδίζει τον ΣΥΡΙΖΑ να τα δώσει όλα στους επικυρίαρχους; Εσείς; Εμείς; Αυτοί που τον ψηφίζουν, ή θα τον ψηφίσουν; Οι θέσεις του και η αμφισημία τους που μπορεί ο καθένας να ερμηνεύσει όπως ....
θέλει; Ποιος θα εμποδίσει τον κομματικό μηχανισμό να μην ενδώσει στις πιέσεις; Η εσωκομματική αντιπολίτευση που δεν τολμά να αρθρώσει στοιχειώδη πολιτικό λόγο; Ιδίως τώρα που βρίσκεται προ της νομής της εξουσίας;

Όσοι πάσχουν από την - συχνά ανίατη - ασθένεια του κοινοβουλευτικού κρετινισμού, απαντούν: αν δεν τα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ θα τον ρίξουμε! Σιγά μην σκίσετε κανένα καλσόν! Αυτό λέω εγώ. Πώς θα ρίξετε τον ΣΥΡΙΖΑ, αν αποδειχθεί χειρότερος από τους τωρινούς ακολουθώντας την πεπατημένη του ευρώ και των επιταγών προς τους δανειστές; Όπως ρίξατε τις κυβερνήσεις των δωσιλόγων;

Σκεφθείτε λίγο. Ποιος εμπόδισε το ΠΑΣΟΚ, ιδίως όταν κέρδισε την αυτοδυναμία, να μεταλλαχθεί σ' αυτό που ξέρουμε σήμερα; Οι ψηφοφόροι του; Η εσωκομματική του αντιπολίτευση, που μέρος της σήμερα έχει μετακομίσει στο ΣΥΡΙΖΑ;

Ο μόνος εγγυητής μια κυβέρνησης είναι ο λαός σε κινητοποίηση. Κι αυτό ξεκινά με τη διεκδίκηση της αυτοδυναμίας όχι με καλπονοθευτικούς νόμους, αλλά μέσα στον λαό. Και για να το πετύχει κανείς αυτό δεν αρκεί ένα κόμμα, αλλά χρειάζεται μια ευρεία κοινωνικοπολιτική συμπαράταξη, ένας συνασπισμός κομμάτων, προσωπικοτήτων και δυνάμεων που θα μπορούν να διεκδικήσουν την μεγάλη πλειοψηφία του λαού. Ένα νέο ΕΑΜ όπως συνηθίζω να λέω.

Μόνο αυτή η αυτοδυναμία μπορεί να μας δώσει - κάτω από προϋποθέσεις - μια άλλη κυβέρνηση, μια ριζικά διαφορετική κυβέρνηση.

Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ αντιμάχεται με μανία μια τέτοια προοπτική. Αρνείται κάθε αίτημα εθνικής ανεξαρτησίας και λαϊκής κυριαρχίας. Αρκείται σε προσλήψεις όσων γοητεύονται από την νομή της εξουσίας. Να γιατί προσωπικά είμαι απόλυτα πεισμένος ότι η ηγεσία της έχει δώσει ήδη γη και ύδωρ στους επικυρίαρχους.

Μόνο ο σχηματισμός ενός τρίτου συμμαχικού πόλου, ικανού να διεμβολίσει το στημένο διπολισμό μπορεί να δώσει τη πιθανότητα θετικών εξελίξεων. Διαφορετικά πάμε για τα πολύ χειρότερα υπό αριστερή διακυβέρνηση.

Και τότε, πολύ φοβάμαι, ότι οι κοψοχέρηδες του ΣΥΡΙΖΑ, αυτοί που μας τα πρήζουν σήμερα με το "να φύγουν αυτοί και ύστερα βλέπουμε", αυτοί που μας εγγυώνται ότι θα ρίξουν την κυβέρνησή του αν αποδειχθεί μια από τα ίδια, θα είναι οι πρώτοι που θα μας τα πρήξουν με το "δυστυχώς, δεν γίνεται τίποτε"! Apres nous, le deluge! Μετά από εμάς (τους κρετίνους, που μασάμε ότι φόλα μας πετάνε οι εξουσιαστές), ο κατακλυσμός! Όπως έλεγε γεμάτη ερωτική έξαψη η Μαντάμ Ντεμπομπαντούρ στον εραστή της Λουδοβίκο ΧV.

Από ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ Ε.ΠΑ.Μ.