Νταχάου στο μυαλό...

του Στάθη

Επιτέλους η πτωχή κόρη (καμιά σχέση με τις κόρες της Αμφίπολης) Ελλάς ευθυγραμμίσθηκε και σ’ αυτό με την ομοιογενοποιημένη σκέψη της Δύσης - ποιο αυτό; την ποινικοποίηση της σκέψης.

Καθώς και της ιστορίας, της έρευνας, των εννοιών και των λέξεων. Πώς; με το περίφημο Αντιρατσιστικό νομοσχέδιο. Το οποίο, μετά τις περιπλανήσεις του στους ωκεανούς και τις ερήμους των μεταμορφισμών, έλαβε την τελική του μορφή (ενός Γρύπα) κι εμφανίσθηκε στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, όπου εχρίσθη Νόμος του Κράτους.

Με βάση αυτόν τον νόμο, όποιος αμφισβητεί το Ολοκαύτωμα των Εβραίων, αλλά και τις Γενοκτονίες των χριστιανικών πληθυσμών της Ανατολίας (Αρμενίων, Ποντίων και άλλων) διαπράττει βαρύ ποινικό αδίκημα, ενώ τη γλιτώνουν όσοι αμφισβητούν τον αφανισμό των Καρχηδονίων, την εξαφάνιση των Δέκα Φυλών του Ισραήλ, την εξολόθρευση των Πετσενέγκων, την εθνοκάθαρση ....

των Ινδιάνων, την τύφλωση των Βουλγάρων απ’ τον Βουλγαροκτόνο κι άλλα γεγονότα-τραγωδίες της Ιστορίας ή της παραϊστορίας,

Εχουμε γράψει πολλές φορές για αυτό το θέμα. Μπορεί να υπάρχουν άνθρωποι που στο μυαλό τους κυκλοφορούν γουρούνια και αμφισβητούν το Ολοκαύτωμα των Εβραίων απ’ τους ναζί, η ποινικοποίηση όμως της σκέψης τους είναι το ίδιο φασιστική με τον φασισμό που πάει να αντιμετωπίσει.

Ομως το ερώτημα που εγείρεται για την κατίσχυση στη Δύση (όχι μόνον της ολιγαρχίας) της ολοκληρωτικής σκέψης είναι μέγα. Πώς οι κληρονόμοι της ελληνορωμαϊκής σκέψης, του χριστιανικού ανθρωπισμού, της Αναγέννησης και του Διαφωτισμού κατάντησαν να εισηγούνται φασιστικούς νόμους και φασιστικές πρακτικές εναντίον του φασισμού;

Το ερώτημα μάλιστα γίνεται πιο οξύ, διότι στον δυτικόν αυτόν κομφορμισμό συναντώνται και η δυτική δεξιά (κατά μέγα μέρος της) και η δυτική αριστερά (κατά μέγα μέρος της επίσης). Δεν είναι δηλαδή μόνον οι ολοκληρωτικές διαθέσεις της ολιγαρχίας, αλλά και η αριστερή μετανεωτερικότητα, οι «εκσυγχρονιστές» και οι πάσης φύσεως αριστεριστές που μπαίνουν στον ίδιο παρονομαστή της ομογενοποιημένης σκέψης που με ευχαρίστηση εκτρέφουν η παγκοσμιοποίηση και η νέα τάξη.

Η συζήτηση για αυτό το φαινόμενο είναι μεγάλη. Ισως η πρόσληψη της αρχαίας σκέψης απ’ τη Δύση με όρους λυρικού δράματος και ρομαντικής εξιδανίκευσης να είναι η άλλη όψη της Ιεράς Εξέτασης - ή της ικανότητας της εξουσίας να εγκαθιδρύει κάθε φορά το εποικοδόμημα που τη διαιωνίζει - την αναγκαία δηλαδή σχέση δέους μεταξύ καλύβης και καθεδρικού, μεταξύ γκέτο και γκαλερί.

