Κάποτε οι γιορτές ...

του Ηλία Αλεξανδρή

Κάποτε οι γιορτές ήταν χαρά και χαμόγελο ... Ήταν ευκαιρία να ανταλλάξουμε δώρα και να εκφράσουμε την αγάπη μας στα παιδιά μας, στους γονείς μας, στους συγγενείς και τους φίλους μας. Ήταν αφορμή για να βρεθούμε με την οικογένεια και με συγγενικά μας πρόσωπα γύρω από ένα τραπέζι και να αισθανθούμε ξανά κοντά ... Έδιναν την προσωρινή έστω αίσθηση ότι η ζωή μας μπορεί να είναι πιο ανθρώπινη.

Μετά όμως την "σωτηρία" των μνημονίων,  χρόνο με τον χρόνο γίνονται πιο δυσβάσταχτες, σωστός εφιάλτης. Για όσους είναι ήδη στην καταδίκη και τον διαρκή εφιάλτη της ανεργίας όλο αυτό το εορταστικό "κλίμα" φαντάζει στα μάτια τους ως η υπέρτατη ειρωνεία ... ως η χλεύη προς τους ηττημένους από μια κοινωνία που βρίσκεται σε αφασία. Ακόμα όμως και για όσους έχουν το "προνόμιο" να έχουν ακόμα δουλειά, τα χρήματα δεν φτάνουν να καλύψουν τις βασικές ανάγκες και τους υπέρογκους, παράνομους και παράλογους φόρους, δεξιούς και αριστερούς.

Διαλέγουμε πια όλο και πιο συχνά τι θα αφήσουμε απλήρωτο, τον ΕΝΦΙΑ ή τη ΔΕΗ ή μήπως και τα δύο ... Σκεφτόμαστε να καταθέσουμε πινακίδες για το αυτοκίνητο μας ή να αφήσουμε τα τέλη απλήρωτα κι ότι θέλει ας γίνει ... Αν δεν τα κάνουμε αυτά θα πρέπει να βρούμε τρόπους για να δικαιολογήσουμε στα παιδιά μας ότι φέτος ο Άη Βασίλης δεν ήρθε και το γιατί ξέχασε να τους φέρει ένα δώρο, ούτε καν ένα διαφορετικό και φθηνότερο από αυτό που ήθελαν. Θα πρέπει να συμβιβαστούμε  με την ιδέα ότι θα κάνουμε ξανά Χριστούγεννα μέσα σε ένα παγωμένο σπίτι, για όσο το έχουμε μέχρι να μας το ...
κατασχέσουν. Θα πρέπει να ανακαλύψουμε νόστιμες συνταγές με όσπρια ή ζυμαρικά για το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι ... Θα πρέπει με λίγα λόγια να μάθουμε να ζούμε μακρυά από τα ήθη και τα έθιμά μας, απάνθρωπα, χωρίς κανένα χαμόγελο, χωρίς καμία ελπίδα ... με μια λέξη "Ευρωπαϊκά".

Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα, που δυστυχώς οι περισσότεροι Έλληνες αρνούνται να παραδεχθούν, όπως φάνηκε και στο τελευταίο εκλογικό αποτέλεσμα ... Αυτό είναι το μέλλον που μας "εξασφάλισε" η συμπλεγματική ραγιάδικη εμμονή μας να "μένουμε Ευρώπη" όλα αυτά τα χρόνια που η "Ευρώπη" φρόντιζε να σώσει τα Γαλλογερμανικά συμφέροντα - και όχι μόνο - της ολιγαρχίας, των Τραπεζών και της χρηματοπιστωτικής φούσκας, καταστρέφοντας "ειρηνικά" ολόκληρους λαούς και πατρίδες, με την αιχμή του νεοαποικιακού δόρατος καρφωμένη στην καρδιά της Ελλάδας, χρησιμοποιώντας το απόλυτα σαθρό, διεφθαρμένο και διαπλεκόμενο Ελληνικό πολιτικο-οικονομικό σύστημα.

