Η 11η Σεπτέμβρη άλλαξε ριζικά το δυτικό τρόπο σκέψης και τη θέαση της δημοκρατίας. Δεν αποτελεί απλά μια ημερομηνία τρομοκρατικής πράξης ούτε σηματοδοτεί μόνο την αφορμή για την κήρυξη ενός - προληπτικού - πολέμου (όπως πχ το Περλ Χάρμπορ που σηματοδότησε την είσοδο των ΗΠΑ στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο) βασισμένου στο ψέμα των ιρακινών πυρηνικών.
Η 11η Σεπτέμβρη αποτελεί την ημερομηνία ανέγερσης του τύμβου της δυτικού τύπου δημοκρατίας και του σεβασμού στον Άλλο. Η ιδιωτικότητα τέθηκε υπό το ίδιο προληπτικό πρίσμα που επικαλέστηκε ο Μπους, ο νεώτερος, ενώ οι παρακολουθήσεις πολιτών νομιμοποιήθηκαν στις περισσότερες δυτικές δημοκρατίες. Ούτως ή άλλως υπήρχαν δεκάδες έτοιμα σενάρια στις ΗΠΑ για περιπτώσεις επίθεσης στο έδαφός της. Και όλα συνέκλιναν στην περιστολή των δημοκρατικών ελευθεριών.
Στη νέα χιλιετία η αστική δημοκρατία, πιεζόμενη από λαϊκά κινήματα και ιδίως από την μεσαία ...
τάξη που διεκδικούσε μερίδιο στην άσκηση πολιτικής και στις αποφάσεις, βρήκε την κατάλληλη αφορμή στην τρομοκρατική επίθεση. Άλλαξε ριζικά ο τρόπος συμπεριφοράς των αρχών απέναντι στους πολίτες. Η πρόληψη, υπό το πρόσχημα της τρομοκρατίας, συνδέθηκε άμεσα με την καταστολή και τη βία. Ο δημόσιος χώρος μετεξελίχθηκε σε κρατική ιδιοκτησία όπου κάθε κατάληψή του ποινικοποιήθηκε, ακόμα κι όταν δε συνέτρεχαν άλλοι νομικοί λόγοι (occupy Νέα Υόρκη, Ηνωμένο Βασίλειο, Ισπανία κ.α.).
τάξη που διεκδικούσε μερίδιο στην άσκηση πολιτικής και στις αποφάσεις, βρήκε την κατάλληλη αφορμή στην τρομοκρατική επίθεση. Άλλαξε ριζικά ο τρόπος συμπεριφοράς των αρχών απέναντι στους πολίτες. Η πρόληψη, υπό το πρόσχημα της τρομοκρατίας, συνδέθηκε άμεσα με την καταστολή και τη βία. Ο δημόσιος χώρος μετεξελίχθηκε σε κρατική ιδιοκτησία όπου κάθε κατάληψή του ποινικοποιήθηκε, ακόμα κι όταν δε συνέτρεχαν άλλοι νομικοί λόγοι (occupy Νέα Υόρκη, Ηνωμένο Βασίλειο, Ισπανία κ.α.).
Μόνο που πλέον η αντιδημοκρατική στάση του αστικού κράτους νομιμοποιήθηκε. Το Patriot Act προσαρμόστηκε στις ανάγκες όλων των δυτικών δημοκρατιών. Αλλά η δυτική δημοκρατία δεν έμεινε μόνο στην εσωτερική καταστολή (βλ. Γένοβα και Σιάτλ), αλλά έφτασε στην ανοιχτή υποστήριξη των δυτικών υπερδυνάμεων σε κινήματα που ανατρέπουν δυνάμεις αντίθετες με την πολιτική τους (Ουγγαρία, Συρία, Αίγυπτο, Λιβύη και αλλού, ακόμα κι αν ανάλογα κινήματα στις δυτικές χώρες κρίθηκαν παράνομα ή συνελήφθησαν οι πρωταγωνιστές τους). Με το επιχείρημα της αυτοδιάθεσης και του ισλαμικού κινδύνου υποστηρίχτηκαν ακροδεξιά κινήματα και στρατιωτικά καθεστώτα (όχι ότι είναι πρώτη φορά).
