του Σταύρου Κατσούλη*
Είδατε πως τα φέρνει η μοίρα τελικά; Πάνω που η Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν να χάσει τον δρόμο της, ήρθε η λύση! Μάλιστα κυρίες και κύριοι, τελικά απ' ότι φαίνεται, είμαστε απίστευτα τυχεροί. Τι κι αν η πραγματική οικονομία της χώρας μας είναι η χειρότερη που υπήρξε ποτέ, τουλάχιστον από την Γερμανική Κατοχή; Τι κι αν χθες κάποιος συμπολίτης μας δεν άντεξε άλλο και ξάπλωσε κάτω στο έδαφος, μην μπορώντας να αντέξει άλλο την πείνα; Τι κι αν συμπολίτες μας συλλαμβάνονται και προσάγονται από την «αστυνομία», μέσα στην εφορία, για χρέη τριών ή τεσσάρων εκατοντάδων ευρώ;
Όλα αυτά θα λάβουν ένα τέλος πολύ σύντομα κατά τον Σταϊκούρα, που ως φερόμενος αναπληρωτής υπουργός οικονομικών και δεξί χέρι του δολοφόνου Στουρνάρα, αποφάσισε να γράψει ένα άρθρο με τίτλο «Ελληνική Προεδρία: Για την Ευρώπη της Ισορροπίας και της Αλληλεγγύης» [1], το οποίο δημοσιεύτηκε στην Ελληνική έκδοση του περιοδικού «Foreign Affairs». Κυρίες και κύριοι, είναι πλέον επίσημο: Η κοροϊδία και η ξεφτίλα του κατοχικού καθεστώτος, έχει πλέον ξεπεράσει ακόμα και τα πιο ακραία τα όρια της φαντασίας! Προφανώς, ο Σταϊκούρας πιστεύει ότι αυτοί που θα διαβάσουν το άρθρο του, είναι είτε οι ακόλουθοι του καθεστώτος που θα συμφωνήσουν εμφατικότατα πριν καν διαβάσουν το οτιδήποτε, είτε τελείως διανοητικά καθυστερημένοι. Δεν υπάρχει άλλη εξήγηση.
Θα μου πείτε, τι ασχολείσαι με την καθεστωτική σαπίλα, δεν έχει νόημα. Θα διαφωνήσω. Πρέπει κάποια στιγμή, κάποιοι από μας να λέμε την αλήθεια και να αποκαλύπτουμε το πόσο απίστευτα τεράστιοι εχθροί του Λαού είναι όλοι αυτοί οι τύποι. Τι προσπαθεί να μας πει ο βοηθός του δήμιου Στουρνάρα στο άρθρο του; Μα δεν σας είναι προφανές ακόμα και πριν το διαβάσετε; Θα χρειαστούμε περισσότερη Ευρώπη, πιο πολύ Ευρώπη παντού, θα πρέπει να βαπτιστούμε πλήρως από την κορφή ως τα νύχια μέσα στην Ευρώπη... Για την «ανάπτυξη» και την «πολιτική δημοσιονομικής σταθερότητας» βεβαίως βεβαίως. Έτσι λοιπόν, σε μια συνέχεια της παρανοϊκής «πολιτικής» της κυβέρνησης, ο Σταϊκούρας ορίζει τις προτεραιότητες της περίφημης πια «Ελληνικής προεδρίας» ως εξής:
«Σε αυτό το πλαίσιο, λοιπόν, οι προτεραιότητες της Ελληνικής Προεδρίας είναι:
(α) Η επίτευξη και διασφάλιση μιας «ισορροπίας» μεταξύ των πολιτικών δημοσιονομικής σταθερότητας και των πολιτικών ανάπτυξης ώστε να ενισχυθεί καθοριστικά η απασχόληση και να τονωθεί η συνοχή, σε ευρωπαϊκό και περιφερειακό επίπεδο.
