Οι Εκατό Μέρες

του Γιάννη Σιδέρη

Την προηγούμενη Δευτέρα, μάλλον από διαστροφή, αποφάσισα να δω την εκπομπή του κ. Πρετεντέρη την “Ανατροπή”. Όσο προχωρούσε η εκπομπή, έπαψε να με ενδιαφέρει το περιεχόμενό της, μια και επρόκειτο για μια ακόμη δημοσκόπηση όπως εκείνες οι “απίθανες” δημοσκοπήσεις πριν τις εκλογές του Μάη του 2012.

Ανεξάρτητα όμως από το θέμα της εκπομπής, αυτό που μου προκάλεσε αλγεινή εντύπωση, ήταν η υποκρισία των παρισταμένων, οι οποίοι συνομιλούσαν προσποιούμενοι ότι η χώρα διέρχεται μια φυσιολογική περίοδο! Δεν περίμενα βέβαια να φερθούν διαφορετικά εκπρόσωποι κοινοβουλευτικών κομμάτων όπου το μόνο που τους απασχολεί είναι η εξασφάλιση της εξουσίας. Ωστόσο, κατά την ροή της εκπομπής, προσπαθούσα να συνειδητοποιήσω το μέγεθος του αμοραλισμού τους!

Περίμενα ο αφελής, να ακούσω έναν άλλον λόγο, έστω έναν υπαινιγμό, που να μην απέχει από την πραγματικότητα. Κι όμως! Ούτε νύξη! Ούτε κουβέντα! Σε όλη την εκπομπή καμώνονταν ότι απλά η χώρα περνά μια δύσκολη περίοδο και ως αρμόδιοι “πολιτευτάδες” βέβαια που ξέρουν το καλό του λαού, να προτείνουν λύσεις! Και δώστου ερμηνείες επί των αποτελεσμάτων της δημοσκόπησης! Και δώστου αντεκλείσεις ενόψει των επερχόμενων εκλογών. Κενός λόγος!

Αυτοί όμως είναι οι προβαλλόμενοι από τα ΜΜΕ πολιτικοί που διεκδικούν την ψήφο μας, με κυνικότητα, αμετροέπεια και έπαρση! Και ο λαός; Και η χώρα; Και η δημοκρατία; Σιγά μην ασχοληθούν με αυτά! Τους είναι πολύ πιο εύκολο να απαξιώνουν αυτούς που θίγουν τα κυρίαρχα αυτά θέματα, χαρακτηρίζοντάς τους ως γραφικούς ή λαϊκιστές και οι ίδιοι να αναλλώνονται σε μια ρητορική με μοναδικό τους στόχο τον αποπροσανατολισμό του λαού, μέσω της μετατόπισης της “αντζέντας”. Τη χώρα θα σκεφτόμαστε τώρα; Τώρα έρχονται εκλογές!

Ας τους αφήσουμε όμως όλους αυτή στην άκρη και ας ασχοληθούμε, επιτέλους, με τα ουσιαστικά, όπου σίγουρα αυτοί δεν έχουν θέση. Οι διαπιστώσεις γνωστές σε όλους. Η δημοκρατία έχει ουσιαστικά καταλυθεί. Οι πολίτες της χώρας εξαθλιώνονται. Ξένα συμφέροντα με την αρωγή των ντόπιων πολιτικών, αλώνουν την χώρα. Η Ελλάδα δέχεται μια πρωτοφανή επίθεση.

Το θέμα όμως είναι τι κάνουμε τώρα. Αυτό πρέπει να απασχολεί όλους μας. Πρέπει να εστιάσουμε στη λύση. Υπάρχει όμως λύση; Ακούγοντας τα κόμματα του κοινοβουλευτικού χώρου, οι λύσεις που προτείνονται είναι, είτε συνέχιση της εφαρμοζόμενης ξενόδουλης πολιτικής, είτε μια συγχυσμένη και αδιαφανή πορεία, είτε μια άναρθρη καταγγελτική φωνή ποτισμένη από μίσος, είτε τέλος, μια άκαμπτη και αδιαπραγμάτευτη “αλήθεια”!

