Guardian: Βαϊμάρη 1933, Ελλάδα 2013. Διαφορές και ομοιότητες

Έναν παραλληλισμό της σημερινής πολιτικής και κοινωνικής κατάστασης στην Ελλάδα με την Δημοκρατία της Βαϊμάρης που οδήγησε στην άνοδο του Ναζισμού στη Γερμανία επιχειρεί άρθρο του Guardian, με εκτενή αναφορά στο πώς η κρίση ενισχύει τη Χρυσή Αυγή.

Ο αρθρογράφος επικαλείται το βιβλίο του βρετανού Κρίστοφερ Ίσεργουντ, "Αποχαιρετισμός στο Βερολίνο", το οποίο περιγράφει τις συνθήκες που επικρατούσαν στην πόλη την περίοδο από το 1930 ως το 1933. Προς το τέλος του βιβλίου απευθύνει έκκληση σε έναν φίλο του να μην πάρει τις απειλές θανάτου από τους Ναζί ελαφρά.  

"Οι Ναζί είναι ικανοί για όλα, γι' αυτό είναι τόσο επικίνδυνοι. Ο κόσμος γελά μαζί τους μέχρι την τελευταία στιγμή".

Το άρθρο αναφέρει πως η άνοδος του φασισμού στην Ελλάδα είναι η πιο επώδυνη πολιτική επίπτωση της κρίσης, τονίζοντας ότι σήμερα ως τρίτο κόμμα οι δημοσκοπήσεις δείχνουν την Χρυσή Αυγή, της οποίας τα μέλη κατηγορούνται για βίαιες και ορισμένες φορές μοιραίες επιθέσεις κατά μεταναστών.

Η οργάνωση ήταν "άγνωστη" πριν την κρίση, όπως και οι Εθνικοσοσιαλιστές.

Τον παραλληλισμό μεταξύ σημερινής Ελλάδας και Βαϊμάρης έχει επικαλεστεί και ο πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς, προκειμένου να πείσει το Βερολίνο να δώσει περισσότερο χρόνο στην κυβέρνηση για την εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων, αναφέρει επίσης ο αρθρογράφος.

Ο Τζον Γουίλτσάιρ που υπογράφει το άρθρο αναφέρει ότι η Χρυσή Αυγή θα μπορούσε κάλλιστα να βρίσκεται στο βιβλίο του Ίσεργουντ. Μαφιόζικες επιθέσεις, μεγάλες κόκκινες σημαίες με (ελληνοποιημένες) σβάστικές, "στρατιωτικές" παρελάσεις με δαυλούς είναι ορισμένα από τα χαρακτηριστικά του κόμματος που κάνει τους μετανάστες αποδιοπομπαίο τράγο.

Η Χρυσή Αυγή εκμεταλλεύεται το αντιευρωπαϊκό συναίσθημα που επικρατεί σήμερα στην Ελλάδα, και θυμίζει το ίδιο συναίσθημα που δοκίμασαν οι Γερμανοί λόγω της εκδικητικής Συνθήκης των Βερσαλλιών, με τους επαχθείς όρους κατά της χώρας τους.

Κοινό σημείο είναι επίσης οι καταγγελίες πως η δράση της Χ.Α. καλύπτεται συχνά από την Αστυνομία. Το 1932, περπατώντας σε έναν πολυσύχναστο δρόμο, ο Ίσεργουντ γίνεται μάρτυρας επίθεσης με μαχαίρι κατά νεαρού από "παραστρατιωτικούς" των Εθνικοσοσιαλιστών.

Όλα γίνονται μπροστά στα μάτια αστυνομικών που κάνουν πως δεν βλέπουν.

Η ατμόσφαιρα που έχει δημιουργήσει η κρίση έχει "ανοίξει" το πολιτικό πεδίο, όπως στη Γερμανία του 1930. Η μεσαία τάξη στην Ελλάδα έχει συρθεί στη φτώχεια, η ανεργία καλπάζει - ειδικά στους νέους - και κάθε ημέρα ακούει κανείς ιστορίες που προξενούν θλίψη, ανασφάλεια και φόβο. Η Χ.Α. κεφαλαιοποιεί τα αρνητικά συναισθήματα σε ψήφους.

Ο αρθρογράφος καταλήγει ότι με μία πρώτη ματιά η σύγκριση δείχνει μεγάλες ομοιότητες, ωστόσο υπάρχουν σημαντικές διαφορές μεταξύ Γερμανίας του 30 και σημερινής Ελλάδας.

Σημειώνει ότι αντίθετα με το Βερολίνο, σήμερα στην Ελλάδα δεν υπάρχει "στρατικοποιημένη" αριστερά. Προσθέτει πως παρά το γεγονός πως τα κεντρώα αστικά κόμματα έχουν χάσει τη λάμψη τους (το ΠΑΣΟΚ μάλιστα κρίνεται ότι έχει "τελειώσει") παραμένουν στο παιχνίδι.

Η βασικότερη διαφορά είναι όμως ότι η Ελλάδα είναι μέλος της ΕΕ πράγμα που σημαίνει ότι η μοίρα της είναι "δεμένη" με αυτή των εταίρων της, ενώ η Γερμανία του 30 ήταν απομονωμένη, ενώ αξίζει να σημειωθεί πως σήμερα η Ευρώπη δεν είναι στο χείλος του πολέμου.

Η σημερινή Ελλάδα αποτελεί μία χρήσιμη αναλογία για το πώς η οικονομική δυσπραγία οδηγεί στον πολιτικό εξτρεμισμό, αναφέρει ο αρθρογράφος που καταλήγει ότι ο ίδιος δεν θα χρειαστεί να αποχαιρετίσει την Αθήνα όπως ο Ίσεργουντ το Βερολίνο, όχι ακόμη τουλάχιστον.

πηγή μέσω Ramnousia

Το σχόλιο μας: Οι παραδοχές του Τζον Γουίλτσάιρ σε ότι αφορά τις διαφορές είναι πολύ απλοποιημένες και μάλλον παραπλανητικές. Τι σημαίνει "σήμερα η Ευρώπη δεν είναι στο χείλος του πολέμου"; Γιατί τέτοια βεβαιότητα; Κι αν δεν είναι σήμερα, μήπως πολύ σύντομα λόγω των κοινωνικών εξεγέρσεων από την προσπάθεια επιβολής των ακραίων νεοφιλελεύθερων πολιτικών, τα πράγματα αλλάξουν ραγδαία;

Και κάτι τελευταίο. Γιατί μας τα λέει αυτά στο τέλος; Μήπως για να μας καθησυχάσει;