Τρέμε Μπαμπινιώτη, φρίξον Δημητριάδη, στο εξής την έννοια των λέξεων σφαγή, γενοκτονία, ολοκαύτωμα, εθνοκάθαρση (όπως εν δυνάμει και όλων των άλλων) θα την καθορίζουν δικαστικοί και την ορθή τους χρήση θα την κρίνουν εισαγγελείς. Καλώς ήρθατε στην επικράτεια των πολιτικώς ορθών, των Αμις ή των Μορμόνων, του Εθνους του Ισλάμ, των Ιησουιτών, της μπούρκας και κάθε άλλης σέχτας.

Πρόκειται περί τρέλας; όχι, αν δεν σας τρελαίνει. Αλλωστε, όταν σε μια σειρά κοινωνιών έχει επικρατήσει το δίκιο «της αλήθειας του άλλου», οι «αφηγήσεις» και τα «φαντασιακά», γιατί να μην τρέχουμε ο ένας τον άλλον στα δικαστήρια για τον Θουκυδίδη, τον Βασίλιεφ ή τον Χόμπσμπαουμ; ή και για τις ίδιες μας τις σκέψεις; Γιατί την ιστορική έρευνα να μην τη φυλακίζει ο Γκρούεφσκι ή το πρωτοδικείο Καρδίτσας; Γιατί να μην οργανώνουν τάγματα εφόδου για την προστασία μας από τις κακές μας σκέψεις διάφοροι αυτόκλητοι πρόμαχοι του οτιδήποτε;

Θα ήταν ενθαρρυντικό, αν δεν ήταν χυδαίο το γεγονός ότι 139 Ελληνες ιστορικοί τοποθετήθηκαν επιτέλους, έστω και στο παρά πέντε, κατά της ποινικοποίησης της σκέψης. Το παιγνιώδες παιγνιόχαρτο αυτής της υπόθεσης, όμως, είναι ότι οι 139 καλοί καθηγητές αποφάσισαν να ορθώσουν το ανάστημά τους εναντίον της ποινικοποίησης της σκέψης, όταν η ποινικοποίηση αυτή άρχισε να αφορά και τις γενοκτονίες των Αρμενίων και των Ελλήνων. Οσον η ποινικοποίηση αφορούσε μόνον το Ολοκαύτωμα των Εβραίων οι αξιοσέβαστοι αυτοί ιστορικοί εποιούντο αιδημόνως την νήσσαν.

Πρόκειται για το κατώτατο στάδιο της υποκρισίας ανθρώπων που ευτελίζουν με ευκολία το λειτούργημά τους και τον εαυτόν τους. Πρόκειται ταυτοχρόνως -προς επιδείνωση της βάσκανης μοίρας μας- για την «αφρόκρεμα» (όχι κατ’ ανάγκην κατ’ αξίαν) των ακαδημαϊκών που κυριαρχούν στα ξεπεσμένα μας ΑΕΙ, πρόκειται «διά τους αρχιερείς» που μοιράζουν παιγνίδι, κανονίζουν καριέρες και, πλην ΚΚΕ, λυμαίνονται όλα τα άλλα κόμματα. «Εκσυγχρονιστές», αριστεριστές και κάποιοι αριστεροί, όλοι βεβαίως αντιφασίστες, ανέχονταν όταν δεν ζητούσαν φασιστικούς νόμους που ποινικοποιούν τη σκέψη, την ιστορία και την επιστημονική έρευνα (όπως ο νόμος για την ποινικοποίηση του Ολοκαυτώματος), για να ανακρούσουν πρύμναν μόνον όταν, ύστερα από πιέσεις της αγροίκας δεξιάς και της ακροδεξιάς, η ποινικοποίηση περιέλαβε και τις σφαγές των Ελλήνων όπως και τη γενοκτονία των Αρμενίων απ’ τους Τούρκους στη Μικρασία και τον Πόντο.

Θαυμαστοί οι εν λόγω καθηγητές,

θαυμαστής ευλυγισίας!

Θυμίζουν όσα έλεγε ο Βολφ Μπίρμαν για τους καθεστωτικούς προφέσορες, ου μην και κρατικούς σμπίρους στη σοσιαλιστική τότε πατρίδα του: «χέλια γλοιώδικα, τους έχω σιχαθεί...».

email: stathis@enikos.gr

Πηγή: enikos.gr