Μυξοκλαίνε, βρε, τα παλληκάρια;

 του Στάθη

Μη φεύγειειεις μηηηή, Βαγγέέέέλη μη μ’ αφήήήνειειεις!

                                           

                                               ***

Καλημέρα σας!

Οσο περνάει ο καιρός, μεγαλώνω και μαλακώνω. Εχω γίνει ευσυγκίνητος, σαν μελό που θέλει χάπυ εντ, αλλά το κλάμα του ταγματαλήτη Μπούκουρα στη Βουλή όχι μόνον δεν με συγκίνησε, αλλά με εξόργισε. Ο θεομπαίχτης! Εκλαιγε ψεύτικα

σαν κουρντισμένη μαριονέτα - σιγά μην «έσπασε»! τον καθρέφτη του στις πρόβες είχε σπάσει αυτό το «παιδί του λαού», που αν έπαιρνε ποτέ την εξουσία θα μάντρωνε ευχαρίστως τον λαό σε ένα καθεστώς γύψου, όπως οι χουντικοί πολιτικοί του πρόγονοι έκαναν, ή σε ένα Στρατόπεδο Εξόντωσης, όπως επίσης έκαναν οι πολιτικοί του πιο πρόγονοι - οι ναζί. (Σαν

σήμερα παραδιδόταν άνευ όρων το ναζιστικό θηρίο, σκοτωμένο απ’ τον Κόκκινο Στρατό και τους Συμμάχους, αλλά όχι νεκρό. Οχι ακόμα νεκρό. Κι έτσι όπως το πάει ο καπιταλισμός που το νεκρανασταίνει, μάλλον θα έχει να αναμετρηθεί εκ νέου η ανθρωπότητα μαζί του - αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία, ας επιστρέψουμε στον νεοναζί Μπούκουρα.)

Ο θεομπαίχτης αυτός έκλαιγε ψεύτικα στη Βουλή, (και δεν του κάνω δίκη προθέσεων, διότι) επικαλείτο τα παιδιά του, τα λεξοτανίλ και το ΠΑΣΟΚ ο γελοίος

- «πατριώτης είμαι», ο Ανδρέας Παπανδρέου «με έκανε εθνικιστή» τσίριζε ο γελοιωδέστατος, ανακατεύοντας τον πατριωτισμό με τον εθνικισμό και την προδοσία του προς τον λαό (με το να γίνει φασίστας) με την προδοσία του προς τους φασίστες με το να τους «δίνει». Κότα.

Αλλά και αληθινά να έκλαιγε ο νεοναζί θρασύδειλος, όταν δολοφονήθηκε ο Φύσσας δεν έκλαιγε, όταν δολοφονούνταν Πακιστανοί κι άλλα παιδιά κατώτερων θεών απ’ τους «συναγωνιστές του υπερανθρώπους», το εν λόγω «παιδί του λαού» δεν έκλαιγε. Καλαμπούρια με κουμπούρια έκανε και ρατσιστικά αστειάκια με τους «συναγωνιστές του» έλεγε, όταν δεν εβρυχάτο (αυτό το βρωμοπόντικο) διαταγές στους ταγματαλήτες των

Ταγμάτων Εφόδου στην Κόρινθο. Διαταγές για ποιο πράγμα; για τη δημοκρατία (όση μας έχει απομείνει) που θέλουν να της σκίσουν το λαρύγγι; Για τους εργάτες που θέλουν να αποσκλαβώσουν στα αφεντικά; Επικαλείται τα παιδιά του (αναίσχυντο!) ο Μπούκουρας! τα παιδάκια που η οργάνωσή του χαράκωνε, έδερνε και σκότωνε δεν είχαν ψυχή;

Τώρα, πάνω στον Μπούκουρα έχει πέσει η Νέμεσις (όχι η Κάθαρσις) και τον σπαράζει. Δεν συγκινούμαι. Αν έχει συνείδηση, ας της τρώνε το συκώτι κάθε βράδυ οι Ερινύες, διότι αμετανόητος ο ερίφης, απλώς να τη γλιτώσει προσπαθούσε και έκλαιγε στη Βουλή σαν κοπρίτης. Αν ήταν γενναίος, ας έκανε την αυτοκριτική του. Αν είχε μετανοήσει, ας έπαιρνε τις ευθύνες του. Ας ζητούσε συγγνώμη, κι όχι με μυξοκλάματα απλώς να προσπαθεί να γλιτώσει το τομάρι του.