(β) Η ενίσχυση των προσπαθειών ανάδειξης και ενίσχυσης των θετικών συνεπειών μιας συνολικής ευρωπαϊκής διαχείρισης του μεταναστευτικού φαινομένου στην υπηρεσία της ανάπτυξης, εστιάζοντας, μεταξύ άλλων, στον περιορισμό των επιπτώσεων από την λαθρομετανάστευση, σε οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο.
(γ) Η επανεκκίνηση και ο επαναπροσδιορισμός της θαλάσσιας πολιτικής, με συμπερίληψη όλων των εκφάνσεών της και όχι μόνον των αναπτυξιακών πτυχών της.
(δ) Η εμβάθυνση της οικονομικής, και δη δημοσιονομικής, και τραπεζικής ενοποίησης ώστε να διαμορφωθεί ένα θεσμικό πλαίσιο επαρκές και ικανό να αντιμετωπίσει, αλλά και να αποτρέψει στο μέλλον, περιπτώσεις αντίστοιχες με τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2007/2008 και τις επιπτώσεις αυτής στις οικονομίες των κρατών–μελών της ΕΕ.»
Από πού ν' αρχίσει κανείς με ένα τέτοιο σετ προτεραιοτήτων και από που να πιαστεί πρώτα κανείς για να αναδείξει την υποτελή ασχετοσύνη των καθεστωτικών δυνάμεων, πραγματικά δεν ξέρω. Σαν να μην υπάρχει το πρόβλημα του χρέους και των τρομακτικών ποσών που καλούμαστε να πληρώσουμε ως κράτος. Σαν να μην υπάρχει πρόβλεψη για νέο δανεισμό της τάξης των 63,5 ΔΙΣ ευρώ ούτε ότι στην ίδια την εισηγητική έκθεση του Προϋπολογισμού για το 2014, προβλέπεται από την ίδια την κυβέρνηση συνολικό έλλειμμα της Γενικής Κυβέρνησης της τάξης των 23.1 ΔΙΣ ευρώ ή 12.6% του ΑΕΠ. [2] Σαν να μην οδηγούν την υποτελή κυβέρνηση προς νέο δανεισμό, νέα μνημόνια και νέα μέτρα θανάτου και καταστροφής των πάντων, όλα αυτά τα απίστευτα χρέη.
Όχι κύριοι, οι προτεραιότητες της «προεδρίας» δεν θα απασχολήσουν την υπόλοιπη Ε.Ε. με τέτοια γελοία και υποδεέστερα θέματα. Ούτε βεβαίως, την απασχολεί το γεγονός, ότι έχουμε ολοκληρωτική κατάλυση ακόμα και τις πιο ισχνής Δημοκρατίας, με την Αθήνα να λειτουργεί υπό καθεστώς στρατιωτικού νόμου και ο Λαός να βρίσκεται στην κυριολεξία κάτω από τους δολοφονικούς ελεύθερους σκοπευτές - υπερασπιστές των δυνάμεων αποικιοκρατίας που έχουν προ πολλού εισβάλει στη χώρα. Αντί αυτού, θα την απασχολήσουν η λεγόμενη απασχόληση (άσχετα εάν αυτή θα γίνεται με μισθούς πέινας και εξαθλίωσης - στην καλύτερη περίπτωση), η εκ φύσεως ανύπαρκτη θαλάσσια πολιτική μιας υποτελούς αποικίας χρέους, η τραπεζική ενοποίηση ώστε να μπορούν να ελέγχουν και να κλέβουν καλύτερα τους Λαούς και βεβαιώς να μην ξεχάσουμε και τους λαθρομετανάστες βέβαια, οι οποίοι ως γνωστόν, αποτελούν τον υπ' αριθμόν ένα λόγο της κρίσης που ζούμε όλοι μας.
