Ποιος μίλησε για στημένα σόου;

του Όθωνα Κουμαρέλλα

Παρακολούθησα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, στην αρχή, την εναρκτήρια εκπομπή του Νίκου Χατζηνικολάου στο STAR το βράδυ της περασμένης Δευτέρας. Σιγά - σιγά το ενδιαφέρον μου μειώθηκε, έως ότου ο εκνευρισμός αντικατέστησε το ενδιαφέρον. Άντεξα όμως μέχρι τέλους περιμένοντας κάποιο αναπάντεχο σασπένς και δεν πήγα για ύπνο, όπως αποδείχθηκε τελικά ότι έπρεπε να κάνω.

Προσπαθούσα να καταλάβω πως ένα τόσο πολυπληθές και ετερόκλητο κοινό που του δίνονταν η δυνατότητα να τοποθετηθεί απέναντι στον υπουργό Στουρνάρα και να τον θέσει ενώπιον των ευθυνών του για τις καταστροφές που προκαλεί στη χώρα με τις πολιτικές που εφαρμόζει, του έδινε απλά «πάσες» για να παρουσιάζεται ως ένας καλοκάγαθος άνθρωπος που φροντίζει σε δύσκολους καιρούς για το καλό όλων μας.

Έτσι κύλισε η ώρα με άνευρες ερωτήσεις περιπτωσιολογικού χαρακτήρα, χωρίς κανείς να φαίνεται να μπορεί να τον «στριμώξει», μολονότι πανεύκολο. Χάθηκε π.χ. πολύς χρόνος για την αποκαλούμενη φορολογική δικαιοσύνη και την κατανομή των βαρών, κανείς όμως δεν θυμήθηκε, ή δεν σκέφτηκε να υποβάλει το εξής απλό και αθώο εν πολλοίς ερώτημα: «Και γιατί, παρακαλώ, να πληρώνουμε φόρους, αφού τίποτα δεν επιστρέφει πίσω;».

Οι ερωτήσεις του ίδιου του τηλεπαρουσιαστή επιτηδευμένα «αιχμηρές», ούτε μια στιγμή δεν εξέθεσαν τον υπουργό, που μάλλον απολάμβανε την συζήτηση ως ένα μίνι προσωπικό «success story» και πήγε να κοιμηθεί απόλυτα ευχαριστημένος.

Μαθαίνουμε ότι η εκπομπή συνεχίζει την ερχόμενη Δευτέρα με καλεσμένο αυτή τη φορά τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης κ. Τσίπρα. Γνωστός μου πήρε τηλέφωνο στην εκπομπή για να δηλώσει την πρόθεση του να συμμετάσχει. Έκπληκτος άκουσε από την άλλη άκρη της γραμμής του τηλεφώνου, να τον ρωτούν ποια θα είναι η τοποθέτησή του εάν επιλεγεί να παραστεί. Δεν γνωρίζω τι τους απάντησε ο ίδιος, αλλά, αν είναι αλήθεια, πρόκειται για απροκάλυπτη λογοκρισία, ή εξαναγκασμός σε υποχρεωτική αυτολογοκρισία για κάποιον που θα ήθελε να συμμετέχει έτσι κι αλλιώς. Εξηγεί όμως απολύτως την «υποτονικότητα» της εκπομπής με τον κ. Στουρνάρα και την «επιτυχία» του να λέει άρες, μάρες ... ανενόχλητος.

Να λοιπόν πως στήνονται οι εκπομπές με το «φιλοθεάμον» κοινό να συμμετέχει. Αφού από τα πριν έχουν αποκλεισθεί οι «δύσκολες» ερωτήσεις. Γιατί αν δεν υπάρχει αποκλεισμός αυτών που σκοπεύουν να είναι «υπέρ το δέον» κριτικοί και να κάνουν ερωτήσεις που ενδεχομένως εκθέσουν το ερωτώμενο πρόσωπο, τότε γιατί προϋπόθεση για τη συμμετοχή είναι η εκ των προτέρων γνώση του τι θα ερωτηθεί;  Και ποιος καθορίζει το «υπέρ το δέον»;

Γιατί ο ερωτώμενος και ο τηλεπαρουσιαστής να γνωρίζουν το τι θα ρωτήσει ο καθένας που θα πάρει τον λόγο; Για να πάνε τη συζήτηση εκεί που αυτοί θέλουν; Και ποιος ο ρόλος του κοινού που καλείται να λάβει μέρος, της «γλάστρας», ή ενός προκατασκευασμένου πλουραλισμού;

Μα κάποιος καλοπροαίρετος θα πει, ότι δεν είναι κακό να είναι προετοιμασμένος αυτός που θα δεχθεί τις ερωτήσεις. Αλλά ακριβώς αυτό είναι το πρόβλημα. Γιατί η ορθότητα των απόψεων και η ειλικρίνεια κρίνεται όταν υποχρεώνεται κάποιος να απαντήσει ευθέως σε ερωτήματα που προκύπτουν αυθόρμητα από τη συζήτηση, ή σε κάθε περίπτωση δεν έχουν ελεγχθεί από τα πριν, αλλιώς πρόκειται για σκηνοθετημένη παράσταση.

Μια ζωντανή συζήτηση έχει νόημα και ουσία και μπορεί να καταλήξει σε συμπεράσματα, όταν αυτή δεν προκαθορίζεται, αλλά η τροπή της εξαρτάται από την ίδια την εξέλιξή της και τα ερωτήματα προκύπτουν ακριβώς ανάλογα με το που πηγαίνει η συζήτηση και όχι με το τι έχει στο μυαλό του ο σκηνοθέτης, ή ο τηλεπαρουσιαστής.

Διαφορετικά δεν είναι τίποτε άλλο παρά «εργολαβίες» δημοσίων σχέσεων για πρόσωπα που θέλουν να προβληθούν, ή έχουν κάθε λόγο να «ξεπλυθούν» στα μάτια του φιλοθεάμονος κοινού….

Και η «promotion», ή τα «ξεπλύματα» του είδους γίνονται αφιλοκερδώς;