Πάτος

του Γιάννη Λαζάρου

Όταν φθάνεις στο σημείο να καθορίζεις την ζωή σου και την επιβίωση σου βάση μιας σχεδιασμένης και εντολευμένης εκλογικής αναμέτρησης έξωθεν, να είσαι σίγουρος ότι βρίσκεσαι λίγο πριν τον Πάτο. Στον πανικό που βρίσκεσαι πιάνεσαι από την κάθε τυχαία εκλογική σανίδα που εμφανίζεται στο πέλαγο. Θα την πιάσεις την σανίδα, θα πατήσεις πάνω σε καμιά δεκαριά κεφάλια άλλων ναυαγών και θα νομίζεις ότι σώθηκες. Αυτή την φορά οι Ευρωπαίοι εντολείς αμόλησαν πολλές σανίδες στο πέλαγο Ελλάδα για να είναι σίγουροι ότι για να επιβιώσεις από το ναυάγιο θα πιαστείς από κάπου.

Πάρε να’ χεις δέκα σοσιαλδημοκρατικά οικωλογοαριστερά κόμματα, πάρε να’ χεις καμιά δεκαριά φιλελευθεροδημοκρατικά κόμματα, πάρε να πιαστείς από κάπου εθελοτυφλώντας για πολλοστή φορά ότι οι σανίδες έχουν σφραγίδα κατασκευής την Ε. Ε. Έφθασε ο εργάτης των 7,000 ενσήμων βαρέων και ανθυγιεινών να κρέμεται από τα κάκαλα του Τσίπρα που δεν ...
έχει δει ποτέ πώς είναι το ένσημο. Έφθασε ο 75χρονος- παιδί της Κατοχής- να κρέμεται από το μπουκωμένο βρωμόστομα του Σαμαρά και του Βενιζέλου.

Θέλει ο Έλληνας να πνιγεί και η σανίδα δεν τον αφήνει. Ευτυχώς για όσους είναι εδώ και καιρό στον Πάτο η θέα είναι υπέροχη. Από κάτω βλέπεις όλα τα λερωμένα σώβρακα και τις ανύπαρκτες κιλότες  των σωτήρων και των ψηφοφόρων τους. Από τον Πάτο βλέπεις τα πάντα με σημαντικότερο τα χέρια που δίνονται μεταξύ των Ελλήνων υποψηφίων και των Ευρωπαίων εκτελεστών σου. Βλέπεις ότι σε κάθε χέρι κάτω από την επιφάνεια δίνονται τα διαπιστευτήρια στους νέους ηγήτορες. Αλλά δεν φταίνε αυτοί. Φταίνε όλοι οι Έλληνες που από τη μια υποστηρίζουν ότι είναι κατεστραμμένοι από την ίδια την Ευρώπη και την ίδια στιγμή ψάχνουν κόμμα που να τους εξασφαλίζει την παραμονή στην ευρωζώνη που τους έχει ξεσκίσει.

Πώς είναι δυνατόν να θέλεις να κάψεις την τράπεζα που σού παίρνει το σπίτι και την ίδια στιγμή ψηφίζεις κόμμα (ή κίνημα όπως αυτό του Παπανδρέου) που το πρώτο που εξασφαλίζει είναι η ρευστότητα της κάθε τράπεζας; Σου υποσχέθηκε κανείς από όλους αυτούς την ρευστότητα της δικής σου δουλειάς ή της δικής σου επιχείρησης; Όχι. Το μόνο που ακούς είναι η ρευστότητα των τραπεζών. Βάλτε μία κάλπη στα υποκαταστήματα Τραπεζών να είναι πιο καθαρή η εκλογική αναμέτρηση.

Το θέμα όμως της εκλογικής αναμέτρησης που έχει ξεκινήσει είναι ότι αυτή την φορά τα κόμματα έχουν ξεστοκάρει από τα παλιά μόνιμα σκυλοστελέχη τους και έχουν πάρει από τα καλάθια κοψοχρονιάς της κοινωνίας το κάθε μπάζο που θέλει να σώσει το τομάρι του ζητώντας την ψήφο σου. Κοιτάς όλους τους όψιμους πατριώτες από την αριστερά μέχρι την δεξιά να παίρνουν ύφος στις τηλεοπτικές αναμετρήσεις και ψάχνεις τοίχο να βαρέσεις το κεφάλι σου. Κυράτσες ξεμαλλιασμένες από κομμωτήρια, μπούληδες που ακόμα τρέχει το γαλατάκι από το χειλάκι τους, μαντρόσκυλα των κομμάτων που ακόμα δεν έχει ξεκολλήσει η κοπριά από την σόλα του παπουτσιού τους με την μπόχα να διαπερνά ακόμη και το τηλεοπτικό γυαλί. Όλοι τους  με ύφος χιλίων καρδιναλίων έγιναν γνώστες όλων των οικονομικών θεωριών του πλανήτη και με το δικαίωμα που τους δίνει αυτή η βιασμένη δημοκρατία θέλουν να ομιλούν.

Ποιοι είναι όλοι αυτοί που ξαφνικά ομιλούν; Τι δουλειά έκαναν όλοι αυτοί πριν το μακελειό που εξαπέλυσε η Ε.Ε εναντίον της Ελλάδας, τι δουλειά κάνουν σήμερα και το σημαντικότερο που βρήκαν τα λεφτά να κάνουν προεκλογικό αγώνα κερνώντας σε καφενεία κακομοίρηδες που τρέχουν να σωθούν με την ψήφο στο χέρι αλλά και να φτιάχνουν προεκλογικά φυλλάδια και καρτούλες; Ποιοι είναι όλοι αυτοί;

Είναι αυτοί που σε έφεραν λίγο πριν τον Πάτο. Αυτοί που εξόρισαν χιλιάδες Έλληνες στον Πάτο για να σώσουν την κωλάρα τους. Και μην σας φαίνεται υπερβολικό αλλά αυτοί όλοι είναι που έσπρωξαν από ταράτσες Έλληνες, που έκαψαν με μαγκάλια Έλληνες, που οδήγησαν στην τρέλα, στον καρκίνο, στα εγκεφαλικά και τα εμφράγματα χιλιάδες από εμάς. Οι σωτήρες σου! Οι Δήμιοι σου! Οι υποψήφιοι σου!

Χαιρετίσματα από τον Πάτο, λοιπόν.

Πηγή: στον τοίχο