Σαν να μην ήταν ήδη αρκετή η ηθελημένη ασχετοσύνη του όμως, στην συνέχεια ο υποτακτικός του υποτελή σφαγέα Στουρνάρα, κάνει την απίστευτα τολμηρή κίνηση γι αυτόν, να μας παρουσιάσει τα λάθη και τα «ατοπήματα» της Ευρώπης, που είναι στην ουσία, το γεγονός ότι δεν έχουμε ακόμα νοιώσει αρκετή Ευρώπη μέσα στο πετσί μας:
«Είναι γεγονός, ότι οι εξελίξεις στις ευρωπαϊκές οικονομίες θα ήταν διαφορετικές εάν η Ευρώπη είχε εγκαίρως μηχανισμούς αντίδρασης και αντιμετώπισης μιας τέτοιας κρίσης.
Δυστυχώς, όμως, όπως ήδη βιώσαμε, δεν είχε, καθώς η κρίση βρήκε το εγχείρημα της οικονομικής και νομισματικής ενοποίησης ημιτελές και τις ηγεσίες της Ευρωζώνης αδυνατούσες να διαχειριστούν τα προβλήματα που προέκυπταν.
Έτσι, κατά την πρώτη φάση της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, η αντίδραση της Ευρώπης χαρακτηρίστηκε από μια «κοντόφθαλμη» προσέγγιση, καθώς στους κόλπους της κυριάρχησαν δογματισμοί, πρακτικές επιβολής, γεωγραφικοί διαχωρισμοί.
Αποτέλεσμα αυτής της προσέγγισης ήταν να καθυστερήσει η συνειδητοποίηση ότι η κρίση ήταν και είναι «συστημική» και απειλεί την ίδια τη βιωσιμότητα του κοινού νομίσματος,
Η Ευρώπη άργησε στην κατάληξη μιας συνολικής και συνεκτικής λύσης.
Αναγκάστηκε, αν και καθυστερημένα, έστω και συμβιβαστικά, να οδηγηθεί σε επιμέρους θεσμικές αποφάσεις.»
Μάλιστα κυρίες και κύριοι. Το πρόβλημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την Ευρωζώνης, δεν είναι η αποτέφρωση των πάντων, που όλοι μας βλέπουμε στην καθημερινή μας ζωή. Όχι βέβαια, για τον Σταϊκούρα, το πρόβλημα είναι ότι υπήρξαν προβλήματα «μηχανισμού αντίδρασης», μιας «ημιτελούς ενοποίησης» και κάποιες «κοντόφθαλμες» κατά την κρίση του προσεγγίσεις εκ μέρους της Ε.Ε.. Γι αυτό και ως διανοούμενος που είναι, μαζί με την κυβέρνηση που τώρα πια είναι στο τιμόνι της Ε.Ε., θα αγωνιστούν να αλλάξουν όλα αυτά - μέσα σε ένα και μόνο εξάμηνο, να μην ξεχνάμε - με κάποιες θεσμικές αποφάσεις. Δεν σας το είπα ότι είμαστε πολύ τυχεροί; Πως θα αλλάζαμε ολόκληρη την Ε.Ε. τώρα; Θα περιμέναμε τον Τσίπρα και την ιδιότυπη του αριστερά, για να το κάνει αργότερα; Όχι, εμείς έχουμε ήδη ότι καλύτερο θα μπορούσε να μας φέρει η τύχη τώρα.
