Κάθε Ελλάδα και καημός. του Γιάννη Λαζάρου

Το σχόλιο μας: ευτυχώς που υπάρχει το Ε.Πα.Μ. που δίνει αγώνα για να ξεπεράσουμε το τέλμα που περιγράφει ο αρθρογράφος. Ο κάθε ένας από εμάς και όλοι μαζί ενωμένοι και αδιαμεσολάβητα μπορούμε να φέρουμε την Ανατροπή αυτού του σάπιου κατεστημένου.

Δεν σου αξίζουν, ρε Έλληνα, τούτοι εδώ! Τι σχέση μπορεί να έχεις εσύ που από την ώρα που γεννήθηκες ένιωσες την αγωνία του πατέρα σου για το μεροκάματο και μαζί με τις αξίες σού κληρονόμησε και αυτή την αγωνία της επιβίωσης. Τι σχέση μπορεί να έχεις εσύ που όταν έβλεπες τον γείτονα να ζητάει βοήθεια έτρεχες και τούτοι εδώ με το που βλέπουν την καταστροφή μετρούν πόσα θα κονομήσουν από την καταστροφή. Δεν τους βλέπεις; Σαν τα κοράκια τρέχουν πάνω από τα συντρίμμια να δηλώσουν παρουσία για να μαζέψουν ψήφους.

Δεν τους βλέπεις πώς έστρωσαν τα πράγματα που ακόμα τα ιερά και τα όσια τα μοίρασαν για να πιάσουν την κάθε πιθανή ψήφο αγανάκτησης και συναισθηματισμού; Έφθασε ο Πολύδωρας να φτιάξει κόμμα που σαν πρώτο συνθετικό ονόματος έβαλε τον “Πατριωτισμό”. Έρχεται ο Πολύδωρας μετά από 50 χρόνια κομματικής καριέρας, αλωνίζοντας το Κράτος από υπουργικές και όχι μόνο θέσεις, να σου μιλήσει τώρα που έχεις φθάσει στον πάτο για “Πατριωτικό Συνασπισμό”. Τι σημαίνει “Πατριωτικός Συνασπισμός”; Οι πατριώτες συνασπίζονται; Ή είσαι πατριώτης ή δεν είσαι. Ποιους πατριώτες θέλει να συνασπίσει ο κάθε Πολύδωρας;

Τι θέλει να μάς πει ο πολιτικός άνδρας, ότι όποιος δεν ψηφίσει το κόμμα του δεν είναι πατριώτης; Μοιάζει με την από εκεί πλευρά της “αριστεράς” που Συνασπίζει τους Αριστερούς ως Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου. Ή είσαι Αριστερός ή δεν είσαι και βέβαια εννοείται ότι εφόσον είσαι Αριστερός και προοδευτικός είσαι και ριζοσπάστης. Τι το τσαμπουνάνε με λάβαρα και ύμνους; Όποιος δεν ψηφίζει αυτούς δεν είναι Αριστερός ούτε προοδευτικός; Τι ταμπελίτσες είναι αυτές που θέλουν να βάλουν στους Έλληνες;

Γιατί σώνει και καλά όποιος τολμήσει να μιλήσει για κάθε τι εθνικό ή να δακρύζει στο άκουσμα του Ύμνου εις την Ελευθερίαν τον έχει παραδώσει η “προοδευτική αριστερά” στην “Εθνική Αυγή”. 
Γιατί σώνει και καλά για πανανθρώπινες αξίες και ρήξη με το υπάρχον πολιτικό σύστημα κατατάσσεσαι από τους Εθνικοαυγήτες στους “αναρχοάπλυτους”.
Ποιοι είναι τελικά αυτοί που χωρίς αιδώ αντιπροσωπεύουν αποκλειστικά τα όσα εσύ θεωρείς ιερά και αδιαπραγμάτευτα;

Τι σόι μαγαζάκια είναι αυτά που πιστεύουν ότι αγοράζοντας από την αποκλειστική αντιπροσωπεία τους θα βελάξεις ως καλό πρόβατο μπροστά στην κάλπη; Ιστορικά τουλάχιστον τον κοινό εχθρό οι Έλληνες τον αντιμετώπισαν χωρίς ταμπέλες. Αν αυτή την στιγμή πιστεύει ο καθένας μας ότι δεν υπάρχει κοινός εχθρός καλά κάνει και βελάζει στα κομματοτροφεία αρκεί να μην παίρνει αυθαίρετα το δικαίωμα να χαρακτηρίζει ως “φασίστες”, ως “κομμούνια”, ως “αναρχοάπλυτους”, ως “ανθέλληνες” όλους εκείνους που δεν τσιμπάνε και δεν γουστάρουν να αγοράσουν χαλασμένο εμπόρευμα από της κακιάς ώρας δημιουργημένα μπακαλικάκια τους.