Κι όμως! Αλίμονο αν θεωρήσουμε πως δεν υπάρχει λύση! Στις δύσκολες στιγμές της ζωής μου, εκεί που νιώθω πως έχω φτάσει σε αδιέξοδο, πάντα ηχούν στ’ αυτιά μου τα λόγια ενός καθηγητή μου, ο οποίος συνήθιζε να μας λέει: “Για κάθε πρόβλημα, υπάρχει τουλάχιστον μια λύση”. Ακριβώς αυτό πρέπει να κατανοήσουμε όλοι μας.

ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΟΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΟΛΑ ΜΟΙΑΖΟΥΝ ΠΡΟΔΙΑΓΕΓΡΑΜΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΑΣ, ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΟΥΤΗ ΤΗΝ ΥΣΤΑΤΗ ΩΡΑ, ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΥΣΗ!

Ακριβώς σε αυτήν τη κατεύθυνση κινείται και το πρόγραμμα των 100 ημερών του Μετώπου. Στην κατεύθυνση της λύσης. Μιας λύσης αναγκαίας για την απαλλαγή της χώρας από τα δεσμά των ξένων “εταίρων”. Μιας λύσης απαραίτητης για την ανάκτηση της πλήρους κυριαρχίας της χώρας. Μιας λύσης που θα ανοίξει τον δρόμο για την εγκαθίδρυση της πραγματικής δημοκρατίας σε τούτο τον πολύπαθο τόπο.

Δεν πρόκειται για ένα κενό περιεχομένου κείμενο αποτελούμενο από θέσεις, που συντάχθηκε στα γραφεία ενός κομματικού μηχανισμού πίσω από κλειστές πόρτες από “ειδικούς”, με μοναδικό τους μέλημα να το επικοινωνήσουν στους πολίτες προς άγραν ψήφων.

Πρόκειται για ένα κείμενο αποτελούμενο από συντονισμένες κινήσεις που πρέπει να κάνει μια πατριωτική-δημοκρατική Κυβέρνηση, για να πάρει τον έλεγχο της χώρας προς όφελος του δημοσίου συμφέροντος. Πρόκειται για ένα ανοιχτό κάλεσμα σε κάθε πολίτη που πονάει ετούτο τον τόπο και θέλει να συμβάλλει στη δημοκρατική αναγέννησή του, να συμπορευθούμε. Πρόκειται για ένα “ζωντανό” κείμενο, όπου περιμένει την άποψη του κάθε πολίτη για συνδιαμόρφωση, σε ένα πλαίσιο συστράτευσης στον κοινό αγώνα. Πρόκειται για την κατάθεση ψυχής ανθρώπων του Μετώπου στην αγωνία τους για την τύχη της χώρας, αποφασισμένους να προχωρήσουν μαζί μέχρι το τέλος, ανεξάρτητα της ιδεολογικής τους αφετηρίας. Πρόκειται για έναν “μπούσουλα”, έναν “άλλο δρόμο”, που προϋποθέτει όμως αποφασιστικότητα για την τελική σύγκρουση με αυτούς που τώρα μοιάζουν παντοδύναμοι.

Πρόκειται για μια πρόταση πίστης του λαού στην δύναμη που διαθέτει, έτσι ώστε να οδηγηθεί στην αξιοποίηση της. Πρόκειται για μια κραυγή, όχι καταγγελίας, αλλά επείγουσας δράσης με συγκεκριμένη στόχευση.

ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΩΝ 100 ΗΜΕΡΩΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ, ΠΑΡΑ ΤΟ ΕΦΑΛΤΗΡΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ.

Δε μένει λοιπόν σε μας, παρά να το κάνουμε γνωστό, σε κάθε πόλη, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε χωριό της χώρας μας. Να φτάσει το μύνημα σε κάθε πολίτη. Αυτή είναι η δική μας ευθύνη. Μια ευθύνη που σίγουρα θα αναλάβουμε με χαρά. Γιατί το μύνημα είναι χαρμόσυνο!

Ο Γιάννης Σιδέρης είναι μέλος του ΕΠΑΜ Πάτρας.