Αλλά τέτοιοι, του εσχάτου και αισχίστου φυράματος έχουν αποδειχθεί οι περισσότεροι Χρυσαυγίτες. Και δεν θα μπορούσε να ’ναι αλλιώς, διότι είναι φασίστες και φονιάδες. Οι φονιάδες όποιαν δορά κι αν ενδυθούν, φονιάδες είναι κι εν τέλει ως τέτοιοι φέρονται. Απόδειξη η Χρυσή Αυγή αλλά και η 17Ν, που τώρα οι μισοί κατηγορούν τους άλλους μισούς για φόνους, ληστείες κι εγκλήματα. Για εμένα (επιτρέψτε μου) ουδεμία έκπληξη. Αυτά έγραφα απ’ την αρχή για τη 17Ν! ότι είναι φονιάδες που την έχουν δει θεοί, κι όποιος τη βλέπει θεός, είναι φασίστας, το ξέρει δεν το ξέρει. Τώρα οι μισοί κατηγορούν τους άλλους μισούς ότι είναι χαφιέδες και διαβρωμένοι. Το ίδιο και οι Χρυσαυγίτες, αρχής γενομένης απ’ τον αρχηγό τους Μιχαλολιάκο, παλαίμαχον πληροφοριοδότη της Ασφάλειας, αλλά

όταν οι μισοί κατηγορούν τους άλλους μισούς για αποβράσματα, αποβράσματα είναι όλοι.

Κατεβαίνουν οι Χρυσαυγίτες στις εκλογές και μας ζητούν να τους εκλέξουμε ευρωβουλευτές και δημάρχους. Μάλιστα! Να πάει ο Χρυσαυγίτης στο Ευρωκοινοβούλιο να διεκδικήσει το Κατοχικό Δάνειο και τις υπόλοιπες Πολεμικές Αποζημιώσεις από τους Γερμανούς. Να

διεκδικήσει δηλαδή ο Ελληνας φασίστας αποζημιώσεις για τα εγκλήματα που έκαναν οι Γερμανοί φασίστες στη χώρα μας! Θαυμάσιο! Θα μου πεις, στη χώρα του Μπαλτάκου όλα γίνονται, ακόμα και ο αγκυλωτός σταυρός στον ώμο του Κασιδιάρη μπορεί να ομολογείται ως ύμνος στην ισότητα και την ισονομία.     Οντως, στη χώρα του Μπαλτάκου όλα γίνονται. Ολα μπορούν να μπερδεύονται, να συγχέονται και να χρησιμοποιούνται επωφελώς για τους Δυνατούς. Οπως αυτό που κάνει ο εθνομηδενισμός, η άλλη όψη του εθνικισμού, στο ίδιο κάλπικο νόμισμα του «εκσυγχρονισμού». Εβγαλε

για παράδειγμα ο ΣΥΡΙΖΑ σποτάκι με τον εθνικό ύμνο να άδεται απ’ τα Μουσικά Σύνολα της δολοφονημένης ΕΡΤ κι αμέσως τα κοράκια υπηρεσίας του ΔΟΛ καθώς κι άλλα καραδοκούντα παπαγαλάκια έβγαλαν τη ντεκλαρασιόν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μετακινεί το βάρος του προεκλογικού του αγώνα απ’ τον λαϊκισμό! στον εθνικισμό! Δοξάστε τους!

Ομως, βρίσκουν και τα κάνουν. Οταν ένα μικρό (ελάχιστο) μέρος της Αριστεράς, που όμως κάνει μεγάλη φασαρία απ’ τα ΜΜΕ, διαβάζει τον κόσμο (για να το πω κομψά) μέσα απ’ τα μάτια των ΜΚΟ, απ’ τα Προγράμματα ειδικών στοχεύσεων, τις ευλογίες μηχανισμών της Ευρωπαϊκής Ενωσης του είδους Τζεμ - Γιωργάκης - Σόρος, τότε στα πλευρά της η Αριστερά έχει ένα αγκάθι ή μάλλον της περισφίγγει το σθένος (ήγουν τη σχέση της με τον λαό) ένας στέφανος εξ ακανθών.

Το παραμύθι αυτό (δεν θα το πω άγος) κράτησε πολύ. Και ο λαϊκός κόσμος της Αριστεράς, αλλά και όλοι οι δημοκρατικοί άνθρωποι το βρίσκουν συνεχώς μπροστά τους. Δεν είναι προς θάνατον, θα το ξεκαθαρίσει η ζωή - στην ώρα του. Το ωραίον συμβαίνει πάντα στην ώρα του. Κι αυτό το

ιδιοτελές κι ανωφελές δίδυμο Εθνομηδενιστών κι Εθνικιστών που μπερδεύουν τον πατριωτισμό με τον εθνικισμό, την ώσμωση των πολιτισμών με τον πολυπολιτισμό (οι μεν) και την προγονολατρία (οι δε) και γενικώς τις παρλαπίπες με τις μπαρούφες, έχει χλωμιάσει. Και πάντως δεν μπορεί να καθορίσει τα πράγματα. Μόνον να φυτοζωεί μπορεί πια, ώσπου να σβήσει...

ΥΓ.: Η στήλη καλωσορίζει στο νέο της σπίτι την ακριβή συνάδελφο Κατερίνα Ακριβοπούλου. Ηδη η υποδοχή της απ’ τους ακροατές του Real FM και τους αναγνώστες του enikos δείχνει την αξία και το ειδικό βάρος που έχουν για τους πολίτες το ήθος, η πολιτική ευθυκρισία και η ιδεολογική παρρησία. Η στράτευση στην ανθρωπιά και την αλήθεια διά της αποδείξεώς της. Καλώς μας ήρθες, Κατερίνα. 

email: stathis@enikos.gr

Πηγή: enikos.gr