Από τη Ρωσία ΧΩΡΙΣ αγάπη

Από τη Ρωσία αλλά χωρίς αγάπη κατέβηκε τα σκαλοπάτια του αεροπλάνου ο υπουργός οικονομικών της Κύπρου Μιχάλης Σαρρής.

του Στρατή Μαζίδη

Και όλως περιέργως δε με ξαφνιάζει καθόλου που το “ξανθό γένος” πάλι φαίνεται (γιατί εδώ όλα αλλάζουν κάθε δευτερόλεπτο) να μένει απαθές σε μια λογική του όλα ή τίποτα.

Ο Πούτιν όσο και αν μας είναι συμπαθής, όσο και αν τον εμπλέκουμε σε διάφορα πατριωτικά σενάρια, το συμφέρον της χώρας του θα κοιτάξει. Όχι το δικό μας. Δεν υπάρχουν άλλωστε φιλέλληνες πολιτικοί. Ποιητές, λογοτέχνες ναι, αλλά πολιτικοί όχι.  Η Ρωσία δεν είναι άλλωστε από τις πρώτες χώρες που...

αναγνώρισαν τα Σκόπια ως Μακεδονία; Μήπως ο Πούτιν το άλλαξε αυτό;

Και ας μη μας διαφεύγει το γεγονός ότι αν ακόμη περιμέναμε τους Ρώσους, θα ήμασταν υποτελείς στο σουλτάνο. Ο έλληνας τότε ΥΠΕΞ τους Καποδίστριας ήταν η αιτία της όποιας ευνοϊκής στάσης που λίγο μετά τον εκπαραθυρώσαν έπειτα από τις σχετικές πιέσεις.

Θα πρέπει λοιπόν κάποια στιγμή να σταματήσει όλη αυτή η ρωσο-φιλολογία. Και πόσα δε διαβάσαμε τα τελευταία 24ωρα. Πάει στη Μόσχα, η Ρωσία αγοράζει τις τράπεζες, κόλπο γκρόσο και τελικά ο συνδαιτημόνας περίεργων συνευρέσεων στα Κατεχόμενα ήρθε με άδεια χέρια. Ούτε μπελούγκα δεν έφερε.

Ναι μπορεί να πήγε κατόπιν εορτής και μετά το αρχικό κρέμασμα, αλλά πόσο καιρό πριν ο Χριστόφιας με τα όσα λάθη του δεν χτυπούσε την πόρτα της Μόσχας; Εκ του αποτελέσματος φαίνεται πως δεν πετύχαμε κάτι.

Ας το πάρουμε απόφαση. Όπως παλαιότερα, έτσι τώρα, είμαστε μόνοι μας. Έλληνες και Κύπριοι θα πρέπει να το πάρουμε απόφαση ότι απο μηχανής θεοί δεν υπάρχουν. Ποτέ δε μας έσωσε κανείς. Ούτε και τώρα θα το κάνει.

Εμείς.

Μόνοι μας.

Θα πρέπει να βρούμε το δρόμο μας.

Από freepen, μοντάζ Γρέκι