"Σαν έτοιμη από καιρό" η  "πρώτη φορά Αριστερά" του νεοφιλελεύθερου ΣΥΡΙΖΑ έχει αναλάβει να ολοκληρώσει την καταστροφή και αφού πήρε την ελπίδα ενός λαού και την έβγαλε στο κλαρί, αφού εξευτέλισε κάθε προσπάθεια αντίδρασης με το ξεπούλημα του Δημοψηφίσματος, αφού έταξε ισοδύναμα και παράλληλα μέτρα πριν τις Εκλογές για να δώσει στην συνέχεια γη και ύδωρ κυριολεκτικά στους ξένους επικυρίαρχους, τώρα γυρνά και μας φτύνει όλους κατάμουτρα, πιο κυνικά και πιο χυδαία από όλους τους προηγούμενους.

Μας λέει η "κυβέρνηση" ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ σχεδόν ειρωνικά ότι ο λαός ήξερε για τα μέτρα όταν ψήφισε, ήξερε δηλαδή για το ξεπούλημα των αεροδρομίων, ήξερε για την κατάργηση κάθε προστασίας της πρώτης κατοικίας από κατασχέσεις, για την διάλυση του Ασφαλιστικού συστήματος και την μετατροπή των συντάξεων σε επιδόματα εξαθλίωσης και εξόντωσης των συνταξιούχων, ήξερε για την πλήρη μετατροπή της πατρίδας μας σε μόνιμη αποικία χρέους στρατοκρατούμενη από την FRONTEX σήμερα και τον Ευρωστρατό αύριο.

Μόνο ότι ο λαός μας έκανε διαδηλώσεις ζητώντας να γίνουν όλα αυτά δεν μας έχουν πει όλοι αυτοί οι επίορκοι, ανεκδιήγητοι δοσίλογοι που στρογγυλοκάθονται στα έδρανα της Βουλής με κύριο ρόλο αυτό του πρωτοκολλητή των αποφάσεων του Βερολίνου, αλλά πλέον με την χυδαιότητα και αλαζονεία που επιδεικνύουν τίποτα δεν αποκλείεται.

Το χειρότερο όμως από όλα δεν είναι η δική τους στάση, αλλά η μανιοκαταθλιπτική απάθεια στην οποία φαίνεται να βρίσκεται το μεγαλύτερο μέρος αυτού του πολύπαθου και χιλιοπροδωμένου λαού.

Αποτελεί πλέον  ζήτημα ζωής και θανάτου, σε ατομικό, συλλογικό και εθνικό επίπεδο, ο λαός μας να βγει από αυτό το επιθανάτιο μούδιασμα και να δει κατάματα την πραγματικότητα, που ξεκάθαρα αναδύεται μέσα από την πολιτική εμπειρία των 6 τελευταίων χρόνων. Μια πραγματικότητα που έχει αποδείξει ότι το υπάρχον πολιτικό σύστημα με τις εφεδρείες τύπου ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και οι λογικές της κάθε είδους ανάθεσης, όχι μόνο αποτελεσματικές δεν είναι, αλλά οδηγούν με μαθηματική βεβαιότητα στην πλήρη και αμετάκλητη - ίσως - καταστροφή μας.

Για την στάση αυτών των πολιτικών δυνάμεων - της εφεδρείας του συστήματος - που εκπροσωπούσαν τάχα το "νέο" για να κάνουν όσα βάρβαρα και απάνθρωπα δεν τόλμησε ποτέ να κάνει το "παλιό", δεν ευθύνεται ο λαός, όσο κι αν με τις ελεγχόμενες εκλογές τους αυτό προσπαθούν να τον πείσουν. Ο καθένας μας ας σταματήσει λοιπόν να αναζητά άλλοθι για την απραξία και την κατάθλιψη του, στην αποτυχία και την προδοσία που έζησε, κι ας αναρωτηθεί τι δεν έκανε πραγματικά μέχρι σήμερα.

