Σαπίλα και δυσωδία!

του Κώστα Γιαννιώτη

Ξαναζήσαμε την παράσταση. Μας την είχαν αναγγείλει από μέρες οι ντελάληδες των μεγκαλοκαναλιών, τη συζήτηση για το νέο μνημόνιο, που θα σπείρει τον όλεθρο. Τη χιτλερική …. «Τελική Λύση».

 Ξαναζήσαμε το …… ‘’Θέατρον, το κοινοβούλιον’’.

Υπάρχει ακόμα άνθρωπος νοήμων, που να βλέπει τα όσα συμβαίνουν γύρω του και να μη νομίζει ότι ζει έναν εφιάλτη; Που να μην παλεύει να ξυπνήσει και να απαλλαγεί απ` αυτόν;

Υπάρχει ακόμα άνθρωπος που διαθέτει ακόμα έστω και ψήγματα αξιοπρέπειας και να μην εξεγείρεται;

Υπάρχει ακόμα άνθρωπος  που ανέχεται να βλέπει στα παράθυρα των μεγαλοκαναλαρχών, τον κάθε σαλτιμπάγκο, τον κάθε αγύρτη, τον κάθε δωσίλογο και προδότη – που ορκίστηκε στο όνομα του ελληνικού συντάγματος και του ελληνικού λαού - να του λέει ότι …. ‘’τίποτε δεν...
μπορεί να γίνει χωρίς την έγκριση της τρόικας’’ ενώ ταυτόχρονα του κουνά το δάχτυλο, κάνοντάς του μαθήματα πατριωτισμού;

Δεν παίρνει άλλο από αναλύσεις.

Δεν χρειάζεται να αποδείξει κανείς το αυταπόδεικτο.

Φτάνει, καλπάζοντας πια, η ώρα για τη γενική σούμα των λογαριασμών. Για τη γενική θεώρηση του πολιτικού κάδρου και των αποφάσεων για την τύχη του εκτρωματικού πίνακα, που λες και ξεπήδησε από τα σπλάχνα του ερέβους, του κολαστηρίου και του ολοκληρωτισμού της περίφημης Ε.Ε. 

Όλοι ξέρουμε πια τι έκαναν και τι συνεχίζουν να κάνουν. Όλοι ξέρουμε πού οδηγούν τα καμώματά τους, με ακρίβεια σιδηροτροχιών.

Ξεπέρασαν πια, προ πολλού, τα όρια του πολιτικού εγκλήματος. Είναι, πλέον, υπεύθυνοι για εγκλήματα του κοινού ποινικού δικαίου.

Έκλεψαν, εξαπάτησαν, εξεβίασαν, εξευτέλισαν, έδειραν, προπηλάκισαν, απείλησαν, εκφόβισαν, προσέβαλαν, λήστεψαν, άρπαξαν, αυτούργησαν ηθικά σε χιλιάδες αυτοχειρίες συμπολιτών μας, δίωξαν αδυνάτους και συνεχίζουν, απτόητοι, αλλά και είρωνες, να δρούν με τον ίδιο τρόπο

Εξαθλιώνουν έναν ολόκληρο λαό.

Ξεπουλούν στους άρπαγες δημόσια και ιδιωτική περιουσία.

Διέλυσαν και διαλύουν καθετί που σηματοδοτεί την ουσία ενός εθνικά ανεξάρτητου κράτους. Θέλουν να σύρουν σκλάβο, και χωρίς πατρίδα, έναν περήφανο λαό στα σκλαβοπάζαρα των «αγορών» τους.

Ξεβράκωτοι και γονυπετείς μπροστά στους φύρερ τους, παρακαλούν για τη δόση τους, αλλά εξακολουθούν να μιλούν με έπαρση, ύφος και προκλητικότητα. Μπροστά σε ένα λαό καθημαγμένο και μια αντιπολίτευση που τους παρέχει νομιμοφάνεια, σε ένα «κοινοβούλιο» ανύπαρκτο. Μπροστά σε ένα εξαθλιωμένο – ηθικά και πολιτικά – «κοινοβούλιο», που αριθμεί τριακόσια χέρια – χωρίς σώμα και κεφάλι – που ανεβοκατεβαίνουν σε ένδειξη υποταγής και υποτέλειας, αλλά με ένα στόμα τεράστιο και γλώσσα αμετροεπή. Στόμα που άλλοι το χρησιμοποιούν για να υμνήσουν τους κατακτητές και άλλοι για να ψελλίσουν κάποιες «επαναστατικές» κορόνες, κάποιες προτάσεις «μομφής», με υψωμένες γροθιές, σε μια προσπάθεια εξιλασμού από τα τεράστια αμαρτήματά τους.

Στήνουν δημοσκοπήσεις – απάτη και υποτιμούν τη νοημοσύνη μιας τεράστιας μερίδας της κοινωνίας των κοινών ανθρώπων, με ποσοστά ανύπαρκτα και κόμματα φαντάσματα (ελιές, ποτάμια κ. ά) που στήνουν οι κομπραδόροι του μιντιακού συστήματος. Φοβούνται την οργή του λαού. Ξέρουν τι τους περιμένει και πετάγονται στον ύπνο τους.

Είναι σίγουρο πως θα στήσουν κι άλλα σκηνικά. Ακόμα και προβοκάτσιες. Επιζητούν εναγωνίως το μάντρωμα του λαού στα κομματικά μαντριά τους και στα παραμάγαζα που στήνουν. Θα ποντάρουν στο φόβο, την εξαπάτηση, την παραπληροφόρηση, την εξαγορά και τα εκβιαστικά διλήμματα.

Ελπίζουν στη σανίδα σωτηρίας που έχει πολλά ονόματα. Ανάμεσά τους και η ‘’αποχή’’ ή το ‘’λευκό’’.

Ελπίζουν ότι θα υποκύψει και θα ξεχάσει ο λαός την οργή του;

Πιστεύουν ότι θα τους χαρίσει σανίδα σωτηρίας με αποχή ή λευκό; 

Από ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ - Ε.ΠΑ.Μ.