Ως φερόμενος αναπληρωτής υπουργός οικονομικών βέβαια, ο Σταϊκούρας δεν θα μπορούσε να μην εστιάσει τις «φοβερές» προτάσεις του, τις οποίες βέβαια δεν επινόησε αυτός - πως θα μπορούσε άλλωστε - αλλά του υπαγορεύθηκαν από τα πραγματικά κέντρα αποφάσεων. Την περίφημη ολοκλήρωση της ενοποίησης των τραπεζών, η οποία δεν αποτελεί στην πραγματικότητα κάποια ιδιοφυΐα του ίδιου ή ακόμα και του αφεντικού του στο Υπουργείο, αλλά είναι ένα από τα προμελετημένα εδώ και καιρό σχέδια - εγκλήματα - έτσι ώστε να μπορέσουν τα υπερ-διεθνή συμφέροντα να εκμεταλλευτούν ακόμα πιο αποτελεσματικά, όχι απλά τους πολίτες των κρατών της Ε.Ε., αλλά και ολόκληρα τα κράτη που συμμετέχουν σε αυτή. Παρ όλα αυτά, έχει κάποιο ενδιαφέρον, να δει κανείς πως μεταφέρει τις εντολές του ο Σταϊκούρας στο υποτελές πόνημά του...
«Συγκεκριμένα και κωδικοποιημένα, οι εν λόγω προτεραιότητες είναι:
Η περαιτέρω εμβάθυνση της οικονομικής διάστασης της ΟΝΕ μέσω της ενδυνάμωσης του συντονισμού των δημοσιονομικών και οικονομικών πολιτικών των κρατών–μελών, εστιάζοντας, μεταξύ άλλων, στην ευρύτερη διασφάλιση της σταθερότητας του ευρωπαϊκού νομίσματος, στην προώθηση των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων, στη δημιουργία ενός εργαλείου σύγκλισης και ανταγωνιστικότητας και στην ανάδειξη της κοινωνικής διάστασης της οικονομικής πολιτικής.
Η ολοκλήρωση της τραπεζικής ένωσης, μέσω της διαμόρφωσης ενός νέου ευρωπαϊκού θεσμικού πλαισίου που θα αποτελείται από τον ενιαίο μηχανισμό εξυγίανσης, τον ενιαίο εποπτικό μηχανισμό και τις θεσμικές και νομικές προβλέψεις για την εξυγίανση και ανάκαμψη των τραπεζών και για την εγγύηση των καταθέσεων.
Επιδίωξη του εν λόγω ενοποιητικού εγχειρήματος είναι αφενός η σταδιακή αποκατάσταση και –εν συνεχεία– ενίσχυση της επενδυτικής εμπιστοσύνης και ρευστότητας στο σύνολο της ευρωπαϊκής οικονομίας και, αφετέρου, η διασφάλιση της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας στην Ευρώπη, δημιουργώντας μηχανισμούς πρόληψης καταστάσεων αντιστοίχων αυτών που εντοπίζονται στη χρηματοπιστωτική κρίση του 2007/2008.»
Τι μας λέει λοιπόν ο τύπος, με αυτή την ομολογουμένως πιστή μεταφορά των εντολών που ακολουθεί με απαράμιλλη πιστότητα; Θα το κάνουμε λιανά, για να μην χαθούμε μέσα στις αοριστίες και γενικότητες που στην ουσία αφήνουν όλα τα περιθώρια ανοιχτά για να μπορέσουν στην ουσία να περάσουν οτιδήποτε τους καπνίσει. Αυτό που μας λέει ο Σταϊκούρας, είναι ότι θα κάνουν τα πάντα, τα πάντα όλα, για τις Τράπεζες. Όχι όλες τις Τράπεζες βέβαια, γιατί υπάρχουν και αυτές που πρέπει να κλείσουν γιατί τους χαλάνε την πίτα. Μόνο τις μεγάλες Τράπεζες. Ότι χρειαστεί για να επιβιώσουν αυτές, ότι και αν απαιτηθεί για να «εξυγιανθούν» αυτά τα ιδρύματα που παραπαίουν κάτω από τα ανύπαρκτα αποθεματικά τους και ότι ακριβώς ζητήσουν τα πραγματικά αυτά αφεντικά της Ε.Ε. θα τους παρασχεθεί, όποιο και να είναι το κόστος. Το ότι το κόστος αυτό μετράται σε ανθρώπινες ζωές, καταστροφή ολόκληρων πληθυσμών και ξερίζωμα ακόμα και αυτής της λίγης Δημοκρατίας που έμεινε, δεν σημαίνει απολύτως τίποτα μπροστά στον «μεγαλειώδη θεσμό» των υπαρχουσών τραπεζών, της "χρηματοπιστωτικής σταθερότητας" και –εν συνεχεία– όπως μας λέει ο Σταϊκούρας, ενίσχυση της επενδυτικής εμπιστοσύνης και ρευστότητας στο σύνολο της ευρωπαϊκής οικονομίας.