Έτσι, η 11η Σεπτέμβρη σηματοδοτεί και το οριστικό διαζύγιο της δυτικής κουλτούρας από την πολυπολιτισμικότητα. Αν και φιλελεύθερο ιδεολόγημα -καθώς τούτη γεννήθηκε για τις ανάγκες του παγκοσμιοποιημένου κεφαλαίου (κίνηση κεφαλαίου, ελεύθερη μετακίνηση πολυεθνικών σε τόπους με φτηνά εργατικά χέρια)- η αριστερά το "αγκάλιασε" καθώς μπορούσε να ενταχθεί στο διεθνιστικό πλαίσιο σεβασμού που κήρυττε.
Ωστόσο, η τρομοκρατική επίθεση (πολιτών, πολιτικών και σε επίπεδο λανθάνουσας προπαγάνδας) και οι ανάγκες του συστήματος να περιστείλει δημοκρατικές κατακτήσεις έδωσαν πρόσφορο έδαφος για αντιισλαμική προπαγάνδα. Μετά τις 11/9 η ισλαμοφοβία αντικατέστησε την πολυπολιτισμικότητα. Και τούτη ενίσχυσε ακόμη περισσότερο πρωτογενή ρατσιστικά ένστικτα που συντόμως προστέθηκαν στην ακροδεξιά ρητορεία κι εκλογική υποστήριξη.
Με αφορμή την ΙΣΙΣ, τελευταία, αλλά και με αρθρογραφία και δημόσιες τοποθετήσεις εδώ και μήνες όλο και περισσότεροι εκφραστές του αστικού χώρου ενεργούν ως ιδεολογικοί διακινητές της ισλαμοφοβίας. Επιρρίπτουν ευθύνες στη Χαμάς για τον πόλεμο και τα θύματα των Παλαιστινίων (sic), ταυτίζουν την ΙΣΙΣ με κάθε μουσουλμάνο και συλλήβδην όλους τους μουσουλμάνους ως λανθάνοντες εγκληματίες ή τρομοκράτες.
Και ενώ στην επικαιρότητα είναι το Ισλαμικό Χαλιφάτο με τη βαρβαρότητα που το διακρίνει, σε μεγάλο μέρος των πολιτών, τούτα τα επιχειρήματα φαίνονται να βρίσκουν μια ανταπόκριση. Σε μια εποχή που η απώλεια της ταυτότητας είναι το κυρίαρχο συναίσθημα για πολλούς Έλληνες, συντονισμένα φιλελεύθεροι, ακροδεξιοί και νεοναζί επενδύουν στην ισλαμοφοβία. Το Ισλάμ γίνεται ο εχθρός, ο τρομοκράτης, ο κακός, ο επικίνδυνος.
Ακόμα μία φορά κάποιοι επιχειρούν να θέσουν την θρησκεία ως κυρίαρχο ιδεολόγημα προκειμένου να καλλιεργήσουν το σκοταδισμό του θρησκευτικού φανατισμού και του μίσους κατά των άλλων. Την αρχή είχε κάνει βέβαια ο Μπους ο νεώτερος που εξαρχής έδωσε θρησκευτική διάσταση στον πόλεμο που κήρυττε και από κατακτητικό -προς όφελος πολυεθνικών του πολέμου και των κατασκευών- τον βάφτισε «σταυροφορία κατά του άξονα του κακού».
Δεν είναι τόπος να θυμίσουμε ότι τα ισλαμικά κινήματα και οι τρομοκρατικές οργανώσεις γεννήθηκαν υπό την πίεση του δυτικού ιμπεριαλισμού. Είναι όμως ανάγκη να προσεγγίσουμε την ισλαμοφοβία ως ένα μέσω αποπροσανατολισμού από την -ακόμα μεγαλύτερη- περιστολή της αστικής δημοκρατίας. Ούτως ή άλλως το πολίτευμα μας έγινε μία "δημοκρατία θεσμών" θέτοντας τον πολίτη στο περιθώριο. Κι ας μην παραβλέπουμε ότι τούτη προσδίδει ιδεολογική υποστήριξη σε κάθε λογής ακροδεξιές αντιλήψεις (αυταρχισμό του κράτους, διακρίσεις μεταξύ εργαζομένων, Ειδικές Οικονομικές Ζώνες, θρησκευτική μισαλλοδοξία κλπ που με τη σειρά τους υποστηρίζουν αντιλήψεις ενάντια σε κάθε διαφορετικότητα).
από το «tvxs.gr» μέσω ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ - Ε.ΠΑ.Μ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου