Συντακτική Εθνοσυνέλευση και νέο Σύνταγμα.

του Όθωνα Κουμαρέλλα

Είναι πλέον απολύτως ξεκάθαρο, ότι εντός των σημερινών πλαισίων κοινοβουλευτισμού δεν μπορεί να υπάρξει δημοκρατική λύση υπέρ του ελληνικού λαού. Ούτε να προχωρήσουμε σε ριζική αλλαγή πορείας. Οι λόγοι είναι απλοί και έχουν αναλυθεί στο έπακρο και επανειλημμένως.

Πρώτον, γιατί οι κυβερνώντες, κουρελιάζοντας και αυτό ακόμα το υπάρχον Σύνταγμα, έχουν περάσει στο εσωτερικό δίκαιο της χώρας όλες τις βασικές δεσμεύσεις προς του δανειστές και την ευρωζώνη, με αποτέλεσμα να είναι άκρως ευάλωτη η χώρα σε πιέσεις, εκβιασμούς, ακόμη και επεμβάσεις άνωθεν και έξωθεν. Η τρόικα λύνει και δένει και οι επίτροποι που είναι εγκατεστημένοι σε κάθε κρατική δομή ασκούν, επί της ουσίας, κάθε εξουσία. Οι κρίσιμες αποφάσεις δεν λαμβάνονται στη χώρα, αλλά στις Βρυξέλλες, στο Βερολίνο, τη Φρανκφούρτη....

Δεύτερον, επειδή ένα τέτοιο σύστημα, από παλιά ξεχαρβαλωμένο, που συνοδεύεται από ένα θεσμικό πλαίσιο απολύτως οικοδομημένο στα μέτρα και τα σταθμά των αναγκών της διαπλοκής ιδιωτικών συμφερόντων και του πολιτικού συστήματος, πλήρως εξαρτημένου από τους ξένους δανειστές, που διαχειρίζεται τα κοινά δια μέσου του κράτους, είναι αδύνατο να στηρίξει δημοκρατικές αλλαγές προς όφελος της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού.

Στη πραγματικότητα ένα τέτοιο αντικοινωνικό σύστημα, όπως το σημερινό, που έχει οικοδομηθεί στρεβλά και πάσχει στον πυρήνα του, δεν μεταρρυθμίζεται, ούτε ...
μετασχηματίζεται προς όφελος του κοινωνικού συνόλου με επιφανειακές και επί μέρους διευθετήσεις, όπως αυτές που εξαγγέλλονται με την περίφημη αναθεώρηση του Συντάγματος.

Ένα τόσο σάπιο και εκφυλισμένο σύστημα μπορεί, και πρέπει, να αλλάξει μόνο με την εκ βάθρων κατεδάφισή του και την οικοδόμηση στη θέση του, ενός νέου και απόλυτα συμβατού με τα συμφέροντα της πλειοψηφίας της κοινωνίας, ταυτόχρονα με την πάλη για την κατοχύρωση της Εθνικής Ανεξαρτησίας.

Στη πράξη, η Εθνική Ανεξαρτησία αποτελεί προϋπόθεση μιας ολοκληρωτικής θεσμικής ανατροπής και πραγματικού εκσυγχρονισμού της ελληνικής πολιτείας, αλλά και η θεσμική ανατροπή αποτελεί εργαλείο για την ανάκτηση της Εθνικής μας Ανεξαρτησίας.

Για το λόγο αυτό, οι κατά καιρούς εξαγγελίες για αναθεώρηση του υπάρχοντος Συντάγματος, που έτσι κι αλλιώς έχει πάψει να λειτουργεί κάτω από το βάρος της κατοχικής επιβολής, αποτελούν στάχτη στα μάτια, για να μπορέσει να συνεχιστεί απρόσκοπτα το φαυλοκρατικό καθεστώς υπό τον απόλυτο έλεγχο των ξένων δυναστών και η λεηλασία της χώρας.

Έτσι, μόνο με την ανατροπή του υπάρχοντος καθεστώτος δεσμεύσεων και συμφωνιών μπορεί να ξεκινήσει η αλλαγή πορείας. Αφού χαράξουμε τον δρόμο, τότε αυτό θα πρέπει να αποτυπωθεί και να κατοχυρωθεί με ριζική αλλαγή του θεσμικού οικοδομήματος. Και αυτό δεν μπορεί να συμβεί με απλές αναθεωρήσεις του Συντάγματος και αλλαγή της νομοθεσίας που διέπεται απ’ αυτό, στα πλαίσια του υπάρχοντος κατ’ εξοχήν αναξιόπιστου Κοινοβουλευτικού συστήματος, αλλά με την ανατροπή αυτού του συστήματος και τη σύνταξη εντελώς νέου δημοκρατικού Συντάγματος μέσω Συντακτικής Εθνοσυνέλευσης. Μιας Συντακτικής Εθνοσυνέλευσης που λειτουργώντας πρωτογενώς, θα δημιουργήσει εξ υπαρχής νέο Δίκαιο απαλλάσσοντας οριστικά τη χώρα και το λαό από τα βάρη της φαυλοκρατίας και της ξένης εξάρτησης.

Το νέο αυτό Σύνταγμα, οφείλει να διασφαλίζει σε απόλυτο και αδιαμφισβήτητο βαθμό τα ατομικά, πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα όλων των πολιτών με βάση τις αρχές της Ισότητας, της Ισοπολιτείας, της Δικαιοσύνης και της Ευημερίας του λαού.

