Eχετε γεια, βρυσούλες...

του Στάθη

 

Το τηλεοπτικό σόου με τις επανασυνδέσεις του ηλεκτρικού ρεύματος έχει τελειώσει εδώ και πολλές ημέρες. Πόσα νοικοκυριά έλαβαν φως; σε πόσα οι νύχτες παραμένουν σκοτεινές και οι μέρες κρύες; - άγνωστον. Θα μάθουμε

στο επόμενο τηλεοπτικό πανηγύρι περί τη δυστυχία μας - περάστε, κόσμε, ασώματος η κεφαλή φωτίζει την τύφλα μας με ένα κερί,

με ένα μαγκάλι,

με μια-δυο αυτοκτονίες. Και με νέες αποσυνδέσεις ρεύματος. Διότι οι αποσυνδέσεις συνεχίζονται. Για τις επανασυνδέσεις, δεν είμαι βέβαιος...

Καλημέρα σας! Μπορεί ο Χριστός να εβάδισε επί των κυμάτων, αλλά ο καπιταλισμός τα κατουράει. Είναι βέβαιον ότι οι επόμενοι πόλεμοι θα γίνονται για το νερό και τα τρόφιμα. Και εις ό,τι αφορά τα τρόφιμα, η εμπορευματοποίησή τους μαρτυρείται από κτίσεως κόσμου, η εμπορευματοποίηση όμως των

υδάτων με ολοκληρωτικό τρόπο αρχίζει μόλις στην εποχή μας. Εως τώρα το πρόβλημα για τους ανθρώπους (οργανωμένους σε κράτη και τάξεις) εις ό,τι αφορά το νερό ήταν κυρίως η κατοχή και η διαχείριση των υδάτων - η εμπορία ακολουθούσε σε μεγάλη απόσταση και σε μικρή κλίμακα. Τα ιδιωτικά κέρδη απ’ το νερό, είτε ως εμπόρευμα, είτε ως πηγή ενέργειας, είτε ως προαπαιτούμενο των καλλιεργειών, υπήρχαν σε μικρότερη κλίμακα από εκείνην που ήθελε και προσδιόριζε το νερό ως κοινωνικό αγαθό. Αυτό

τώρα αρχίζει να αλλάζει. Πώς; πώς αλλοιώς; με τις ιδιωτικοποιήσεις.

Το νεράκι δεν είναι πλέον του Θεού, διότι, αν ο Θεός έχει τέτοιες απαιτήσεις, είναι κι αυτός λαϊκιστής. Ούτε του λαού, διότι ο λαός δεν είναι πλέον το πολιτικώς οργανωμένο σύνολο των ανθρώπων (πολίτες) που συνυπάρχουν σε ένα δεδομένο συνανήκειν με αυτεξούσιον, αλλά μια μάζα πελατών, ένας όχλος καταναλωτών,

που δικαιούται μόνον ό,τι μπορεί να πληρώνει. Κι επειδή οι πολίτες όλων των εθνών έχουν χύσει ώς τώρα άφθονο αίμα (και) για να μην πληρώνουν το νερό που τους αναλογεί χρυσό, έχει φθάσει η στιγμή

κι αυτή η ανωμαλία να διορθωθεί, να «απελευθερωθούν» δηλαδή τα ύδατα, ύδρευσης και άρδευσης, έτσι ώστε να μη χάνεται όλος αυτός ο πλούτος και να χύνεται έξω απ’ τις τσέπες εκείνων που δύνανται να τον αρπάξουν.

Πώς κυβερνούσε κάποτε τη θάλασσα η Βρετανία, έτσι θα κυβερνήσουν και τα ύδατα των ποταμών, των πηγών, των λιμνών και των βροχών οι Εταιρείες. Υδατα υπόγεια,

ύδατα που δεν έχουν γεννηθεί ακόμα, ύδατα που στο εγγύς κι απώτερο μέλλον θα λείψουν, θα ανήκουν σε αυτούς που θα τα αρπάξουν πρώτοι - συν ο πόλεμος που θα ακολουθήσει με όσους θα σπεύσουν δεύτεροι. Διότι τι άλλο είναι ο καπιταλισμός, εκτός από αρπαγή και δήωση; πότε μπόρεσε

να παράξει αγαθά χωρίς να ’ναι αιματοβαμμένα; το καουτσούκ, το ρύζι, το σιτάρι, τα αυτοκίνητα, τα ψυγεία, τα ρολόγια, όλα τα έχει βουτήξει στο αίμα, όχι μόνον με τα τανκς και τα άλλα όπλα που παράγει, αλλά με τον τρόπο που παράγει. Ηρθε η ώρα του νερού. Μπορεί

στις χώρες που η ιδιωτικοποίηση των υδάτων έχει προχωρήσει να έχει ξεσηκωθεί σάλος, μπορεί να έχουν αρχίσει να λένε το νερό νεράκι αυτοί που έχουν αρχίσει να το πληρώνουν χρυσό και να το πίνουν βρώμικο, πλην όμως εδώ στο μικρό μας προτεκτοράτο,

πάντα νεοφώτιστοι και χάσκοντες με όσα συμβαίνουν στας Ευρώπας (είτε στην πραγματικότητα είτε στη φαντασία μας) ετοιμάζουμε το έδαφος για αιχμάλωτα και χρυσοφόρα για τους χρυσοκανθάρους ύδατα. Μπορεί το Συμβούλιο της Επικρατείας να αποφαίνεται ότι η ιδιωτικοποίηση του χιονιού που λιώνει και τρέφει τις πηγές που κατοικούν οι Νύμφες είναι αντισυνταγματική κι απειλεί το συμφέρον του λαού - ποιος τον γαμεί τον λαό και το ΣΤΕ; Θα βρεθεί τρόπος να υπερακοντισθεί το πνεύμα και το γράμμα του νόμου με νέο νόμο, κάπως πιο ντουβλούκι κι αγράμματο, πλην όμως νόμο! Dura lex, sed lex - σκληρός νόμος, αλλά νόμος. Στη θέση του «σκληρός» βάλ’ τε «ηλίθιος» και είσθε μέσα, ή μάλλον βάλ’ τε «πονηρός», διότι

μια σύμπραξη, φέρ’ειπείν, του ιδιωτικού τομέα με τον δημόσιο (που πάντα εργάζεται αόκνως υπέρ των κρατικοδίαιτων ιδιωτών), και οι πρόνοιες του Συντάγματος πάνε εκεί που έχει πάει και το Σύνταγμα: στα Τάρταρα. Τα άνυδρα Τάρταρα.

Σκοτεινές σκέψεις, κάτω από έναν σκοτεινό ουρανό, ίσως για αυτό να κρύβεται πίσω απ’ τα σύννεφα, ιδίως εκεί στις βόρειες και τις υπερβόρειες χώρες, ο ιοβόλος και θεραπευτής Απόλλωνας, για να μη βλέπει τα ολέθρια έργα της μωρίας και της απληστίας. Ουρανομήκεις και η μωρία και η απληστία, διότι μη νομίζετε ότι

αυτοί που θέλουν να μολέψουν τα ύδατα δεν μολεύουν ταυτοχρόνως και τους ουρανούς. Ο κ. Τσέρνομπιλ Στουρνάρας για παράδειγμα. Επειδή δεν μπορεί (διότι δεν θέλει) να πειράξει τους λαθρέμπορες των πετρελαίων, γέμισε με την πολιτική του τους ουρανούς αιθαλομίχλη. Καρκινογόνα αιθαλομίχλη! Αλλά

τι αξία έχει η ζωή ενός παιδιού, εκατοντάδων χιλιάδων παιδιών και χιλιάκις χιλιάδων ανθρώπων μπροστά στο 0,01 ευρώ που μπορεί να βγάλει κέρδος ανά λίτρο ο κάθε λαθρέμπορος πετρελαίου;

 
email: stathis@enikos.gr

Πηγή: enikos.gr