Οι λύσεις και οι προτάσεις που δεν εφαρμόσθηκαν και πολεμήθηκαν μέχρι σήμερα με λύσσα από όλο το σύστημα της ντόπιας διαπλοκής και των ξένων επικυρίαρχων είναι οι μόνες αληθινές απαντήσεις στο πρόβλημα. Εντός του ΕΥΡΩ σε μια Ευρώπη του ολοκληρωτισμού που καταργεί  την δημοκρατία για να επιβάλλει νεοαποικιακούς όρους με οικονομικά μέσα δεν υπάρχουν περιθώρια για καμία ελπίδα. Ας το πάρουμε απόφαση κι αν αυτό έχει κόστος ας το αναλάβουμε εκτιμώντας τι κόστος ήδη έχουμε πληρώσει σαν λαός και σαν χώρα μένοντας εξαρτημένοι στο άρμα του Ευρωμονόδρομου, αλλά και το τερματικό αδιέξοδο στο οποίο μας έχει φέρει.

Όσοι κάνουν ότι δεν τα καταλαβαίνουν όλα αυτά είτε έχουν συμφέροντα, είτε κάνουν ιδεολογία την δειλία τους για να λουφάξουν περιμένοντας την σειρά τους μήπως και την γλιτώσουν, ματαίως, αφού όλα δείχνουν ότι και φέτος στο εορταστικό τραπέζι των δανειστών εμείς είμαστε το γεύμα, και θα φαγωθεί ο καθένας με την σειρά του.

Και όσοι, στις σημερινές συνθήκες, αποπροσανατολίζουν ή παρεκτρέπουν την διαδικασία ριζοσπαστικοποίησης, χειραφέτησης και μαζικής συμμετοχής του λαού στον απελευθερωτικό αγώνα πέρα από διαχωριστικές γραμμές αριστεράς - δεξιάς, πέρα από μικροκομματικές σκοπιμότητες και προσωπικούς τακτικισμούς, αναπαράγοντας και διατηρώντας τις ίδιες αυταπάτες  ανάθεσης που χρησιμοποίησε και ο ΣΥΡΙΖΑ για να αναλάβει τον ρόλο του ντόπιου τοποτηρητή,  ως νέος χαλίφης στην θέση του χαλίφη, γίνονται το ίδιο υπεύθυνοι με όσους διαπράττουν το οργανωμένο έγκλημα εξαφάνισης ενός ολόκληρου λαού και της ίδιας της πατρίδας, αφού καθυστερούν και εμποδίζουν την μόνη διαδικασία που μπορεί να οδηγήσει στην ανατροπή των ντόπιων υποτελών, το σπάσιμο των δεσμών της ξένης εξάρτησης του παράνομου και τεχνητού χρέους και την απελευθέρωση της πατρίδας μας με όρους ουσιαστικής Λαϊκής κυριαρχίας, Δημοκρατίας και Δικαιοσύνης.

Γιατί για να ξαναέρθουν κάποτε οι αληθινές γιορτές για αυτό τον λαό απαιτείται πλέον η πραγματοποίηση όχι απλά αγώνων και κινητοποιήσεων, αλλά ενός πλατιού μαζικού αγώνα απελευθέρωσης με όρους καθημερινής παρουσίας και συμμετοχής του ίδιου του λαού. Η αυταπάτη της ανάθεσης σε πολιτικά σχήματα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ που παρουσίαζαν είτε αριστερά φιλολαϊκά, είτε πατριωτικά - δήθεν - προγράμματα για την διέξοδο από το σπιράλ θανάτου των μνημονίων, για να μετατραπούν στην συνέχεια στους καλύτερους υπηρέτες των ντόπιων και ευρωπαϊκών συμφερόντων, αυτό ακριβώς έχει αποδείξει στην πράξη.

*ο Ηλίας Αλεξανδρής είναι μέλος του ΕΠΑΜ Αχαρνών - Καματερού