Αλλά νομίζω ότι ακόμα και αυτός βουτηγμένος στην απόλυτη υποτέλεια και υπηρετώντας απροκάλυπτα τα συμφέροντα των οργανισμών που δημιούργησαν το πρόβλημα, υποψιάζεται ότι κάτι λείπει, κάτι είναι λάθος στο άρθρο του μέχρι στιγμής. Λείπει σίγουρα κάποιο «μέλι», κάτι για «να δέσει το γλυκό» που λέμε. Έτσι λοιπόν, αποφάσισε να κάνει και μια - τυπική έστω - αναφορά στην αλληλεγγύη και μάλιστα όχι απλά αλληλεγγύη, αλλά την ευρωπαϊκή και δημιουργική αλληλεγγύη. Καταλήγει λοιπόν, χωρίς ίχνος ντροπής, στα εξής «μελιστάλακτα»:
«Συνάμα, ωστόσο, με τις προτεραιότητες της Ελληνικής Προεδρίας σε γενικό αλλά και ειδικό επίπεδο, η Ελλάδα, από τη θέση της Προεδρίας του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, θα επιχειρήσει να επαναφέρει και να εδραιώσει, αποτυπώνοντάς την σε κάθε διάσταση πολιτικής, την έννοια της ευρωπαϊκής δημιουργικής αλληλεγγύης.
Μία έννοια που αποτέλεσε τον πυρήνα τόσο του οράματος των μεγάλων Ευρωπαϊστών, όσο και της διαδικασίας ολοκλήρωσης του ευρωπαϊκού οικοδομήματος.
Άλλωστε, όπως προκύπτει μέσα από τη μελέτη της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, τα μεγαλύτερα βήματα εμβάθυνσης της Ένωσης ήταν αποτέλεσμα εξίσου μεγάλων κρίσεων και αμφισβητήσεων της ευρωπαϊκής ιδέας.
Σε μία τέτοια κρίσιμη φάση βρισκόμαστε σήμερα, όπου πρέπει να προσπαθήσουμε οι αποφάσεις για το ευρωπαϊκό οικοδόμημα να εδράζονται στο στοιχείο της δημιουργικής αλληλεγγύης των εταίρων και να ενσωματώνουν τις προσδοκίες των Ευρωπαίων πολιτών για την προώθηση της μεγάλης ιδέας της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Προσδοκίες της κοινωνίας των πολιτών για μια Ευρώπη της ισορροπίας και της αλληλεγγύης.»
Μελιστάλακτα; Μάλλον όχι. Για ξαναδιαβάστε καλύτερα τα παραπάνω. Τώρα το καταλάβαμε; Όλα τα προηγούμενα, περί ενοποίησης των τραπεζών και τα λοιπά, ήταν απλά ένα μέρος όλων αυτών των δράσεων, που θα ενδυναμώσουν τις «ισορροπίες» και την «αλληλεγγύη» των εταίρων, όσο τρελό και απίστευτα μακρυά από την πραγματικότητα είναι αυτό. Πάντως, όχι των Λαών ή των πολιτών. Οι πολίτες, κατά τον Σταϊκούρα, καλά θα κάνουν, απλά να «προσδοκούν» κάποια πράγματα, αποφεύγοντας να κάνουν οποιαδήποτε κίνηση για να απαιτήσουν το οτιδήποτε.