Οφείλει ταυτόχρονα να διασφαλίζει με αδιαμφισβήτητο τρόπο τη συμμετοχή των πολιτών στις αποφάσεις που αφορούν το σύνολο των θεμάτων που απασχολούν τη χώρα, καθώς και τον έλεγχο από τους ίδιους τους πολίτες της ορθής υλοποίησης αυτών των αποφάσεων.

Η λαϊκή κυριαρχία δεν είναι μόνον άρρηκτα δεμένη με την πολυφωνία και την ελευθερία στην έκφραση, αλλά ταυτόχρονα και με την πιο πλατιά συμμετοχή στη λήψη και τον έλεγχο των αποφάσεων και την ανάληψη ευθύνης.

Η αδιαφορία, η αποχή και η εν λευκώ ανάθεση είναι έννοιες μη συμβατές με τη λειτουργία της Δημοκρατίας και τη Λαϊκή Κυριαρχία.

H ελεύθερη πολιτική έκφραση των αντιθέσεων, που υφίστανται έτσι κι αλλιώς μέσα στην κοινωνία, μεταξύ των διαφορετικών τάξεων και των κοινωνικών στρωμάτων, ο δημοκρατικός διάλογος, αποτελεί θεμελιώδες δικαίωμα, αλλά και παράγοντα για τον δημιουργικό μετασχηματισμό τους σε υλοποιήσιμες πολιτικές, πάντα σε όφελος της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας.

Η συμμετοχή στις ευθύνες και ο συστηματικός κοινωνικός έλεγχος προϋποθέτει αποκεντρωμένες αυτοδιοικήσεις. Έτσι οι λαϊκές συνελεύσεις βάσης οφείλουν να αποτελέσουν τα λειτουργικά κύτταρα της νέας δομής της εξουσίας. Η ενίσχυση του ρόλου της τοπικής αυτοδιοίκησης επίσης.

Η διάκριση των εξουσιών, η εναλλαγή στα αξιώματα, η ανακλητότητα και ο συστηματικός κοινωνικός έλεγχος είναι ζητήματα άμεσης συνταγματικής κατοχύρωσης.

Τα δημοψηφίσματα είναι επίσης ένας θεσμός άμεσης δημοκρατικής έκφρασης του λαού που θα πρέπει να κατοχυρωθεί συνταγματικά και οφείλει να ισχύει σε όλα τα επίπεδα, τοπικό, περιφερειακό, κεντρικό. Να αφορά σε λαϊκής πρωτοβουλίας νομοθετικές ρυθμίσεις, αλλά και σε ακυρώσεις ψηφισμένων νομοθετημάτων, που ενδεχομένως θα πρέπει να κριθούν από ευρύτερα σώματα από αυτό ενός Κοινοβουλίου.

Σκοπός αυτού του σημειώματος δεν είναι να δώσει ένα λεπτομερέστατο σχέδιο Συντάγματος. Αυτό αφορά στην Συντακτική Εθνοσυνέλευση και τον κυρίαρχο λαό που θα κρίνει τελικά. Εδώ μόνο τίθεται το θέμα της αναγκαιότητας νέου καταστατικού Χάρτη και μερικές πολύ γενικές κατευθύνσεις ενδεικτικές για το πως αντιμετωπίζεται το ζήτημα του Συντάγματος από τη σκοπιά της Δημοκρατίας και του λαού.

Επειδή ακριβώς η Συνταγματική αλλαγή βρίσκεται στον πυρήνα της όλης προσπάθειας για μια ριζική αλλαγή πορείας της χώρας και η διακοπή της συνέχειας του Κράτους είναι απαραίτητη προϋπόθεση για αντιστροφή όλων των καταστροφικών πολιτικών που προκύπτουν από τις διεθνείς δεσμεύσεις που έχει αναλάβει το καθεστώς, η δρομολόγηση της Συνταγματικής αλλαγής οφείλει να είναι άμεση.

Κι αυτό μπορεί να γίνει μόνο από την πλειοψηφία του λαού εξαναγκάζοντας σε παραίτηση την κυβέρνηση και σε διάλυση το υπάρχον κοινοβούλιο με σκοπό να υπάρξει μια έκτακτη, προσωρινή κυβέρνηση που θα έχει σαν βασική αποστολή να διακόψει τη συνέχεια του κράτους και να ανοίξει τον δρόμο για την διαδοχή του από μια νέα πολιτική και πολιτειακή μορφή με το λαό απολύτως κυρίαρχο. Πράγμα που μπορεί να γίνει με όρους δημοκρατίας μόνο με τον τρόπο που περιγράφτηκε παραπάνω: την σύγκληση Συντακτικής Εθνοσυνέλευσης και την ψήφιση νέου θεμελιώδους νόμου που θα επανακαθορίζει από μηδενικής βάσης όλες τις σχέσεις στο εσωτερικό και στο εξωτερικό του ελληνικού λαού.

Το νέο σχέδιο Συντάγματος που θα προκύψει από την Εθνοσυνέλευση και με την ευρύτερη δυνατή συμμετοχή των πολιτών, θα έλθει να επικυρωθεί τελικά με καθολικό δημοψήφισμα, ενώ οι τυχόν αναθεωρήσεις του θα μπορούν να συμβούν, πάλι μέσω καθολικών δημοψηφισμάτων. Δηλαδή, μια Αναθεώρηση του Συντάγματος δεν θα είναι αποκλειστικό προνόμιο μιας κάποιας Αναθεωρητικής Βουλής, ή πολύ περισσότερο μιας κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, που μπορεί να μειοψηφεί στο λαό, όπως συμβαίνει μέχρι σήμερα.

 Πηγή:  http://hereticalideas-gr.blogspot.gr/