Έχουν πάρει την χώρα με τους κατοίκους της, την έχουν βάλει στον πάγκο και από πάνω αυτοί κόβουν με τον μπαλτά μοιράζοντας σαν προϊόν τόσο την Ελλάδα όσο και τους Έλληνες. Τα κόμματα με τις ιδεολογοπολιτικοοικονομικές διαφορές που έχουν θα έπρεπε να εργάζονται αποκλειστικά για το εθνικό συμφέρον. Τα τελευταία 100 χρόνια αποδείχθηκε ότι μόνο για αυτό δεν εργάζονταν αλλά αντίθετα χρησιμοποιώντας ως εργαλείο την ψήφο που αλίευαν διέλυαν συστηματικά τον κοινωνικό ιστό της χώρας.

Το εμφυλιακό παιχνίδι μια χαρά τους έκατσε. Τους διευκόλυνε την κατάσταση να μοιράσουν τον λαό καταρχάς σε δύο στρατόπεδα. Μετά έγιναν τα στρατόπεδα τρία, αργότερα τέσσερα και φθάσαμε στο σήμερα σε ένα ρημαγμένο τοπίο όπου ο κάθε προβεβλημένος, με οποιονδήποτε τρόπο ανθρωπάκος, δημιουργεί κόμμα.

Φάνηκε καθαρά ότι τα προβλήματα της χώρας και του λαού της δεν ήταν αποτέλεσμα οικονομικοπολιτικών καταστάσεων αλλά προβλήματα που δημιούργησαν συνειδητά τα ίδια τα κόμματα εξυπηρετώντας πάντα τα ξένα συμφέροντα με το αζημίωτο. Το θλιβερό αποτέλεσμα αυτής της διαιώνισης με το αλισβερίσι πολιτικών κομμάτων με τα ξένα αφεντικά τους είναι ότι αυτή την στιγμή δεν υπάρχει αντάλλαγμα χρημάτων μόνο αλλά ανθρωπίνων ζωών. Πεθαίνει κόσμος και αυτοί βάζουν τα πτώματα σαν στήριγμα για να πατάει καλά η κάλπη τους. Μην μιλάνε για Νταχάου και Άουσβιτς τα νεοελληνικά καθίκια που θέλουν (;) να σε σώσουν όταν όλα αυτά μαζί παρέα έπιναν τα καφεδάκια τους και σχεδίαζαν την καταστροφή παρέα με τα αφεντικά τους.

Δεν ξύπνησε η Ελλάδα ένα πρωί και έπαθε κρίση. Όλες οι κομματικές ομάδες (κοινοβουλευτικές και εξωκοινοβουλευτικές) γνώριζαν πολύ καλά τι θα συμβεί και έκαναν τα πάντα για να συμβεί. Δεν πρόλαβε να φουντάρει ο πρώτος από το μπαλκόνι και ξαφνικά ξεφύτρωσαν κόμματα ως παρακλάδια των ήδη υπαρχόντων.
Καθόμαστε και αυτομαστιγωνόμαστε και δεν κάνουμε τον κόπο να συγκρίνουμε τα δουλεμένα μας χέρια με τα αφράτα χέρια του “Σωτήρα” αριστερού, δεξιού, κεντρώου, δραχμολάγνου, ευρωλάγνου, εθνικολάγνου κλπ.

Ποιος από όλους αυτούς, ρε Έλληνα, θα σε σώσει; Ποιος θα βάλει πλάτη να σηκώσει τα συντρίμμια του σπιτιού και της ζωής σου; Ποιος θα εκπροσωπήσει την αγωνία, την αϋπνία, τις απειλές που δέχεσαι από παντού, τον φόβο για την επόμενη ημέρα; Ο κομουνιστής, ο δεξιός, ο φασίστας, ο αριστερός, ο πατριώτης; Όλα αυτά που σε πνίγουν δεν έχουν κομματικές ταμπέλες, είναι μια πραγματικότητα που καλείσαι εσύ να αντιμετωπίσεις. Μια πραγματικότητα που λέγεται Ελληνική και που καλείσαι να την αντιμετωπίσεις ως Έλληνας.-

Στον τοίχο με τον Γιάννη Λαζάρου

Πηγή: Κάθε Ελλάδα και καημός. του Γιάννη Λαζάρου - RAMNOUSIA