Γιατί κατά τον ίδιο, η κρίση, που άσχετα με τον θάνατο και την καταστροφή που έφερε και θα συνεχίσει να έρχεται με επιταχυνόμενο ρυθμό, είναι στην ουσία μια ευεργετικότατη συγκυρία, που θα οδηγήσει στην περαιτέρω εμβάθυνση της Ένωσης και για να μην ξεχνάμε, την μετατροπή της σε ένα ολοκληρωτικό καθεστώς, δια μέσου της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Μας το λέει ο ίδιος αυτό. Το ότι δεν υπάρχει Ευρωπαίος πολίτης σήμερα που να έχει τα λογικά του, που να κόπτεται για την "ευρωπαϊκή ολοκλήρωση", για την οποία αγωνίζεται ο Σταϊκούρας, είναι προφανές ότι δεν τον απασχολεί.
Τι να περιμένουμε λοιπόν, από την «Ελληνική Προεδρία»; Τίποτα διαφορετικό από ότι ήδη έχει σχεδιαστεί. Ή για να το πούμε καλύτερα, περιμένουμε όπως και τα τελευταία τρία χρόνια περίπου, μια τρομακτική αύξηση του Χρέους με παράλληλους νέους δανεισμούς και μέτρα, μια και κατά τα λεγόμενα του φερόμενου ως αναπληρωτή υπουργού, αυτό δεν είναι καν ένα θέμα που πρέπει να τους απασχολεί. Περιμένουμε προσπάθειες μετατροπής της Ε.Ε. σε ένα απροκάλυπτο ολοκληρωτικό καθεστώς, όπου η μόνη πρακτική εξουσία θα πηγάζει από τεράστιες ενοποιημένες τράπεζες τέρατα, που θα επιβιώνουν από το αίμα ολόκληρων λαών, παρά το γεγονός ότι δεν θα μπορέσουν ποτέ να διορθώσουν το τρομακτικά τιτάνιο αποθεματικό κενό στο οποίο στέκονται.
Μήπως, σας φαντάζουν όλα αυτά «κάτι τις», λίγο διαφορετικά από την πραγματική αλληλεγγύη, την ουσιαστική ισορροπία και την Δημοκρατίας που οφείλει να πηγάζει από τον ίδιο τον Λαό; Όλα αυτά που μας παρουσιάζουν ως προτεραιότητες της «Ελληνικής Προεδρίας» είναι το άκρως αντίθετο της αλληλεγγύης, της ισορροπίας, της Δημοκρατίας, της Εθνικής Ανεξαρτησίας και Κυριαρχίας και όλων των αξιών και θεσμών που μπορούν να υπηρετήσουν τους Λαούς της Ευρώπης. Εμείς βέβαια, το ξέρουμε αυτό. Αλλά αυτό το ξέρει πολύ καλά και ο Σταϊκούρας. Η διαφορά μας, είναι ότι ο Σταϊκούρας δεν ενδιαφέρεται αυτό. Τον ενδιαφέρει να γράψει ένα αρθράκι όπου θα μηρυκάσει έτσι λίγο για την περίσταση, τις εντολές που έχει λάβει και έχουν προαποφασιστεί, έτσι ώστε να λάβει και αυτός μαζί με την παρέα του, ως γνήσιος υποτελής προδότης ένα μπράβο από τα αφεντικά του.
Αναφορές:
[1] Χ. Σταϊκούρας: «Ελληνική Προεδρία: Για την Ευρώπη της Ισορροπίας και της Αλληλεγγύης» - http://www.cstaikouras.gr/2014/01/άρθρο-αναπλ-υπουργού-οικονομικών-χρ-σ-13/
[2] Δ. Καζάκης: Είναι ικανοί για το μεγαλύτερο ψέμα γιατί είναι ικανοί για τα χειρότερα! - http://dimitriskazakis.blogspot.gr/2014/01/blog-post_7.html
* Ο Σταύρος Κατσούλης είναι μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου
Από ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ - Ε.ΠΑ.Μ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου